KORT | Extreem stupide

Geweld of intimidatie gebruiken om een ideaal of standpunt over te brengen is extreem stupide en te allen tijde af te wijzen. Ik merkte gisteren dat ik meeging in het frame over wat nou erger was, extreem rechts geweld of extreem links geweld. Maar dat is geen relevante discussie. Ten eerste kan je je afvragen of wanneer iets extreem is het überhaupt nog wel tot een richting gerekend kan worden. Dat geldt niet alleen voor links en rechts, maar ook voor religies of onafhankelijkheidsbewegingen. Maar ten tweede is het gewoon een krankzinnig idee als je denkt dat je de wereld beter kunt maken door geweld te gebruiken, mensen te bedreigen of te intimideren (ja, ook verbaal). Dan sta je niet voor je denkbeelden (tenzij die natuurlijk een wereld voor geweld en agressie propageren, maar dat hoor je zelden iemand hardop roepen). Dan ben je blind om je heen aan het meppen als een klein kind dat vindt dat er naar hem geluisterd moet worden. Daarbij niet willen toegeven dat jouw ideeën het misschien helemaal niet waard zijn om naar geluisterd te worden. En dat je dus iets aan het opdringen bent. Kortom, op het moment dat je op die wijze de strijd begint, heb je hem eigenlijk al verloren en ben je dus extreem stupide en verwerpelijk bezig want je beschadigt er altijd mensenlevens mee.

Door: Foto: © Sargasso logo Kort copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.