Suikerbelasting in Richmond?
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Rosenmöller en Unilever strijden samen tegen overgewicht
, door
Het Convenant Gezond Gewicht is mede gebaseerd op een naïef geloof in de welwillendheid van de voedingsindustrie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat resultaten uitblijven. Laat men zich liever richten op een voedselvoorziening die draait om vers en kwaliteit.
Wat is belangrijker voor kinderen: fatsoenlijk eten of weten hoe je speciale effecten inbouwt in een Powerpointpresentatie? Dat eerste natuurlijk. Toch wordt er in het onderwijs meer geld uitgetrokken aan computeronderwijs dan aan aandacht voor fatsoenlijk eten: waar komt het vandaan, hoe maak je het klaar, wat is gezond?
Door Michiel Bussink.
Er gaat iets mis met onze kinderen
Er gaat iets mis met onze kinderen. Lang niet bij alle, maar er zijn er steeds meer die te dik zijn of onhandelbaar vanwege overdoses cocktails van suikers met E-nummers en andere additieven. Dat is sneu en niet nodig. Hoe kinderen teweer te stellen tegen het enorme opdringerige aanbod van laagwaardig eten en drinken? Door in ieder geval als papa en mama fatsoenlijke maaltijden met ze te eten, met regelmaat, kwaliteit, discipline en plezier. Maar veel ouders schijnen dat steeds minder te doen. Ze blijven in gebreke, wat in extreme gevallen een vorm van kindermishandeling oplevert.
Grieken zijn niet lui
, door
Volgens onderzoek in The Lancet zijn Grieken helemaal niet lui.
Toegegeven, ook ik kan het me haast niet voorstellen, maar de Grieken zijn behoorlijk beweeglijk. Misschien is het het bordengooien, of al die sirtaki’s die te pas en te onpas gedanst moeten worden, maar Grieken zijn het meest beweeglijke volkje in Europa.
The Lancet publiceerde vandaag een internationaal vergelijkend onderzoek naar fysieke activiteit, of liever gezegd, inactiviteit. The Guardian zette deze cijfers mooi op een rij (thank you very much indeed). Fysieke inactiviteit is als je de volgende zaken niet doet:
Per week: 5 x dertig minuten gematigde lichaamsbeweging, of 3 x 20 minuten flinke lichaamsbeweging, of dat je 600 minuten een vergelijkbare metabolische activiteit hebt – moeilijke omschrijving van evenveel energie gebruiken als zou je lichaamsactiviteit plegen.
En nu dan de ranglijst van landen. De percentages geven de mate van inactiviteit aan, dus hoe lager hoe beter.
De top tien ziet er als volgt uit:
Bangladesh: 4,7 procent
Mozambique: 7,1 procent
Comoren: 8,3 procent
Benin: 9,1 procent (ja de top vier bestaat uit Afrikaanse landen)
Mongolie: 9,4 procent
Malawi: 10,2 procent
Cambodja: 11,2 procent
Guinea: 12,1 procent
Myanmar: 12,7 procent
Ik heb de cijfers ook even in een interactieve kaart gegoten, daaronder de andere top tiens.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Cannabis schadelijker onder de 18
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 11-03-2022
Slibt Nederland dicht?
, door
Het CBS meldde gisteren dat meer dan 6,5 miljoen Nederlanders te zwaar zijn. In de afgelopen dertig jaar is het percentage gestegen van 27% naar 41%. Meer dan 1.5 miljoen Nederlanders torsen ‘ernstig overgewicht’ mee (BMI >30), een procentuele verdubbeling sinds de jaren tachtig. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is ook het wereldwijde percentage van obesen verdubbeld, dus Nederland doet eindelijk internationaal weer eens gewoon mee.
Aan de absolute wereldtop prijkt het piepkleine republiekje Nauru waar de 14.000 inwoners door een streng dieet van gefrituurde kip en cola een gemiddeld(!) BMI van 34 hebben weten te bereiken. 97% van de mannen is te zwaar of obees. Bijna 50% heeft diabetes. Wie Nauru googlet krijgt als eerste zoeksuggestie ‘Nauru obesity’. Mooie reclame is dat.
Maar meestal kijken we voor overgewicht toch naar de VS waar meer dan 35% van de volwassenen obees is (de cijfers wisselen iets per bron). Dit percentage lag tot aan de jaren tachtig rond de 15% en steeg daarna opeens rap. De aan obesitas gerelateerde medische kosten worden geschat op zo’n 150 miljard dollar per jaar. En zelfs de nationale veiligheid is in het geding: veel Amerikanen zijn te dik voor het leger, too fat to serve. Schokkend, zeker ook in het licht van het feit dat zo’n 50 miljoen Amerikanen te maken schijnt te hebben met honger.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Gezondheidskosten per extra levensjaar
, door
DATA - Met wat onwetenschappelijke datamanipulatie (heel populair tegenwoordig) kunnen we aantonen hoeveel het in verschillende landen nou kost om een extra jaar te leven.
Gisteren verschenen bij het excellente datablog van The Guardian de gegevens over de uitgaven voor gezondheid per land. Daar halen we de kosten per bewoner uit (PPP zoals dat heet).
Vervolgens nemen we de lijst met levensverwachting per land van de CIA.
Daarin zien we dat de laagste levensverwachting iets meer dan 48 jaar is. We nemen dus 48 jaar als baseline en kijken vervolgens hoeveel dollar het per persoon kost om een jaartje langer te leven.
Dat levert dit overzicht op:
Nee, daar valt geen wetenschappelijke conclusie uit te trekken. Wat je hooguit kunt constateren is dat het levensrendement van onze gezondheidsuitgaven niet zo heel hoog zijn.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.