Barroso aan de slag bij Goldman Sachs
Gefeli! …
Een grote zorg bij veilingen voor duurzame energie is dat de grote spelers mogelijk te laag bieden om toekomstige competitie af te schrikken. Zodra een klein aantal bedrijven de concurrentie heeft afgeschrokken kunnen ze de toekomstige prijzen verhogen. Het nieuws uit Abu Dhabi is daarom ontmoedigend. En het nieuws uit Nederland zou dat binnenkort ook wel eens kunnen zijn, stelt Craig Morris. Tekst: Craig Morris. Vertaling: Krispijn Beek.
Gefeli! …
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Door het gerommel van banken zijn bankiers niet alleen rijker geworden, maar gepensioneerden aantoonbaar armer. Zijn we inderdaad muppets? Een bijdrage van historicus Jeroen Laemers.
Afgelopen vrijdag was het weer zo ver: een grote Nederlandse pensioenverzekeraar legde een forse schadeclaim neer bij de zakenbank Goldman Sachs. Afgelopen januari was pensioenfonds ABP aan de beurt, ditmaal is Pensioenfonds Vervoer de eisende partij. Het Pensioenfonds Vervoer claimt een bedrag van tussen de 200 en 250 miljoen euro van zijn voormalige vermogensbeheerder Goldman Sachs Asset Management in Londen.
De specifieke aanleiding voor de aanklacht is vooralsnog onduidelijk. Pensioenfonds Vervoer heeft besloten geen verdere toelichting te geven ‘zolang de juridische procedure loopt.’
Mogelijkerwijs houdt de aanklacht verband met het zogenaamde Abacus-schandaal. In de jaren voorafgaand aan de financiële meltdown van 2008 verkocht Goldman Sachs gebundelde rommelhypotheken onder de naam Abacus aan verschillende investeerders, waaronder ABN AMRO. Wat de investeerders niet wisten (en Goldman Sachs wél) was dat deze producten waren samengesteld door een hedge fund dat erop gokte dat het product in prijs zou dalen. ABN AMRO verloor hierdoor binnen enkele maanden zo’n 840 miljoen dollar en moest vervolgens, tezamen met andere onderdelen van Fortis, door de Nederlandse overheid worden gered. Uiteindelijk schikte Goldman Sachs deze zaak met de Amerikaanse beurswaakhond voor een bedrag van 550 miljoen dollar.
De ontslagbrief van Greg Smith in de New York Times was meteen een hit. Smith neemt ontslag als topman bij Goldman Sachs, omdat hij gewetensbezwaren heeft. In zijn brief ontvouwt hij hoe de traditionele bedrijfscultuur van klantgerichtheid, integriteit en bescheidenheid is verdwenen uit de meer dan 143 jaar oude investeringsbank. Het gaat alleen nog maar om geld verdienen, en niet meer om de klant. Die nieuwe cultuur is ‘destructief en giftig’, want zonder klanten ben je uiteindelijk nergens, niet waar? Reacties op de brief variëren. Sommigen prijzen Smith om zijn moed, vele anderen vragen zich af waarom Smith er in hemelsnaam 12 jaar over gedaan heeft om tot deze beslissing te komen. En waarom Smith überhaupt bij Goldman is gaan werken.
Als je bij een investeringsbank gaat werken, weet je waar je aan begint. Je hoeft de boeken van Michael Lewis over de Wall Street-‘cultuur’ er maar op na te slaan. Ook Goldman zelf is natuurlijk geen onbekende. Goldman heeft een lange geschiedenis van dubieuze praktijken, van de beurskracht van 1929 tot de internetzeepbel van 2000 en de hypotheekbubbel van 2008. Een genadeloos stuk van Rolling Stone Magazine zette die geschiedenis nog eens uiteen. Uit dat stuk is bij velen het beeld van Goldman als ‘great vampire squid wrapped around the face of humanity’ blijven hangen. De tentakels van Goldman reiken over de hele wereld, en tot in alle gremia die er toe doen. Veel van Goldman’s deals worden mogelijk gemaakt omdat ex-Goldmanites de politiek beheersen (ook in Europa).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Gandhi gaf ooit een beroemd advies uit voor aspirant-wereldverbeteraars:
Recall the face of the poorest and weakest man you have seen, and ask yourself if this step you contemplate is going to be any use to him.
