Onoprecht volk

Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië. Maar zulk schijnheilig schorem als de Vrienden van Israel ben ik hier nog niet tegengekomen. Er loopt heel wat onoprecht volk rond in Italië – het zal de lezer van deze pagina’s niet ontgaan zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld de burgemeester van Rome, eigenhandig over de schouders van de camerati opgeklommen van fascistisch straathondje tot burgervader van de hoofdstad. En ja, als burgemeester van de Eeuwige Stad kom je nog eens ergens. Dat zag u goed. Dat was de politieke erfgenaam van Benito Joden-behoren-niet-tot-het-Italiaanse-ras Mussolini met een keppeltje op in het belangrijkste monument ter nagedachtenis van de Holocaust – het Yad Vashem in Jeruzalem. Ik heb er Leon de Winter niet over gehoord. Ik heb er Ronny Naftaniël niet over gehoord. Ik heb er de Italiaanse Joden niet over gehoord. En als morgen de voltallige Kamerfractie van de Gouden Dageraad in het gelid achter hun Führer het Holocaustmuseum in marcheert om een krans te leggen, dan zal het weer stil zijn. Dat zijn de Vrienden van Israël.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Weigeren om te haten

ANALYSE - De grote rol van Egypte bij de totstandkoming van de wapenstilstand tussen Israël en Hamas laat zien hoezeer de dynamiek in het Midden-Oosten verschoven is door de Arabische Lente. Het wordt tijd dat de VS zich gaan inspannen voor een allesomvattend vredesakkoord.

Verschillende commentatoren wijzen op de verschuivende dynamiek in het Midden-Oosten. Greg Myre gaat op NPR in op de veranderende rol van Egypte, nu de uit de Moslim Broederschap afkomstige Mohammed Morsi daar president geworden is. Die nieuwe rol komt bijvoorbeeld tot uiting in het bezoek aan Gaza van de Egyptische premier afgelopen week, een openlijke steunbetuiging aan de Palestijnen. Volgens Juan Cole, die dit eveneens signaleert, neemt Morsi aanzienlijke risico´s met zijn bemiddeling. Slaagt hij niet, dan liggen woede van het Egyptische volk en een confrontatie met de militairen, die hem ook nu al verantwoordelijk stellen voor de chaos in de Sinaï in het verschiet.

Gaza niet meer geïsoleerd, grotere rol Arabische leiders

Waar Gaza sinds de machtsovername door Hamas in 2006 geïsoleerd was, zien we nu Arabische leiders bezoeken aan Gaza afleggen. Naast de Egyptische premier waren dat ook de emir van Qatar en de Tunesische minister van Buitenlandse Zaken. De Arabische Liga kwam langs en Ban Ki-moon vloog naar Cairo voor overleg. Voor de Gazanen ongetwijfeld reden om een toename van internationale steun te zien. Ook Al Jazeera kijkt naar de veranderende rol van de Arabische landen in het conflict. Zo zei de emir van Qatar recent:

Foto: CODEPINK Women For Peace (cc)

Massaal op de vlucht in Gaza

REPORTAGE - Een nieuw ooggetuigenverslag uit Gaza van Lydia de Leeuw. Lees ook haar blog.

Dinsdagmiddag rond 15.30 strooiden Israëlische F16’s pamfletten uit over de Gazastrook. De boodschap: mensen in het noorden van de Gazastrook, de grensgebieden en een aantal wijken van Gaza stad moesten onmiddellijk hun huizen verlaten, want hun wijken zouden niet meer veilig zijn. Het begin van het gevreesde grondoffensief leek aanstaande. Paniek was het gevolg. Met Israël’s oorlogsmisdaden van 2008-2009 nog vers in het geheugen sloegen mensen massaal op de vlucht. Ze zochten onderkomen bij familie in andere wijken of in één van de tien UNRWA scholen verspreid over de Gazastrook die hun deuren openden om vluchtelingen op te vangen.Nog diezelfde avond zochten vele radeloze families (6.000 mensen) hun toevlucht in VN-scholen. Deze raakten al gauw overvol, waardoor vanochtend nog eens drie scholen open gingen.

Eén van de gevluchte families is de al Attar familie uit Attatra, in het noorden van de Gazastrook. ‘We hebben in alle haast onze spullen gepakt, wat eten en dekens, en zijn direct vertrokken. Mensen raakten volledig in paniek toen de pamfletten uit de F16s kwamen vallen,’ zegt Mahmoud al Attar. Hij kwam gisteren met zijn vrouw, negen kinderen en 26 kleinkinderen naar de VN-basisschool voor jongens. ‘Nu verblijven we met z’n allen in één klaslokaal van zo’n acht bij zes meter. Er is niet veel plek. We hebben geen matrassen en onvoldoende lakens. We moesten de nacht doorbrengen op de stenen vloer en op stoelen dus we hebben nauwelijks een oog dichtgedaan. Er werd ook veel gebombardeerd om ons heen. Een journalist werd vannacht gedood door een luchtaanval op zijn auto, in een straat hier vlakbij.’ Ook al worden de VN-scholen gezien als een veiliger heenkomen, Mahmoud maakt zich geen illusies: ‘We voelen ons ook hier niet veilig. Ze hebben al eens eerder VN-scholen gebombardeerd.’ Daarmee verwijst hij naar de Israëlische aanvallen met witte fosforbommen tijdens het militaire offensief van december 2008 – januari 2009.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: CODEPINK Women For Peace (cc)

Grenzen

OPINIE - Over waarom Joël Voordewind een dwaas is.

