Drie van de vijf grootste gemeenten scharen zich achter het Kinderpardon
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Immigratiebeleid gebaseerd op te hoge cijfers
, door
DATA - Het immigratiebeleid wordt gebaseerd op verkeerde cijfers. De cijfers over gezinsmigratie van de Immigratie- en Naturalisatiedienst zijn ongeveer 20 procent te hoog, omdat hierin ook kinderen worden meegenomen die in Nederland zijn geboren maar een verblijfsvergunning hebben omdat zij geen Nederlander of EU-onderdaan zijn. Deze kinderen immigreren echter niet, maar horen tot de tweede generatie allochtonen. In 2009 en 2010 ging het jaarlijks om ongeveer 4000 kinderen. Dit blijkt uit onderzoek van ANP en weblog Sargasso.
Het totale aantal aanvragen van verblijfsvergunningen in het kader van gezinsmigratie lag in 2010 op 20.900. In 2009 ging het om 22.000 aanvragen. Bijna twintig procent hiervan betreft in Nederland geboren baby’s.
Een woordvoerder van de IND bevestigt dat de groep in Nederland geboren kinderen bij de gezinsmigranten wordt geteld. “De IND gaat over het aantal verblijfsvergunningen, daar horen ook de vergunningen voor in Nederland geboren baby’s van buitenlandse ouders bij.”
Bij de afgelopen begrotingsbehandeling van het ministerie van Immigratie en Asiel werd er door minister Leers over deze cijfers gesproken, zonder melding te maken van de groep in Nederland geboren kinderen (dat hebben we nagezocht in de Kamerhandelingen). Het lijkt er op dat hij niet weet dat deze kinderen bij migranten worden geteld. Dat is ook niet verwonderlijk, gezien het feit dat de IND het in haar rapporten en jaarverslagen onder het kopje gezinsmigratie schaart. Hij wil wel op basis van deze cijfers de eisen voor gezinsmigratie aanscherpen. Gezinsmigratie is het hete hangijzer in het verhitte immigratiedebat. Immigratiebeleid heeft op deze groep ‘migranten’ vanzelfsprekend geen enkele invloed.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-03-2022
Tofik Dibi moet opstappen
, door
Negen kinderen waren het in 1954 die na een uitspraak van het Hooggerechtshof (Brown vs, The Board of Education) in Little Rock toch naar een blanke school gingen. Bespuugd, uitgescholden, bedreigd. Ze liepen door de een menigte rednecks die elk moment tot lynchen zou kunnen overgaan.
De foto’s van de kinderen die stuitten op bewapende reservisten, geflankeerd door gouverneur Faubus van Arkansas gingen de hele wereld over. Met het juridische gelijk in hun rugzak waren ze daar zo verschrikkelijk ongewenst. Heel verstandige mensen spraken er schande van. Hannah Arendt, politiek theoretoca, vroeg zich af waar de ouders van de Little Rock Nine precies waren. Als er een politieke strijd moest worden gestreden, waarom, wilde Hannah Arendt weten, moet dat dan door deze kinderen worden gedaan? Wat is hartelozer: de blanke haat die uit de ogen van de racisten spoot of kinderen daar, uit principe, in alle eenzaamheid aan blootstellen?
De parallellen gaan natuurlijk mank, maar de scene van de Little Rock Nine schoot mij te binnen toen ik Tofik Dibi’s samenvatting van het dossier-Mauro las: ‘Het was onze strategie om te komen tot een verblijfsvergunning voor Mauro. Dat is niet gelukt. We hebben gegokt maar helaas verloren.’ En in gedachten zag ik de kinderen lopen, met hun grote gelijk en het principiële standpunt van hun ouders op hun smalle schouders, door een haag van minachtende blanken die hen graag een lesje hadden geleerd. Liefst een definitieve les.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De dubbele tong van Hillen
, door
Twee weken geleden bleek uit een interview in Vrij Nederland dat minister van Defensie Hans Hillen de missie in Kunduz ‘vooral militair’ vindt. Deze opmerking ging regelrecht in tegen wat dezelfde minister eerder beweerde, tijdens de Tweede Kamerdebatten in januari dit jaar. Toen had hij nog nadrukkelijk de steun van een aantal oppositiepartijen nodig.