Schrijver/publicist Fredrik deBoer bedacht dat het omgekeerde misschien wel net zo nuttig was:
[T]hink of the most privileged person you have ever seen, and ask if your next act will be of any threat to him. I call this the Rich Uncle Pennybags test, after the guy from Monopoly.
Maandag 13 februari verwacht Griekenland uitsluitsel over een staatsschuldendeal. Ondertussen lijkt Europa afscheid te nemen van de Grieken. Maar waarom kwam het zover?
Op Sargasso werd al een tipje van de sluier gelicht: Occupy zou de acties meer doelgericht moeten voeren. Bijvoorbeeld Goldman Sachs eens in de tang nemen.
Wie meent dat zulks onzin is moet maandag 13 februari 2012, 20.55 uur op Nedeland 2 kijken naar de VPRO Tegenlicht. Met een documentaire over hoe Goldman Sachs de Grieken hielp, honderden miljoenen incasseerde en ondertussen de euro ondermijnde.
Hier de trailer.
Occupy deed de afgelopen maanden precies het tegenovergestelde van wat haar naam belooft. Ze nam niet in, maar stond af. Het aantal tentjes verminderde. Wat ze eerder bezette gaf ze aan openbare ruimte terug. Ze lijkt te stabiliseren op het gemiddeld aantal kampeerders dat in deze tijd van het jaar graag in de stad bivakkeert: vrij weinig. Terwijl haar potentie en de opgeroepen sympathie groter is dan het aantal overgebleven tenten uitdrukt.
Met name bij aanvang was er veel sympathie, al ging die misschien vooral uit naar de Amerikaanse tentenkampen. Daar betrof het toch meer mensen zonder huis of baan, terwijl het in Nederland meer leek op een hobbybezetting in part-time, met goede kapitalisme-afschaffende bedoelingen. Mijn sympathie begon af te nemen toen Occupy zich ging bezighouden met allerlei zaken die slechts losjes met die bankencrisis van doen hebben. Zo bleek het wenselijk de democratie weer eens opnieuw kleinschalig uit te vinden. Af en toe best nuttig, maar wat heeft dat met deze crisis te maken? Als je vindt dat er meer democratische controle op de banken moet worden uitgeoefend, neem dat standpunt als Occupy dan in, of slijt het aan een partij. Daar is geen democratische zelfhulp bij nodig.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op de achterkant van een envelop wordt even uitgerekend hoe Goldman Sachs 1,2 miljard dollar aan een deal verdient: door die op alle mogelijke manieren uit te melken. Via @ftm.
Met de banken gaat het weer prima, lijkt het nu de Q3-cijfers binnenkomen.
Citigroup: winststijging van 68 procent afgelopen kwartaal. Citigroup koopt een vervolging af voor 285 miljoen dollar. De bank stelde voor ruim een miljard dollar een stinkend schuldenpakket samen, verkocht die door en speculeerde vervolgens op de verliesgevendheid ervan.
Morgan Stanley: verzevenvoudigd zijn winst.
Bank of America boekt kwartaalwinst van 5,9 miljard dollar (mede door de verkoop van aandelen in een Chinese bank).
Maar er is ook treurig nieuws:
Goldman Sachs leidt een verlies van 33 procent ten opzichte van Q2.
JPMorgan verliest 4 procent ten opzichte van Q2.
In werkelijkheid gaat het niet zo goed met de banken. En dat zou komen door overijverige wetgevers en toezichthouders. Zo mogen banken niet meer in extreem risicovolle producten handelen.
Maar klappen vallen ook bij de consumentenbanken. In de VS is het normaal dat bankklanten voor heel veel diensten een extra toeslag moeten betalen. Het gebruik van je pinpas kost bij Bank of America bijvoorbeeld vijf dollar per maand – ook al gebruik je ‘m niet. Pinnen bij een andere bank kost minimaal $2,50. Als een cheque uitschrijft die niet voldoende gedekt is, dan kost je dat minstens dertig dollar. Een melkkoe waar toezichthouders terecht een einde aan proberen te maken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.