Hoe wij herinneren

Het is de maand van de lijstjes en overzichten. Wat moeten we volgens wetenschappers meenemen uit 2018? Met jonge wetenschappers van de Utrecht Young Academy (UYA) blikken we terug op het afgelopen jaar. De droogte die maandenlang duurde en waarvan de gevolgen nog steeds spelen. Over de klimaatzaak die Urgenda won, over het verhoor van Kavanaugh voor zijn benoeming aan het Supreme Court en over de Brexit. Uit de rol die deze gebeurtenissen in de samenleving spelen en waarom we die meenemen, stijgt een overkoepelende vraag: wat is de betekenis van herinneren? Is hoe we herinneren belangrijker dan wat we herinneren? Literatuurwetenschapper en UYA-voorzitter dr. Susanne Knittel beet het spits af met een column. Monumenten, beelden maar ook films en tentoonstellingen helpen ons het verleden een rol te geven in het heden. Na de Tweede Wereldoorlog zag je dat er iets veranderde in wat we belangrijk vinden om te herdenken.

Foto: Foto Robert on Flickr, CC BY-SA 2.0 , via Wikimedia Commons. copyright ok. Gecheckt 29-09-2022

9/11 als flitslichtherinnering – feit of fictie?

ACHTERGROND - Het is vandaag zestien jaar geleden dat twee vliegtuigen de torens van het World Trade Centre in New York binnenvlogen. Dit was het begin van een bewogen tijdperk. De gebeurtenissen van die dag hadden verstrekkende geopolitieke gevolgen. Maar ook op individueel niveau was er sprake van psychologische impact.

Wat deed u op dat moment?

Het was dinsdagmiddag. Ik had mijn dochter van de basisschool gehaald. Het was een mooie nazomerdag. We fietsten naar huis en daar zat mijn vrouw naar CNN te kijken. Ongebruikelijk op dit tijdstip. Ze had op de radio gehoord dat er een vliegtuig in New York een wolkenkrabber was binnengevlogen. CNN bracht het meteen wereldwijd in de huiskamer.
Vervolgens zagen we een tweede vliegtuig de andere toren binnenvliegen…

Ho, wacht even!
Dat schrijf ik nu, maar zag ik dat inderdaad – live – gebeuren?
Of is dit een reconstructie achteraf? Ik kan het niet meer terughalen.
Wat ik wel zeker weet: die middag moest ik naar de huisarts omdat ik een ontsteking aan mijn pols had. Op weg daarheen verbaasde het mij dat het leven op straat zo gewoon doorging.

Geen verhitte discussies, geen samenscholingen… business as usual.
De dokter schreef me vervolgens iets voor en dat was dat. Ben ik met het recept nog langs de apotheek gegaan?
Ik weet het niet meer…

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

De Trump in ons onderbewuste

COLUMN - Politici hebben regelmatig last van een falend geheugen. Zoals zo vaak blinkt Donald Trump ook hierin uit: hoewel hij naar eigen zeggen gezegend is met “the world greatest memory”, spreekt hij zichzelf regelmatig tegen, en lijkt hij ongelegen acties uit het verleden toch vooral te vergeten. Helaas blijkt Trump in dit opzicht juist heel menselijk.

Een recent onderzoek van een team Aziatische onderzoekers, getiteld “Motivated False Memory, laat zien dat als het op onze prestaties aankomt, we allemaal Trumpiaanse neigingen hebben. In het experiment voerden 701 proefpersonen aan de Nationale Universiteit van Singapore vier patroonherkenningstaken uit. Een paar maanden later kregen ze de oplossing van de puzzels te zien, plus de oplossingen van twee nieuwe patronen die ze nooit hadden opgelost. Voor elk patroon moesten de proefpersonen aangeven of ze het goed hadden opgelost, verkeerd hadden opgelost, of nooit hadden gezien. Daarbij kregen ze $1 voor elke accurate herinnering, verloren ze $1 voor een verkeerde herinnering, en kregen ze $0 als ze zeiden dat ze zich het niet kunnen herinneren.

De auteurs classificeren verschillende soorten geheugenfalen. “Amnesia”, betekent dat je een vraag die je wel hebt beantwoord aanmerkt als “niet gezien” of “kan me niet herinneren”. Amnesia kwam voor 34% van de vragen voor, ongeveer wat je zou verwachten als mensen zich niet meer herinneren welke vragen ze wel en niet hadden gezien. De fouten waren echter niet willekeurig, want het percentage amnesia was hoger (46%) voor vragen die slecht beantwoord waren, dan voor vragen die goed beantwoord waren (30%).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De prijs die wij mensen voor taal betaald hebben: een slechter geheugen

VERSLAG - De vraag in hoeverre mensapen taal hebben, of kunnen leren, of in ieder geval rudimenten hebben van menselijke taal heeft de mensheid lang gefascineerd, en terecht. Het is evolutionair gezien heel wonderlijk dat wij zoiets zo ingewikkelds bezitten – daar moeten onze naaste verwanten toch op zijn minst al enkele sporen van laten zien?

