Het buitenland kent de Franse vakbonden vooral van stakingen. Opmerkelijk genoeg blijven de protesten tegen plannen van de regering-Hollande voor een vergaande afbraak van werknemersrechten voorlopig beperkt tot een gezamenlijke verklaring. De Franse minister van Arbeid Myriam El Khomri heeft een groot aantal wijzigingen in het Franse arbeidsrecht aangekondigd. Het ontslagrecht wordt versoepeld en de regels voor de 35-urige werkweek zullen minder rigide worden gehanteerd. De werknemer van wie het contract bij de rechter is ontbonden krijgt niet langer 30 maanden maar maximaal 15 maanden salaris doorbetaald. De socialistische regering van premier Manuel Valls verdedigt de maatregelen als middel om de werkloosheid (meer dan 10%) terug te dringen. Tot nu toe is de Franse regering daarin niet geslaagd ondanks forse injecties van staatswege in de Franse economie. De bescherming van de Franse werknemers gaat in vergelijking met de meeste andere Europese landen vrij ver. Of eigenlijk: terwijl in veel landen de bescherming sinds eind vorige eeuw stapsgewijs is afgebroken zijn de Franse vakbonden er tot nu toe in geslaagd hun achterban te vrijwaren van al te drastische maatregelen. Het idee van de verzorgingsstaat leeft nog in Frankrijk, tot groot verdriet van de grote werkgevers die al jaren aandringen om het land nu eindelijk eens te voegen naar de wetten van de neoliberale economie die elders in Europa al door steeds meer regeringen worden omarmd. Het laatste jaar van een ten dode opgeschreven socialistische regering biedt een uitgelezen kans voor de noodzakelijke hervormingen. Maar hoe zullen de vakbonden reageren?
Filiamotsa is een franse band uit Nancy die bestaat rond de kern van een drummer en een violist. Ze bestaan sinds 2007. Kenmerkend zijn de wilde uitbarstingen afgewisseld met gecontroleerde, ingehouden passages.
En het gaat er ruig aan toe, zoals ook op hun Montroyal uit 2013.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
RECENSIE - In “Wie is Charlie?” schetst de Franse antropoloog en historicus Emmanuel Todd een pessimistisch perspectief voor Frankrijk.
Vijf maanden na de aanslagen in Parijs waarbij een groot deel van de redactie van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo omkwam en in een Joodse supermarkt ook nog eens vier mensen werden gedood bij een gijzeling shockeerde Emmanuel Todd zijn landgenoten met een tegendraadse visie op de betekenis van het massale protest dat deze terroristische daden hebben opgeroepen. Todd ziet in de massale demonstratie voor de vrijheid van meningsuiting niets minder dan het einde van de republiek die is voortgekomen uit de Franse Revolutie, de republiek van vrijheid, gelijkheid en broederschap. “Dat is niet de schuld van de islam, maar van de islamofoben”. En dan bedoelt hij niet zozeer de aanhangers van het Front National, maar vooral de nieuwe, “xenofobe” middenklasse die op 11 januari massaal achter Francois Hollande en andere politieke leiders uit heel Europa demonstreerde voor “het recht om de islam te beledigen”. Zonder de islamofobe lagere klassen die nu bij het Front National te vinden zijn. En zonder de werkloze jonge migranten die zich dagelijks beledigd voelen door de Franse meerderheid.
De reacties op het boek, dat onlangs in de Nederlandse vertaling is gepubliceerd, logen er niet om. Het was ego-tripperij, beledigend voor de demonstranten van 11 januari, absurd, vals, gratuit en schadelijk. De Franse premier Manuel Valls nam zelfs de moeite Todd te weerspreken in Le Monde. De inzet van de demonstratie was volgens de premier tolerantie en laïcité, maar het ging ook om een protest tegen het jihadisme dat onze democratische waarden bedreigt en even goed christenen als joden als moslims doodt. Over dat terrorisme lezen we bij Todd opvallend weinig.
DATA - Op het moment dat ik dit artikel schrijf wordt nog ‘onderhandeld’ met de Grieken. Vernederen is een beter woord. De boodschap is duidelijk: resistance is futile, you will be assimilated. Wie zich niet wil of kan aanpassen wordt gedwongen te vertrekken. In dit en volgende artikelen zal ik op basis van economische gegevens laten zien waarom Griekenland niet de oorzaak van de eurocrisis is, en dat een Grexit geen oplossing is.
Het lijkt de laatste tijd weer wat beter te gaan met de economie in de eurozone, als we de media mogen geloven. Maar hoe blijvend is dat? Is de eurocrisis echt voorbij? De werkloosheid is nog steeds relatief hoog en van volledig herstel van de eurocrisis is nog lang geen sprake.
