Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Nostalgisch verleden vs. dystopische toekomst
This poster from the French National Front (a fascist political party) is a perfect illustration of using visual elements to convey political messages based on racism, nostalgia for a reconstructed past, as well as a dystopian future (if people vote the wrong way!). Of course, both images are themselves, well, imaginary: this is a past that never really existed and a future that is by no means certain or necessary. But the Manichean message is strong.
So, we’re supposed to choose: the France on the left is that of burning banlieues (set on fire by “these people”… the re-islamicized youth) with darkened silhouettes (never humanize one’s stigmatized out-group, never give them a face, always present them as threatening masses or gangs) that obviously have been destroying card in front of a more or less typical housing project somewhere in a working class suburbs. The France on the left is also that of the despairing homeless, no jobs, no hopes, a few dirty-looking possessions. The whole image looks like it was part of the movie The Road with its burning and/or ashen landscapes.
And then, on the right, is the ideal, imaginary, nostalgic France… oh so very white, heterosexual, at peace, where old-timers can do their shopping at the local market, under the sun. Of course, in this France, everybody lives in a small, semi-rural town, with bucolic background (although the scale is wrong in the composition of the different elements… probably photoshopped… a very shoddy job at that). The market is a local, small-scale one, vive le commerce de proximité! And the little shops and commerces, so dear to Pierre Poujade‘s heart. The place is colorful with blooming flowers, clean air, no car traffic, no poverty, and no dark-skinned people.
Foto van je beste vriend, mag dat?
De Franse website Copwatch moet volgens een rechterlijke uitspraak worden geblokkeerd door de internetserviceprovider. Op de site staan foto’s van agenten met links naar profielen op sociale netwerken. Aanleiding voor deze blokkade zijn klachten van agenten die zich niet meer veilig voelden nadat een collega die ook met naam en toenaam op de site stond een kogelbrief had ontvangen.
Copwatch wordt gemaakt naar Amerikaans voorbeeld. De Amerikaanse Copwatch bestaat al langer. Het doel is burgers die zich benadeeld voelen de mogelijkheid te geven klachten in te dienen. Zoals de oprichters het zeggen: to promote public safety and to ensure that police officers remain accountable for their actions. Op grond van de Amerikaanse opvattingen over vrijheid van meningsuiting is een verbod van Copwatch in de VS niet mogelijk.
Frankrijk heeft op dit punt minder scrupules. De Franse politievakbond is blij met het verbod en spreekt van “illegale spionagepraktijken”. De minister van binnenlandse zaken spreekt over smaad en laster. Hij wilde de service providers verplichten om de inhoud te filteren. De providers vinden dat veel te veel werk en leggen zich graag neer bij een algeheel verbod van Copwatch. Overigens is dit moeilijk door te voeren. De site is nog steeds in de lucht omdat de servers in de VS staan.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fransen en Duitsers verkennen kleinere eurozone
Frans ministerie klaagt copwatch aan
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.