Afgelopen donderdag, in een nieuw debat over de kwestie en onder druk van GroenLinks, de ChristenUnie en D66, kwam hij terug op zijn uitspraken. Het is opeens toch niet een missie ‘in de militaire zin van het woord.’
In hetzelfde debat maakte Hillen nog een opmerking, over de aard van het werk van de Nederlandse militairen in Kunduz, waaruit opnieuw zijn dubbele tong blijkt. ‘Ik zou willen dat het woord ”militair” niet alleen geassocieerd wordt met schieten, kogels en tanks, maar juist met hetgeen onze militairen de afgelopen jaren internationaal hebben laten zien op het punt van ontwikkelingssamenwerking en op het punt van de opbouw van rechtsstatelijkheid,’ aldus Hillen.
Een paar maanden eerder, tijdens een toespraak in Brussel, beweerde hij het totaal tegenovergestelde. De minister was toen nog van mening, aldus het NRC Handelsblad, ‘dat militairen meer moeten vechten en zich minder als ontwikkelingswerkers moeten gedragen.’ In een toelichting op de toespraak voegde hij toe dat ‘militairen weer (moeten) doen waarvoor ze zijn – militaire taken verrichten en militaire successen behalen en tonen.’ Daar werd nog aan toegevoegd dat we ‘als krijgsmacht te veel van ons merk verwijderd geraakt’ zijn. De NAVO zou tenslotte bestaan om ‘vuurtjes uit te trappen, niet om missionaris van de wereld te zijn.’
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Vrijdenkersruimte is Haagse folklore
, door
Klonk toen best sympathiek, zo’n vrijdenkersruimte. Een plek voor denkers, wier vrijheid van meningsuiting werd beknot, met werk van Gregorius Nekschot, Aram Tanis en natuurlijk Theo van Gogh. Maar het principiële probleem ervan – de maat van de ruimte – toont een wel heel oppervlakkig idee van democratie.
Een vrijdenkersruimte zegt: komt allen hier, door intolerantie achtervolgde kunstenaars, hier kunt u uw werk veilig tonen! En als een liberale moslim dat zegt onder het regime van de sharia, of een Duitser tegen Joodse kunstenaars onder de Nazi’s, dan is dat heldhaftig. Maar als een politicus van welke partij dan ook, dat zegt in het Nederland van nu, dan is hij vast als een onnozele uitzendkracht te werk gesteld in ons huis van de democratie. Want zo’n ruimte zegt: hierbinnen is het veilig. Maar impliceert: daarbuiten dus niet. En dat is in een democratie een probleem.
De vrijdenkersruimte van onze democratie dient niet voor de landsgrens op te houden. Het beschikbaar stellen van een VVD leeskamer en een gang van de PVV, binnen de beveiligde Haagse binnenwereld, was niets anders dan de capitulatie van het idee dat die vrijheid er in ons hele land moet zijn. De eerste die die conclusie moeten trekken en niet met minder dan dat genoegen moeten nemen, zijn diezelfde politici.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Werken wordt flexibel
, door
[qvdd]
Daarmee wordt de norm gesteld. Werken wordt flexibel ingevuld, tenzij er zwaarwegende belangen zijn om dat niet te doen. De norm nu is andersom: werken is rigide ingevuld, tenzij de werkgever bereid is om het anders in te vullen.
Ineke van Gent van GroenLinks en Eddy van Hijum van het CDA dienen een initiatiefwet in waarmee flexibel werken een recht wordt, in plaats van een gunst. In deze tijd van toenemende bezuinigingen op bijvoorbeeld zorg en kinderopvang maakt dat geen overbodige luxe.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.