QdJ – Was Mugabe maar een witte racist

"If only Mugabe were a white racist! Then the regional powers might stand up to him. For the sake of Zimbabweans we should be just as resolute in confronting African tyrants who are black as in confronting those who are white." Amerikaanse Journalist Nicolas Kristof vergelijkt in de International Herald Tribune de situatie in Zimbabwe ten tijde van het heerschap van de blanke Brit Ian Smith in de jaren '70 met het huidige dictatorschap van Robert Mugabe. Concluderende dat andere Afrikaanse regeringsleiders zoals de Zuid-Afrikaanse President Thabo Mbeki hun taak om politieke druk op Mugabe uit te oefenen verzaken. Als reden, de gezamenlijke geschiedenis in de strijd voor bevrijding van blanke oppressie. De oplossing die Nicholas Kristof suggereert voor de leiders van de Afrikaanse Unie, die deze week samenkomen over de heikele kwestie, is het geven van een gouden oprotpremie van circa 5 miljoen aan Mugabe. Volgens hem is dat de enige manier hoe meer doden voorkomen kunnen worden omdat Mugabe onder een ceremonie zonder gezichtsverlies af zou treden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.