Gelukkig zijn er in tijden van crisis nog Nederlandse politici die het hoofd koel houden en verstandige dingen roepen. Gematigde dingen. Christelijke dingen. Zoals Joël Voordewind.

CU ook motie om veilige en erkende grenzen voor Israel te bepleiten. Hard nodig, de laatste dagen zijn er 116 raketten afgevuurd op Israel.

Het is dit soort onderhands, achterbaks gelul dat mij woest maakt. 

Er zijn namelijk internationaal erkende grenzen voor Israël. Internationale grenzen die bijvoorbeeld Yassir Arafat bereid was te accepteren. Internationale grenzen waar VN-resoluties over zijn aangenomen. Het zijn de grenzen van 1967 en het is Israël wat deze grenzen maar niet wil accepteren.

Israël wil “veiligheidszones”, Israël wil garanties voor illegale nederzettingen buiten die grenzen, Israël heeft de bezette gebieden maar vast Hebreeuwse namen gegeven – Israël wil het gewoon allemaal hebben. Dat is het probleem, Joël Voordewind. Precies dat.

En dan kun jij wel braaf oreren over veilige en erkende grenzen, maar dan speel je in de kaart van de Israëli’s die maar al te graag willen dat we die grenzen nòg eens een keer gaan trekken: in een wijde boog om Al-Quds heen (u noemt die stad Jeruzalem – ik niet meer), met overal zwaar gemilitariseerde eilandjes voor kolonisten, bergen checkpoints om die smerige Arabieren in de gaten te houden en ontvolkte veiligheidszones en militaire oefengebieden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gaza: hoezo chirurgische precisie?

REPORTAGE - Israël houdt vol dat ze met ‘chirurgische precisie’ bombardementen uitvoeren. De cijfers laten heel wat anders zien. Het aantal burgerdoden en gewonden is schrikbarend hoog, constateert Lydia de Leeuw die in Gaza werkt. Volg haar blog: A Second Glance.

Sinds woensdag, het begin van de militaire operatie ‘Pillar of Defense’, zijn zeker 67 doden gevallen, van wie 40 burgers. Het aantal gewonden wordt nu geschat op 590, waaronder zeker 535 burgers. Ik schrijf ‘geschat’ omdat terwijl ik dit verslag schrijf er nog gezocht wordt naar overlevenden van de luchtaanvallen van vanmiddag. Die werden met ‘chirurgische precisie’ uitgevoerd, op woningen in Gaza, Rafah, Nuseirat, en Bureij. Het aantal doden dat daarbij is gevallen, wordt geschat op 20. Eén familie heeft zeker 10 doden te betreuren, de meeste vrouwen en kinderen, en er wordt nog onder het puin gezocht naar overlevenden.

Woensdag en donderdag was ik het centrale Shifa ziekenhuis in Gaza Stad en heb daar onder de gewonden en doden geen enkele strijder gezien. Het waren allemaal burgers, mensen die gewoon thuis of op straat waren toen ze werden aangevallen. De meeste verwondingen zijn ernstig. Diepe snijwonden en ook afgerukte ledematen, veroorzaakt door rondvliegende granaten en granaatsplinters. Ook zijn er veel mensen met gebroken botten en kneuzingen omdat zij bedolven zijn geraakt onder het puin van hun woning of andere gebouwen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Leon de Winter pleit voor geboortebeperking in Gaza

Want:

Wanneer in een samenleving kinderen niet dood van de honger gaan, maar te weinig mogelijkheden hebben om zich te ontwikkelen en een respectabele plek in de samenleving te veroveren, en er en bevolkingsexplosie plaatsvindt, leidt dit alles tot onderling geweld (burgeroorlog, bendeoorlogen) of tot geweld dat zich naar buiten richt (oorlogen).

Dat is natuurlijk ook een manier om het te bekijken: de Palestijnen hebben niet te weinig land, er zijn gewoon te veel mensen!

Komen de Arabieren op voor Gaza?

OPINIE - Al Jazeera Inside Story onderzoekt hoe een veranderend Midden-Oosten invloed heeft op de manier waarop het conflict tussen Israël en Gaza uitpakt. Komen de Arabieren op voor Gaza of kiezen ze voor hun eigen belang?

Een discussie met Khaled Elgindy, fellow bij het Saban centre for Middle Policy en het Brookings Institution, en recentelijk adviseur van het Palestijnse leiderschap inzake de onderhandelingen met Israël over de permanente status; Mohammad Soudan, secretaris externe betrekkingen van de politieke tak van de Moslimbroederschap, de Freedom and Justice Party; en Azzam Tamimi, auteur van Hamas: Unwritten Chapters en directeur van het Institute of Islamic Political Thought.

Deze documentaire maakt onderdeel uit van het artikel Weigeren om te haten.

Vorige Volgende