Zelfs bij de grootste terreuraanslagen is de daadwerkelijke schade meestal vrij gering. De belangrijkste vraag is over het algemeen wat de uitwerking van de daad op het brein van de machthebbers is. De afgelopen tien jaar hebben om deze reden grote terreuraanslagen verschillende malen desastreuze gevolgen gehad. In september 1999 markeerde de aanslagen op enkele flatgebouwen in Moskou (waarvan de toedracht omstreden is) een keerpunt in de recente geschiedenis van Rusland: het gaf Poetin de gelegenheid om de democratisering van het land geleidelijk ongedaan te maken. De aanslagen van 11 september in New York en Washington DC werden door president Bush gebruikt om een buitenlandse politiek te voeren die xenofobe trekken had, en de wereld ernstig gedestabiliseerd heeft.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Iemand met verstand van zaken (ik noem geen bron want die is er namelijk niet) vertrouwde mij toe dat George W. Bush precies het halve IQ had van zijn voorganger. Bill Clinton zou een IQ van 164 gehad hebben, het IQ van George W. Bush zou niet hoger dan 82 geweest zijn. Iemand anders, ook een expert, wist met zekerheid te zeggen dat het IQ van Bush onmogelijk lager dan 120 kon zijn. Een aanzienlijk verschil. Over Bush weten we met zekerheid dat hij ooit bijna gestikt is in een pretzel, maar een betrouwbare schatting van zijn IQ is niet beschikbaar.
Nu ben ik me er natuurlijk van bewust dat mensen niet op basis van de hoogte van hun IQ beoordeeld zouden moeten worden. Het IQ heeft een te grote foutmarge; het meet geen creativiteit of sociale intelligentie; het meet uiteindelijk het onderwijsniveau, en geen inherente intelligentie; het is een test die oorspronkelijk bedoeld is om leerachterstanden bij jonge kinderen vast te stellen, en is dus niet van toepassing op volwassenen. En zo zijn er nog wel meer bezwaren. Echter, intelligentie is een ongrijpbaar iets. Een IQ-score geeft tenminste enig houvast. Idealiter zou het IQ van een presidentskandidaat dus gewoon openbaar gemaakt moeten worden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Misschien wel het beste persmoment van zijn hele presidentiële carrière? Bush krijgt twee schoenen naar zijn hoofd gegooid door een Iraakse journalist. Iets wat hij in principe ook wel verdient, figuurlijk gezien dan, maar de president is duidelijk in zijn element zodra zaken zich op het “niveautje schoolplein” afspelen. “He ducks, smirks and pops back up, ducks again, but stands his ground”. Bewegende beelden en meer na:
Alweer Iraakse schoenen… andere president…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.