Closing Time | Delivery

https://www.youtube.com/watch?v=79Y-EHqZNQA Dit is onmiskenbaar Engels, jaren zestig? Nee, het komt uit 2007. Ik dacht toch echt the Kinks te horen, maar wacht, zijn het the Libertines? Nee. Is het dan wel Pete Doherty? Ja. Dan zijn het the Babyshambles. Klopt. Mooi, maar het lijkt wel overal op.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Lonely

Een clip die bij de aftiteling de telefoonnummers laat zien van de Zelfmoordhulplijn, de Kindermishandeling telefoon en de Drugsmisbruik telefoon, dan zal de song vast geen luchtig niemendalletje zijn geweest. En ik denk dat er nog wel wat telefoonnummers bij hadden gekund: depressie (‘the only home I know is my bed’) scheiding, automutilatie, eenzaamheid –  de song heet Lonely. En de clip laat qua tekst en qua beeld weinig te raden over. Is het te veel drama, te theatraal, is het over the top? Misschien wel. Maar de muziek is zo heerlijk. Een serieus thema, maar erg aantrekkelijk vormgegeven.

Closing Time | Should Have Known Better

Het drama van een song in twee korte regeltjes?

When I was three, three maybe four,
She left us at that video store

Sufjan Stevens doet het op de plaat Carrie & Lowelll. Carrie en Lowell zijn de moeder en de stiefvader van Sufjan Stevens. En ja, ze liet hem achter in die videowinkel. Maar dat kwam omdat ze leed onder depressies en schizofrenie. Ze is inmiddels overleden. Sufjan Stevens maakte deze intieme plaat over hen en dus over zijn jeugd. Een persoonlijke plaat, autobio. Pijn, hoop en troost – alles zit erin. Eigenlijk zou je de hele plaat moeten beluisteren, dat is het concept. Maar Should Have Known Better geeft een goed beeld.

Closing Time | Notwist

Weilheim in Oberbayern was in de jaren 90 een uiterst hip stadje waar op iedere heuveltop weer een andere band zat te spelen. Althans, zo leek het, want al die bandjes (Lali Puna, Notwist, Tied & Tickled Trio, etc) bleken uiteindelijke weer neer te komen op het kliekje muzikanten dat zich verzamelde rond de broers Markus & Micha Acher.

De band Notwist was een van de belangrijkste vlaggeschepen: duitse indie-rock met het ene been stevig in de electronica, en het andere stevig in de jazz. De band bestaat nog steeds, maar Shrink uit 1998 wordt vaak als hun beste werkje beschouwd.