Sargasso duikt deze zomer in de letteren en bezoekt kleine literaire musea in Nederland en daarbuiten. Vandaag een bijdrage van G. Drios over Das Stormhaus in Husum. Dichter en schrijver Theodor Storm is de met afstand bekendste telg van de stad Husum, een klein plaatsje in het noorden van Duitsland, nog voorbij Hamburg, direct aan de waddenzee, waar het weer meestal niet zo mooi is en waar verder weinig te beleven valt. Elke bewoner van Husum kan dat beamen. Theodor Storm werd er in 1817 geboren, heeft er zijn jeugd doorgebracht en heeft er ook daarna lange tijd geleefd. Zijn bekendste gedich Die Stadt, ook vaak Die graue Stadt am Meer genoemd, gaat over Husum, over een grijze, donkere en mistige stad, waar je alleen het eentonige geruis van de zee kunt horen en heel soms het geschreeuw van voorbijtrekkende ganzen, maar waar hij toch, of juist daarom van houdt: … Doch hängt mein ganzes Herz an dir, Du graue Stadt am Meer; Der Jugend Zauber für und für Ruht lächelnd doch auf dir, auf dir, Du graue Stadt am Meer.
[youtube=4×3]-CEz3yo5Vcs[/youtube]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Nu de provinciale statenverkiezingen naderen, kunnen we ons afvragen welke vormen van detailpolitiek er in de provincie te vinden zijn. Enkele jaren geleden schreef Klaartje Peters het boek ‘het opgeblazen bestuur’, waarin ze het functioneren van de provinciale bestuurslaag bekritiseert. Provincies zouden grossieren in PR-projecten om het imago van de provincie op te vijzelen en de provincie belangrijk te doen lijken, terwijl de belangrijke, relatief onzichtbare taken van de provincie worden verwaarloosd.
Peters wijt dit probleem aan het feit dat er volksvertegenwoordigers zijn die stemmen moeten winnen en moeten laten zien dat ze goed werk doen voor de burger. Op provinciaal niveau betekent dit dat de provincie allerlei taken op zich neemt die voor burgers belangrijk zouden zijn en waarmee politici in het nieuws kunnen komen. Of ze echt nuttig zijn is iets heel anders.
De PR-universiteit
Een voorbeeld van zo’n PR-project kunnen we vinden in Friesland. In 2009 verscheen daar een notitie over UCF: een University Campus Fryslân. Er zou in Leeuwarden een ‘academische netwerkorganisatie’ moeten komen. Dit zou geen nieuwe universiteit moeten zijn, maar een samenwerkingsverband van allerlei bestaande Friese kennisinstellingen en bestaande universiteiten. Dit alles om ‘het bestaande academische netwerk in Fryslân in de komende jaren (verder) te versterken en uit te breiden’.
De PVV wil aangifte tegen mij doen zo bericht Omrop Fryslân. (memmetaal-alert) De reden? Ik heb de PVV “misbruikt.” En nu word ik dus gezocht. Door de PVV en mogelijk door het Openbaar Ministerie. Ik wacht ook met spanning op het mailtje van Twitter dat de PVV hun verzocht heeft mijn ip-adres te overhandigen.
Wat was er aan de hand? Simpel, de PVV voert een slimme oude-media-campagne. Stukje bij beetje onthullen ze per provincie de kieslijst op een geheime locatie aan de pers. Lokale kranten en andere lokale en regionale media duiken daar bovenop. Mij viel op dat er met de presentatie van de kieslijst in Zeeland ook een @PVVZeeland actief werd en ik dacht laat ik eens kijken of er al een @PVVFriesland bestaat. Dat bleek niet het geval.
Blij als een kind dat ik was met mijn gloednieuwe twitters ben ik zorgvuldig omgegaan met mijn eerste tweet. Het werd “Hallo Friesland! Wat is het fijn om hier te zijn. Wat een ruimte, wat weinig moslims. Fantastisch! Laten we dat zo houden.” De Dagelijkse Standaard deed de rest en zelfs Pieter Hilhorst ging er met boter en suiker in door mij te citeren. “Minder islam = minder moslims.”