Op het symposium over taal en getal waar ik nu ben is ook een van de grootste deskundigen op dit gebied aanwezig, de Japanse primatoloog Tetsuro Matsusawa. Hij gaf een fascinerende presentatie over decennia onderzoek naar de cognitieve vaardigheden van mensapen, die hij zowel in hun natuurlijke habitat overal ter wereld als in fraai geconstrueerde, de natuurlijke situatie zoveel mogelijk benaderende, omstandigheden heeft bestudeerd.

Zo kan hij nu laten zien dat chimpanzees kleurennamen kunnen leren. Of in ieder geval dat ze een spelletje kunnen spelen waarbij ze eerst een kleur te zien krijgen en daarna een rijtje Japanse karakters die kleurennamen weergeven, en dan feilloos het juiste karakter eruit kunnen kiezen; of omgekeerd: ze krijgen dan een karakter te zien en wijzen de juiste kleur aan. Zoals ze ook een spelletje kunnen spelen waarbij ze een aantal balletjes op het scherm zien en daarna het juiste getal kunnen aanwijzen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomercollege | Het einde van herinneren

Joshua Foer kreeg dit voorjaar lovende kritieken op zijn boek Moonwalking with Einstein. Hierin onderzoekt hij de wereld van het supergeheugen. Met name in Europa en ook steeds meer in de VS vinden kampioenschappen herinneren plaats. Herinneren is een truc die je kunt leren, bewijst hij in het boek. In dit vraaggesprek spreekt hij over het tegenovergestelde: vergeten. Hier ook een lang stuk in het New York Times Magazine.

Foto: Flood G. (cc)

Hoe ons brein dingen vergeet

COLUMN - Hoe werkt vergeten eigenlijk?

Vergeten: we weten allemaal hoe het voelt. Soms willen we het graag maar lukt het niet en soms is vergeten juist ongewild, bijvoorbeeld als je niet op iemand zijn naam kan komen. Het lijkt soms wel alsof we geen controle hebben over wat we wel en niet onthouden. Is vergeten echt zo arbitrair of zit er wel degelijk een functioneel idee achter? Een nieuw onderzoek heeft nu een tipje van de sluier over dit vergeetproces opgelicht.

Het concept vergeten is altijd een lastig onderdeel van geheugenonderzoek geweest. Het is relatief makkelijk om te meten of iets onthouden is, je kan dan een experimentje doen waaruit blijkt dat de herinnering nog aanwezig is. Maar als je iets vergeten bent zijn er verschillende mogelijke oorzaken. Is de herinnering helemaal niet meer terug te vinden in het brein, is zij gewoon lastiger terug te halen, of misschien juist ondergesneeuwd door gelijkwaardige herinneringen? En daarnaast: komt vergeten doordat herinneringen over tijd gewoon vergaan (een passief proces) of is er een actief proces dat ervoor zorgt dat bepaalde herinneringen snel verwijderd kunnen worden?

Al deze vragen zijn jammer genoeg nog grotendeels onbeantwoord, terwijl het erg belangrijk is om goed te begrijpen hoe en waarom we informatie onthouden, bijvoorbeeld voor patiënten die leiden aan geheugen-gerelateerde ziekten. Op de laatste vraag is nu echter een voorzichtig antwoord gevonden: er blijkt wel degelijk een actief vergeetproces in de hersenen te bestaan!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Google gevaar voor geheugen van de toekomst?

Google vervangt steeds meer ons geheugen. Het effect? We doen minder ons best iets te onthouden. Dat beweren Amerikaanse onderzoekers. Laten we eens verder denken, zolang we dat nog doen.

Als aanbieders van nieuws er van overtuigd raken, dat we toch geen moeite doen iets te onthouden, waarom dan nog nieuws aanbieden?
Het effect geldt misschien ook voor journalisten. Een journalist vergeet een nieuwtje te onthouden. Maar omdat het nog niet is beschreven, valt het ook niet op te zoeken. De journalist kan googlen wat-ie wil, maar het nieuws is verloren.

Voor weblogs is het ook fataal. Als niemand meer iets op internet kwakt, omdat men ervan uitgaat dat het toch niet onthouden wordt en men dus niet weet waar naar te zoeken, is dat het einde voor de googlende bloggemeenschap.

En er was nog iets dat ik wilde vragen, maar dat ben ik vergeten. Ik hoop dat het nog wel ergens op het internet staat. Zo niet, dan kom ik niet veel verder en houdt hier mijn toekomst wellicht op. Daar zal niemand rouwig om zijn, maar hoe zit het met uw toekomst?

Quote du Jour | Toch eternal sunshine?

“But completely deleting a memory, assuming it’s one memory, is a little scary. How do you remove a memory without removing a whole part of someone’s life, and is it best to do that, considering that people grow and learn from their experiences.”
(Time)

Zou het dan toch? Wetenschappers van de Johns Hopkins universiteit melden dat ze iets hebben gevonden dat erop wijst dat er eens een medicijn op de markt zal komen dat helpt om traumatische herinneringen te doen verdwijnen. Het heeft iets te maken met het verwijderen van proteïnen uit het angstcentrum in de hersenen. Zou wat we in die prachtige speelfilm The Eternal Sunshine of the Spotless Mind hebben gezien op een dag werkelijkheid worden? Maar dat betekent dat je dan ook liefdesverdriet kunt afkopen. Vergeet ethische overwegingen. Belooft een miljardenbusiness te worden…