Minister Ploumen maakte deze week mooie sier door politiek incorrecte bedrijfsvoering aan de schandpaal te nagelen. Maar het zou mooier zijn als de politiek hier zelf een keer zijn verantwoordelijkheid zou nemen. Kledingbedrijven die weigeren een contract te tekenen voor brandveiligheid in de productieplaatsen waar hun producten vandaan komen nagelt Lilianne Ploumen met liefde aan de publieke schandpaal. Wie niet horen wil moet maar voelen. Ploumen's actie werd met blije rondedansjes ontvangen door 'links Nederland.' Bij de genoemde bedrijven leverde dit natuurlijk nogal wat gepruttel op. Zij brengen ter verdediging in dat ze niet genoeg tijd zouden hebben gehad om het contract te bestuderen, dat het contract zelf wellicht ook niet zou bijdragen aan de veiligheid, dat zij zelf als kleine spelers geen zicht zouden hebben op die productieplaatsen, en dat het juist aan wetgeving ligt dat onveilig geproduceerde kleding zo goedkoop is. De minister stelt zich volgens hen eerder als actievoerder op dan als bewindspersoon. Ergens kan ik in die kritiek tot op zekere hoogte wel meegaan.
Tony’s Chocolonely bestaat 10 jaar en is mislukt, riep Teun van de Keuken (medebedenker en oprichter) op het verjaarsfeestje van de slaafvrije chocolade.
Eerder schreef Teun van de Keuken op zijn weblog: “Er zijn nu zelfs meer slaven in de cacaowereld dan toen wij met Tony’ begonnen.”
Het ideaal is in een korte 10 jaar dus niet volledig bereikt. Misschien valt het Sinterklaas te verwijten dat-ie niet 100% Tony’s Chocolonley in koopt en weggeeft?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
OSOCIO – Great new campaign launched today in Switzerland from Solidar, the fair trade organization. They want George Clooney to take his role as UN ambassador serious. He is also the face in all recent Nespresso marketing.
With this campaign Solidar ask people the sign the petition asking Nespresso to stop the exploitation of coffee pickers.
The petition text:
Dear George,
… you campaign as a UN ambassador as well as a champion of peace and justice. That is truly fantastic. But promoting a company that does nothing to stop the exploitation of coffee pickers is really not right.
I would therefore like to ask you make Nestle choose:
either fair trade coffee or no more George Clooney in the Nespresso commercials.
More at the campaign website.
Advertiser:
Solidaritas International
Agency:
Spinas Civil Voices
Oorspronkelijk artikel bij Osocio.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Fair trade, duurzaam, ecologisch: wat normaal zou moeten zijn, benoemen wij apart. Gustaaf Haan roept op juist een woord te bedenken voor niet-eerlijk betaalde rijst, door kinderen gemaakte T-shirts en meubels van waaibomenhout.
Aldus Gustav Haan in de Volkskrant:
Koffiemerken die hun leveranciers normaal betalen, zetten dat trots op de verpakking: ‘fair trade!’ Sinds de ramp met naaiatelier Rana Plaza in Bangladesh maken kledingmerken ‘conscious collections’; gemaakt in een fabriek die niet op instorten staat. Er is een chocolademerk dat zijn repen aanprijst als ‘slaafvrij’. […]
De termen ‘biologisch’ en ‘ecologisch’ zijn oorzaak van eenzelfde inflatie van waarden. Blijkbaar verdient het lof dat bij het maken van een pak yoghurt of een doosje druiven het ecosysteem géén onomkeerbare schade is toegebracht.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
