De kunst van het nietsdoen – criminalisering van hangjongeren

Een gastbijdrage van Martijn de Koning. Eén van mijn vaste lezers maakte mij attent op Mart’s blog met een stuk over ‘geïnstitutionaliseerd Marokkaantje pesten‘. Hij schreef dit naar aanleiding van de volgende poster in het kader van een wervingsactie van de politie voor nieuw personeel. U ziet hier het bijbehorende filmpje:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Veiligheidsbeleid vaak gebaseerd op mediahypes

Nederlandse politici en media benoemen jongerenoverlast op straat als een urgent probleem voor onze binnensteden. Er zou nieuw en harder beleid moeten komen. Mijn promotieonderzoek laat echter zien dat bewoners van deze achterstandwijken de jongerenoverlast zelf niet als problematisch ervaren. Hoe kan dat, vraagt onderzoeker Monique Koomans zich af.

Veiligheidsbeleid is ontvankelijk voor politieke retoriek en mediahypes. Nieuwe en hardere maatregelen worden verantwoord door te verwijzen naar de vermeende groei van het probleem en de publieke roep in de media. Criminologen hebben de taak deze criminaliteitsmythes, zoals een explosief groeiende criminaliteit, te ontkrachten en de beweegredenen achter veiligheidsbeleid kritisch te analyseren. In het geval van jongerenoverlast op straat moeten de vragen worden gesteld: is het correct dat overlast sterk toeneemt? Zijn nieuwe maatregelen noodzakelijk? En klopt het beeld dat ontstaat door de berichtgeving in de schrijvende media?

Tijdens mijn promotieonderzoek bleek dat de politieke aannames die een hardere aanpak van straatoverlast legitimeren over het algemeen niet meer worden betwist. Zo wordt over de premisse ‘het huidige arsenaal aan maatregelen is niet voldoende’ op politiek niveau nauwelijks meer getwijfeld. Bovendien heerst het idee dat de overlast sterk toeneemt en dat bewoners uit Vogelaarwijken harde maatregelen eisen. Beide veronderstellingen blijken echter niet te kloppen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rollenspel en training voor bewoners als oplossing tegen hangjongeren?

bejaardenBewoners van stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam, waartoe de schrijver van dit stukje ook gerekend kan worden, kregen onlangs een brief in de bus van stadsdeelvoorzitter Godfried Lambriex. In deze brief wordt een training aangeboden, gericht op het omgaan met hangjongeren. “Met behulp van een acteur worden situaties meteen nagespeeld en wordt besproken wat het effect is van de verschillende manieren van aanspreken.”

Al eerder schreef ik over de overlast door wat ik in dit artikel liederlijk kutjochies noemde. Voorbeelden uit de randstedelijke pleinen en nissen te over: troep van het grofvuil dat uit verveling stukgeslagen wordt, het gerace met scooters, het gehang, het gejengel, het geschreeuw. Aanpak vanuit de gemeente is tot nu stukje bij beetje steeds positiever gebleken. Het blijft behelpen, maar een losgeslagen banlieu is de wijk in Amsterdam-West vooralsnog nooit geweest. Nieuwe ondernemers rukken op, pleinen en straten worden opgeknapt en regelmatig fietst Oom agent of een straatcoach met baard op een mountainbike langs.

Elk initiatief dat de situatie rond jongeren in de wijk bevordert juich ik toe. Soms slaat men de plank mis. Neem het debacle rond Youth for Christ, of het initiatief om jongeren een baantje aan te bieden bij de bloemenveiling in Aalsmeer, inclusief bustocht. Het bleek zinloos. De training ‘Omgaan met jeugd in de openbare ruimte’, compleet met tips en adviezen om met de straatjeugd om te gaan van trainer Hans Kaldenbach zal ongetwijfeld succesvol zijn voor hulpverleners, jongerenwerkers en onderwijzers. Maar buurtbewoners van De Baarsjes? De cynicus uithangen laat ik nu even aan anderen over, ik doe even een slordige schatting.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aboutaleb pakt hangjongeren hard aan

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Ahmed Aboutaleb (Foto: Wikimedia Commons/Rijksvoorlichtingsdienst)

Slechts enkele maanden na zijn aantreden als burgemeester van Rotterdam komt Ahmed Aboutaleb met een controversiële aanpak van de hangjongeren die bepaalde buurten onveilig maken. De voormalig staatssecretaris heeft al vaker laten weten zijn stad niet door raddraaiers te laten overnemen, en presenteert vandaag zijn nieuwe plan. “De methode staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben er veel vertrouwen in. We hebben ons eigenlijk laten inspireren door Blijdorp. In die dierentuin worden onrustige, agressieve dieren met een pijltje tot rust gebracht, waarna ze medicijnen toegediend krijgen. Effectief, veilig en goedkoop: de ideale oplossing voor ons probleem.”

De burgervader licht de methode toe: “Eerst worden groepjes hangjongeren langdurig geobserveerd, zodat we precies weten wie de groepsleiders zijn. Vanuit een busje met buurtwerkers wordt dan met een blaaspijp een klein, ongevaarlijk verdovingspijltje bij de leider ingebracht. Hij of zij voelt er niets van en valt direct in slaap. Daarna komt hij enkele dagen bij ons ter observatie, en krijgt een zorgvuldig uitgekiende combinatie van gedragstherapie en medicijnen. Wanneer de doerak weer vrij is, is hij een ander mens geworden.”

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Prachtwijken omvormen tot uiterwaarden

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Nu is het pas een prachtwijk (Foto: Flickr/cheltenhamborough)

Een landelijke daling in de criminaliteitscijfers van 4,6%. Een effectief wapen in de strijd tegen het wassende water. En: de come-back van de rivierkreeft. Dat zijn de drie speerpunten van de nieuwe beleidsnota Zondvloed van minister Eberhard van der Laan. Hiermee geeft hij vorm aan de aangekondige harde lijn in zijn beleid. Van de 40 Nederlandse probleemwijken worden er 22 teruggegeven aan de natuur. Van der Laan, die Nederlands prachtwijken aanduidt als ‘bestuurlijke bodemloze putten’ verklaart de tijd rijp voor een radicaal nieuwe aanpak. “Kijk naar het probleem en vooral: zoek naar de mogelijkheden,” aldus de bewindsman. “Van de 40 probleemwijken blijken 22 in de nabijheid van water te liggen. De oplossing is simpel doch doeltreffend: doorprikken die dijken en we hebben er 22 prachtige natuurgebieden bij.”

De minister spreekt van een ‘oneindig maal winsituatie die voor alle partijen gunstig uitpakt’. “Steden worden groener, de criminaliteit daalt fors, de druk op de dijken van Nederland is aanzienlijk lager, hangjongeren kunnen zich nuttig maken met het knotten van wilgen en de bedreigde rivierkreeft krijgt de gelegenheid zijn eitjes te leggen in de voormalige kelderboxen.”

Van der Laan ontkent dat de plannen zouden kunnen leiden tot huisvestingsproblematiek onder de bewoners van de wijken. “Wie denkt dat uiterwaarden en bewoning elkaar uitsluiten zit duidelijk nog gevangen in rigide 20e-eeuwse denkpatronen,” aldus de bewindsman. “Flats kunnen blijven staan waar ze staan en wat betreft de laagbouw: de Friezen leerden ons het geheim van terpen bouwen.” Ook de mobiliteit hoeft niet te lijden onder toekomstige overstromingen. “Giethoorn en Venetië laten ons zien dat water niet tot een isolement hoeft te leiden, integendeel.”

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.