Al ruim een jaar lang komt met enige regelmaat de irritante reclame voorbij die afsluit met "....kip het meest veelzijdige stukje vlees, kip! Campagne mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie.". Al maanden wilde ik hier een stukje over schrijven. Kwam er niet van. Maar gisteren verscheen ineens het bericht dat geld van de EU gebruikt gaat worden om ons meer melk te laten drinken. Om de arme melkboeren te helpen en omdat het toch zo "gezond" is. Toen brak mijn klomp. Waarom geld van de EU gebruiken om producten van een reeds gestoorde bio-industrie-markt nog verder door de strot van de Europese consumenten te duwen? Als er één manier is om er zeker van te zijn dat mensen denken dat hun belastinggeld verspild wordt in Brussel, is het dit wel. En als er één manier is om mij aan het twijfelen te brengen over het nut van de EU is het dit ook wel. Hoe kan de EU nu een commissaris hebben die de hele tijd bezig is met eerlijke concurrentie terwijl een ander deel van de EU bezig is om de markt te manipuleren. En waarom steeds weer op het vlak van de landbouw? Hebben die gvd zo langzamerhand niet genoeg steun/subsidie/smeergeld gekregen? Of schijten die lui in Brussel nog steeds koeienvlaaien bij de gedachte aan weer een blokkade van een paar tractoren? Hopelijk bedenken ze zich nog en sturen ze die Verburg weer met lege handen naar huis.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vlaggetjesdag vandaag in Scheveningen en 200.000 mensen aldaar die nog altijd geloven dat deze dag het begin van het ‘haringszeizoen’ betekent. Tuurlijk, de vissers hebben maandenlang uit hun neus zitten vreten, om het eerste maatje nieuwe haring voor tigduizend euro’s te veilen. 
Allemaal onzin natuurlijk, maar tradities moeten er zijn. Zo ook de aanwezigheid van enkele hotemetoten die de vette vis gekaakt, gezouten, maar voorts rambo-rauw naar binnen laten glijden. Dat behoort te gebeuren met de nek in de schouders, waarbij de vis aan de staart rechtstandig oraal wordt ingebracht. Op de foto ziet we minister Gerritje Verburg van LNV dit ritueel uitvoeren op het Journaal en even later is ook Donner happend in beeld. Maar wat beiden vergeten is de haring door de uitjes te halen en dat is tegen alle regels van de rite. Wim Deetman geeft vervolgens het goede voorbeeld, al brengt hij de vis meer diagonaal in, dus ook incorrect.
Het blijft wel een tikkeltje pervers om te zien hoe zo’n glibberig beest in no time in een wijd opengesperde mond verdwijnt. Freud had hier wel weg mee geweten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Minister Verburg onwel tijdens debat natuurherstel Westerschelde in Tweede Kamer (Politiek24). Update: Kamervoorzitter geeft aan dat het lijkt mee te vallen, maar schorst het debat verder. Foto’s
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.