Onwennige gastvrijheid

Reyy is een voorstad van Teheran, al zeggen de mensen ter plekke dat het andersom is: het jonge Teheran is een voorstad is van het oeroude Reyy. Het stadje is inderdaad zo oud als de geschreven geschiedenis: het was bewoond in de Achaimenidische tijd en wordt genoemd in de religieuze teksten van de joden en zoroastriërs. In de Vroege Middeleeuwen was het een metropool en omdat hier veel mensen woonden, kwam Abd ol-Azim hier de sjiitische leer verkondigen. Abd ol-Azim was niet de eerste de beste. Hij was een afstammeling van Hassan, die op zijn beurt de zoon was van Mohammeds dochter Fatima en kalief Ali. Veel mensen keken naar deze familie voor advies en de familiehoofden, de imams, gelden tot op de huidige dag in de sjiitische islam als onfeilbare bronnen van gezag. Het was de tiende imam, Ali al-Hadi, die zijn verwant Abd ol-Azim zo rond het midden van de negende eeuw naar de grote stad Reyy zond. Hij schreef er twee boeken en wordt door de sjiitische geleerden als een betrouwbare overleveraar van anekdotes over het leven van de profeet Mohammed.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Gastvrijheid in Europa

ELDERS - Terwijl veel Europeanen over en weer van elkaars gastvrijheid genieten levert de ontvangst van immigranten van elders ook deze zomer weer de nodige problemen op.

Malta weigerde vorige week een Libische tanker met 102 vluchtelingen toe te laten, ondanks een dringend verzoek van de Europese Unie. Volgens Malta had de tanker de vluchtelingen opgepikt nabij de Libische kust en zou het schip ze dus in Libië moeten afleveren. Uiteindelijk heeft Italië de groep opgenomen.

Het is het zoveelste incident dat er op duidt dat er iets mis is met het immigratiebeleid van de EU. Het kleine eiland Malta zit in de frontlinie van de immigratiestroom uit Afrika. Per hoofd van de bevolking komen nergens ter wereld meer vluchtelingen aan dan in Malta. Tot nu toe zetten 17.000 illegale migranten er het afgelopen decennium voet aan de grond. Het zou omgerekend hetzelfde zijn als er 2,7 miljoen migranten in Groot-Brittannië zouden aankomen, schrijft Jessica Abrahams in The Guardian. Malta kan die vluchtelingenstroom niet aan, dat weten alle Europese politici. Maar intussen verandert er weinig in het EU-beleid om tot een rechtvaardiger verdeling van de opvang van immigranten te komen.

Italië, Griekenland en in mindere mate Spanje hebben net als Malta onevenredig grote problemen met de opvang van immigranten die in deze landen bovenop de toch al ernstige economische crisis komen. De eenzijdige druk van met name Afrikaanse migranten op de landen aan de Middellandse Zee wakkert in al die landen reeds bestaand racisme aan. In Griekenland zien we dat in de populariteit van de neonazi’s van de Gouden Dageraad. In Italië werd onlangs de zwarte minister Cécile Kyenga het slachtoffer van onverbloemd racisme. Maar ook in noordelijke landen woekert de xenofobie en het racisme. Ook daar ontbreekt het aan een doeltreffend beleid om immigranten te behoeden voor de gevolgen van discriminatie en openlijk geweld. Wat te denken van de apartheidspolitiek in het Zwitserse Bremgarten? Of van de uitzetting van met vervolging bedreigde Pakistaanse vluchtelingen uit Oostenrijk, ondanks alle protestacties? De oproep die de paus begin vorige maand deed bij zijn bezoek aan het Italiaanse eilandje Lampedusa, waar ook veel bootvluchtelingen stranden,  lijkt nog nog niet gehoord te worden in de gelovige achterban.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.