Desondanks prijzen politici zichzelf omdat de pijnlijke maatregelen van de afgelopen jaren nu vrucht lijken af te werpen. Eindelijk zijn we aangekomen bij het ‘zoet na het zuur’. Maar, zo haasten zij zich toe te voegen, we zijn er nog niet: we moeten nu doorpakken om de Monetaire Unie af te maken. De eurolanden moeten beter voorbereid zijn voor de volgende crisis. Dit moet bereikt worden door meer fiscale en politieke integratie en strenge handhaving van de (begrotings-) regels. Elk land moet tekorten zo snel mogelijk afbouwen om voldoende reserve te hebben om de volgende schok op te kunnen vangen. Ook moeten we werk maken van flexibilisering van de arbeidsmarkt en moet overbodige regelgeving gestroomlijnd worden. Europa moet competitief worden zodat het klaar is voor nieuwe uitdagingen in een snel veranderende wereldeconomie.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ok, we doen er nog eentje uit Frankrijk, daarna gaan we weer wat anders doen. Stuck in the Sound is een indiepopbandje uit Parijs. Niet heel bijzonder, maar aangenaam genoeg voor een kennismaking van drieënhalve minuut.
Tekst: Craig Morris. Vertaling: Krispijn Beek. Beeld: schoella – panoramio.
Vorige week kondigde de Franse overheid plannen aan voor een kapitaalinjectie voor Areva, het bedrijf dat kerncentrales bouwt. Volgens Craig Morris is het een wanhopige poging om het onvermijdelijke af te wenden: faillissement.
De Franse kernsector is sinds het praktisch vergeten (en mislukte) Messmer Plan uit het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw altijd een topprioriteit geweest voor overheidsfunctionarissen. De financiële vooruitzichten voor Areva zijn slecht, met een matig gevuld orderboek en enorme kostenoverschrijdingen bij de in aanbouw zijnde EPR (European Pressurized Reactor) centrale in Flamanville.
“Flamanville 2010-07-15” door schoella – panoramio. Licentie CC BY 3.0 via Wikimedia Commons.
Als gevolg hiervan is de Franse overheid officieel een ‘reorganisatie van de Franse nucleaire industrie’ aan het bestuderen (persbericht in ’t Frans) via een strategische samenwerking tussen Areva en EDF, de voormalige Franse elektriciteitsmonopolist. Dit zou de orderboeken niet voller maken door de internationale vraag naar kerncentrales te vergroten. In plaats daarvan zou het de verliezen spreiden over het nieuwe gefuseerde bedrijf – en eventueel (gedeeltelijk) overdragen aan de belastingbetaler. De overeenkomst zou in ieder geval een eind maken aan het conflict over de vraag of EDF of Areva de kostenoverschrijdingen bij de in aanbouw zijnde EPR centrale in Flamanville moet betalen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Frankrijk is al sinds de aanslagen in Parijs, midden november, de noodtoestand van kracht.
Dat houdt onder meer in dat de politie lukraak invallen bij mensen thuis kan doen, individuen zonder tussenkomst van de rechter een vorm van huisarrest opleggen, websites uit de lucht halen en wat dies meer zij.
Eind februari loopt de volgende termijn van de noodtoestand af, al wordt verwacht dat het parlement deze wederom zal verlengen.
NIEUWS - Frankrijk heeft gisteravond met tien straaljagers twintig bommen op Raqqa gegooid, hun grootste luchtaanval op Syrië tot nog toe. Naar eigen zeggen hebben de Fransen o.a. een commandocentrum, een opleidingscentrum, een trainingskamp en een munitiedepot getroffen.
Dit werpt natuurlijk wel de vraag op: als de locaties van deze doelen al bekend waren, waarom zijn ze dan niet eerder gebombardeerd?
Wat de overwegingen ook waren (tactisch niet opportuun? te grote kans op burgerslachtoffers?) ze wogen in elk geval – net als artikel 2.4 van het VN-Handvest overigens, voor als iemand daar nog wat om geeft (de NOS in elk geval niet) – niet zo zwaar om de Fransen ervan te weerhouden een goede show op te voeren.
The Charlie Hebdo massacre did not “change” France, but somewhat boosted support (which was already growing) for Marine Le Pen’s far-right party, the National Front. The National Front performed worse, though, not better, than expected in regional elections in March, winning not a single département. The soldiers the film shows on patrol in Parisian streets have been a feature of life in the capital for years. The French “Patriot Act” the National Assembly passed in May continues to spark debate about possible abuse, but has not resulted in mass incarcerations. And all the public conversation about Islam has actually led to higher, not lower, approval ratings for Muslims in France. There is no new, post-Charlie-Hebdo anti-Muslim climate of oppression, even if after the massacre there was an increase in attacks on mosques.
NIEUWS - Bij een aanslag op een gasfabriek in het Franse Saint-Quentin-Fallavier, nabij Lyon, zou een man onthoofd zijn door iemand die een “radicaal-islamitische vlag” bij zich droeg. Ook zouden er meerdere gewonden gevallen zijn door een explosie.
Volgens het AD claimt IS(IS) de verantwoordelijkheid.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
