Al ruim een jaar lang komt met enige regelmaat de irritante reclame voorbij die afsluit met "....kip het meest veelzijdige stukje vlees, kip! Campagne mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie.". Al maanden wilde ik hier een stukje over schrijven. Kwam er niet van. Maar gisteren verscheen ineens het bericht dat geld van de EU gebruikt gaat worden om ons meer melk te laten drinken. Om de arme melkboeren te helpen en omdat het toch zo "gezond" is. Toen brak mijn klomp. Waarom geld van de EU gebruiken om producten van een reeds gestoorde bio-industrie-markt nog verder door de strot van de Europese consumenten te duwen? Als er één manier is om er zeker van te zijn dat mensen denken dat hun belastinggeld verspild wordt in Brussel, is het dit wel. En als er één manier is om mij aan het twijfelen te brengen over het nut van de EU is het dit ook wel. Hoe kan de EU nu een commissaris hebben die de hele tijd bezig is met eerlijke concurrentie terwijl een ander deel van de EU bezig is om de markt te manipuleren. En waarom steeds weer op het vlak van de landbouw? Hebben die gvd zo langzamerhand niet genoeg steun/subsidie/smeergeld gekregen? Of schijten die lui in Brussel nog steeds koeienvlaaien bij de gedachte aan weer een blokkade van een paar tractoren? Hopelijk bedenken ze zich nog en sturen ze die Verburg weer met lege handen naar huis.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Vlaggetjesdag vandaag in Scheveningen en 200.000 mensen aldaar die nog altijd geloven dat deze dag het begin van het ‘haringszeizoen’ betekent. Tuurlijk, de vissers hebben maandenlang uit hun neus zitten vreten, om het eerste maatje nieuwe haring voor tigduizend euro’s te veilen. 
Allemaal onzin natuurlijk, maar tradities moeten er zijn. Zo ook de aanwezigheid van enkele hotemetoten die de vette vis gekaakt, gezouten, maar voorts rambo-rauw naar binnen laten glijden. Dat behoort te gebeuren met de nek in de schouders, waarbij de vis aan de staart rechtstandig oraal wordt ingebracht. Op de foto ziet we minister Gerritje Verburg van LNV dit ritueel uitvoeren op het Journaal en even later is ook Donner happend in beeld. Maar wat beiden vergeten is de haring door de uitjes te halen en dat is tegen alle regels van de rite. Wim Deetman geeft vervolgens het goede voorbeeld, al brengt hij de vis meer diagonaal in, dus ook incorrect.
Het blijft wel een tikkeltje pervers om te zien hoe zo’n glibberig beest in no time in een wijd opengesperde mond verdwijnt. Freud had hier wel weg mee geweten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Minister Verburg onwel tijdens debat natuurherstel Westerschelde in Tweede Kamer (Politiek24). Update: Kamervoorzitter geeft aan dat het lijkt mee te vallen, maar schorst het debat verder. Foto’s
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.