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Partij voor de Vrijheid (PVV) heeft in alle provincies, behalve Friesland, lijsttrekkers gevonden voor de provinciale verkiezingen op 2 maart. Dat blijkt uit een inventarisatie van GeenCommentaar. De PVV heeft eind 2010 gezegd overal mee te doen. Dat de partij meedoet is van groot belang voor het huidige kabinet. De provinciale uitslag bepaalt hoe de Eerste Kamer eruit ziet. Scoort Wilders slecht, dan heeft niet alleen hij, maar ook Rutte problemen.
Friesland is de enige provincie waar de PVV nog geen lijsttrekker heeft voor de provinciale verkiezingen. De Leeuwarder Courant meldde eind november al dat de PVV in Friesland moeite zou hebben om kandidaten te vinden. Zo trok één kandidaat-statenlid zich terug na de commotie over de Tweede Kamerleden Eric Lucassen en James Sharpe. Sharpe was in Friesland verantwoordelijk voor de werving, maar leverde zijn Kamerzetel op 18 november 2010 in. Volgens het Friesch Dagblad zou de PVV in de tweede week van januari met een kandidatenlijst komen.
Wilders leunt bij de keuze van provinciale lijsttrekkers sterk op (kandidaat-)Tweede Kamerleden. In bijna de helft van de provincies deed de hoogste PVV-er op de lijst ook mee aan de parlementsverkiezingen vorig jaar. Twee van hen, Hero Brinkman (Noord-Holland) en Jorma van Klaveren (Flevoland), zijn nu Kamerlid. Vicky Maeijer (Zuid-Holland), Edgar Mulder (Overijssel) en Marjolein Faber (Gelderland) stonden te laag op de lijst om gekozen te worden. De overige lijsttrekkers zijn politiek onervaren, behalve in Zeeland en Limburg. Peter van Dijk was in de jaren tachtig gemeenteraadslid voor het CDA in Goes. De Limburgse lijsttrekker Laurence Stassen is lid van het Europees Parlement voor de PVV.
Dit is een gastbijdrage van Michiel Wijnbergh. Meer van zijn werk kan je vinden op zijn eigen site.
Deze week vindt in Friesland de Frisian Solar Challenge plaats, een internationale race voor boten die uitsluitend zonne-energie gebruiken. Zondag werd om de startpositie gestreden: In Leeuwarden moest een sprintje van 150 meter moest worden afgelegd, de snelste mag maandag van plaats nr 1 starten. En dan gaat het daarna de komende dagen langs alle Friese steden.
Er doen boten uit Nederland, Belgie, Polen, Brazilie, en Duitsland mee. De meeste van teams van technische opleidingen en meestal bestuurd door een student met een redelijk hoog nerd-gehalte, of anders een stoïcijns voor zich uit kijkende man van tegen de zestig. Maar het gaat dan ook niet echt spectaculair hard en de ideale lijn sturen is op een rustig grachtje in Leeuwarden niet iets waar je dagenlang voor hebt moeten trainen.
De boten op de foto wonnen net niet.
Je kan het hele jaar in Friesland bootjes kijken, alleen deze week solarbootjes.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Afgelopen januari was er in Nederland weinig aandacht voor het overlijden van Hans Monderman. Dit is in een bepaald opzicht misschien niet verwonderlijk – hoe vaak haalt het overlijden van iemand die als consultant voor de noordelijke provincies werkte de nationale kranten? En trouwens, hoeveel aandacht is er eigenlijk voor het werk van verkeerskundigen? Het verschil is echter dat deze Hans Monderman in het buitenland de hemel in werd geprezen. Nog onlangs werd hij door de Londense Times ‘de beroemdste verkeersplanner ter wereld‘ genoemd. In Amsterdam is niemand op de gedachte gekomen om de P.C. Hooftstraat opnieuw in te richten in navolging van zijn ideeën, maar de Londense Kensington High Street heeft er wel aan mogen geloven.
De reden dat hij in Nederland niet erg beroemd is geworden is makkelijk na te gaan. Hij kwam niet uit het westen, en dus werd hij door de autoriteiten in het westen niet serieus genomen (schrijver dezes komt zelf overigens uit het westen). Maar wat maakt hem in de ogen van buitenlanders zo bijzonder? Hij had een filosofie, en die filosofie bleek te werken.
Hij geloofde dat meer verkeersregels tot meer ongelukken leiden. Op het moment dat een automobilist verkeersborden heeft om zich aan te oriënteren, en een snelheidslimiet om zich aan te houden, enzovoorts, zal hij zich hierdoor in slaap laten sussen. De oplettendheid neemt af, en het gevaar groeit evenredig.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.