Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fiji: dictatuur met dank aan de VN
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Eigenlijk zouden in Fiji, het eilandenrijk in de Stille Oceaan dat in 2006 zijn meest recente militaire coup beleefde, uiterlijk dit voorjaar verkiezingen worden gehouden. Deze week ter verantwoording geroepen door enkele landen in de regio, liet sterke man Voreqe (Frank) Bainimarama echter weten nog een jaar of tien nodig te hebben om de hervormingen door te voeren, die eerlijke verkiezingen mogelijk maken. Het is natuurlijk ook een hele klus, zo’n kieswet herschrijven.
Bainimarama’s grootste probleem is dat zijn eigen etnische groep, de Indo-Fijiërs die ooit door de Britten geïmporteerd werden om op de plantages te werken, demografisch steeds verder in het nadeel raken. Dertig jaar geleden vormden ze meer dan de helft van de bevolking, nu is dat nog maar een derde. Ze wonen grotendeels in de steden, waar ze de handel domineren, terwijl de autochtone Fijiërs nog altijd het grootste deel van het land bezitten. In 2000 waren die de drijvende kracht achter een coup, die een gekozen regering van Indo-Fijise signatuur afzette.
Het curieuze is dat al die coups er waarschijnlijk nooit geweest waren, als Fiji niet zo gretig had meegedaan aan vredesmissies van de Verenigde Naties. Toen Fiji in 1970 onafhankelijk werd, telde het leger 200 man. Vanwege missies in de Sinaï en Libanon groeide het aan tot 3500. De eerste coup vond dan ook plaats, toen het leger terugkeerde van zijn missie in het Midden-Oosten en de soldaten niks te doen hadden. Het leger kondigde deze week aan haar rangen te willen versterken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.