08.29 Een vliegtuig van Gadaffi is zojuist uit de lucht geschoten boven Benghazi. Hiermee is het afdwingen van de No-Fly Zone boven Libie begonnen. (update: bleek friendly fire te zijn en een vliegtuig van de rebellen zelf). In de afgelopen uren werd duidelijk dat Gadaffi zich niet houdt aan het staakt-het-vuren wat hij zelf had afgekondigd. In de wijken van Benghazi worden deze ochtend zelfs al pro-Gadaffi strijders gesignaleerd. 10:00 CNN meldt dat het vliegtuig volgens een 'opposition official' niet van Gadaffi, maar één van hun eigen vliegtuigen was. 15:15 Volgens het Franse BFM-TV vliegen Franse straalvliegtuigen inmiddels boven Benghazi om bewegingen Libische leger onmogelijk te maken (meldt NRC-Liveblog) 16:30 Sarkozy: militaire operaties tegen Gadaffi zijn begonnen 18:20 Eerste luchtaanval een feit 21.00 VS schieten kruisrakketten af op Libië 22.50 Gadaffi geeft 3 minuten power speech waarin hij aankondigt alle wapendepots open te stellen 0.03 Fransen versnelden interventie niet, maar vertraagden juist met doel opeisen hoofdrol
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
If you read only one person on the social movements all over the Middle East, then you should read Olivier Roy, who has been writing about political Islam since the 1990s.
In this Rue 89 interview, he offers of a recap of what has been happening and the nature of these social movements. I provide the gist of his statements for those of you who don’t read French.
First of all, what we have seen so far are not revolutions but protest movements involving the same kinds of social actors in the Arab world and beyond: protesters are young, educated, connected (through mobile phones, Twitter, Facebook, etc.) even though Internet penetration rates are still not great in these societies. They are sociologically modern in terms of family structures, education and ideas. They are more individualist, believe in democracy. They are the ones who started these movements, then joined by older generations.
These protests are against old and tired corrupt regimes that have been captured by authoritarian leaders and their families or inner circles, and have stagnated for the past 30 years. So, it is a fed-up generation that rejects what have been the dominant ideologies in the Arab world in the post-War period: Islamism (political Islam), nationalism or Arabic socialism.
Een gastbijdrage van Arno Uijlenhoet.
Het is een groteske situatie. Terwijl burgers in verschillende Arabische landen de moed hebben om met gevaar voor eigen leven te strijden voor vrijheid en democratie, blijft Wilders verkondigen dat de Islam een ideologie is die een gevaar vormt voor onze westerse waarden en normen. Hoe verklaart hij dan dat deze eens door Fortuyn weggezette ‘achterlijke nomadenvolken’ opeens steun betuigen aan waarden die ons dierbaar zijn? Het antwoord laat zich raden: Arabieren zijn mensen net als u en ik. Ook zij begrijpen dat vrijheid en democratie universele waarden zijn die uitstijgen boven culturele en religieuze verschillen.
Het hartverwarmende en hoopgevende aan de huidige revoluties in de Arabische wereld is dat deze niet primair worden gedragen door Moslimfundamentalisten maar door gewone burgers die hun buik meer dan vol hebben van onderdrukking, corruptie en uitzichtloosheid. Deze revoluties doorbreken het idee dat Arabieren niet in staat zouden zijn om zichzelf te verheffen, net als de Europese burgerij heeft gedaan tijdens en na de Franse revolutie. Ook een ander paradigma moet er aan geloven. Namelijk dat er geen andere keuze zou zijn voor Arabische landen dan tussen het vestigen van een Islamitische republiek à la Iran of een door het westen geduld regime van repressie gericht op economische stabiliteit.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Als u deze regels leest, is Benghazi misschien al gevallen. De befaamde internationale gemeenschap zal dan een zucht van opluchting kunnen slaken en eindelijk kunnen zeggen dat het nu te laat is om in te grijpen. Schouderophalend zou zij daar nog aan toe kunnen voegen dat de opstandelingen te snel geloofwaardigheid hebben gekregen en dat een paar bombardementen al voldoende waren om ze ten val te brengen.”
De Italiaanse schrijver en journalist Adriano Sofri schaamt zich diep voor de houding van Europa tegenover de situatie in Libië. Sofri trekt een vergelijking met de laffe houding ten tijde van de oorlog in Bosnië, toen Bosniërs massaal werden afgeslacht en Europa zijn kop in het zand stak. De inertie van de Europese mogendheden: het is een hardnekkig verschijnsel. Als het erop aan komt, gebeurt er weinig tot niets. Al heeft de VN nu dus voor militair ingrijpen gestemd. En vierde Benghazi even feest. Maar is nog onduidelijk wanneer een actie tegen Kadaffi kan beginen en de rol van Europa daarin nog onbekend. En is het feesten dus alweer gestopt en Benghazi misschien al gevallen. Zeker weten doen we nog helemaal niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Nu de troepen van Gaddafi momentum herpakken is het moeilijk voor de westerse wereld om toe te kijken terwijl de opstandelingen verliezen lijden. Maar een no-flyzone betekent uiteindelijk wel dat Gaddafi’s luchtafweergeschut kapotgeschoten moet worden en dat je ook consequenties moet verbinden aan vliegbewegingen en dus daadwerkelijk Libische vliegtuigen en helikopters uit de lucht moet schieten. Dat zou betekenen dat het Westen weer in een oorlog verwikkeld raakt met een olierijke staat.” (NRC)
“We will never accept any foreign intervention and any foreigners who try to do so will face the same fate as Gaddafi’s mercenaries.” (Al Arabiya)
De interim regering i.o. van Vrij Libië wijst een buitenlandse interventie om de laatste restjes Gadaffi regime op te ruimen van de hand. Bij monde van oud-minister van Justititie Mustafa Abdul Jalil wordt ook alle andere buitenlandse hulp bij het opbouwen van een nieuwe staat afgewezen. Jalil nam een paar dagen eerder ontslag uit protest tegen het excessieve geweld tegen demonstranten en nu zit hij alweer in een soort interim bestuur, alhoewel niet onomstreden. Minister van Justitie ten tijde van een dictatuur… hoeveel politieke gevangenen en Bulgaarse verpleegsters zijn er door zijn handen gegleden? Maar dat is dus een zaak van de Libiërs zelf om daarmee in het reine te komen. Hieronder kunt u in ieder geval bewonderen hoe snel de grafisch ontwerpers van Benghazi zijn met het afwijzen van een buitenlands interventie. Strak ontwerp, zou zo uit de koker van het Westen kunnen komen?
I’m in Tripoli not in Venezuela, don’t believe liar radio, the dogs…
De speech van kolonel Gadaffi waar we gisteravond allemaal halsreikend naar uitkeken kwam te laat voor de hardwerkenden onder u. Gadaffi verscheen middenin de nacht met een paraplu boven zijn hoofd half uit een busje hangend voor de camera. De autoritaire nachtbraker meldde de internationale gemeenschap dat hij opzoek was geweest naar jongeren in ‘het groene park’ maar dat het regende. Bummer… Na een exacte plaatsbepaling (I’m in Tripoli not Venezuela) gaf hij nog een sneer naar alle media die niet zeggen wat hij denkt en verdween weer in de nacht. Waren dit dan zijn infamous last words?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
