Dedication of the life-sized statue celebrates the recent birth of Spears’ baby boy, Sean, and applauds her decision of placing family before career. “A superstar at Britney’s young age having a child is rare in today’s celebrity culture. This dedication honors Britney for the rarity of her choice and bravery of her decision”. Natural aspects of Spears’ pregnancy, like lactiferous breasts and protruding naval, compliment a posterior view that depicts widened hips for birthing and reveals the crowning of baby Sean’s head. [desondanks werkplekveilig want het is en blijft Kunst..] Monument to Pro-Life: The Birth of Sean Preston Show Dates - April 7 through April 23 Capla Kesting Fine Art is located at: 121 Roebling St, 7-8 - Brooklyn, NY 11211
Anouk Kruithof & Jaap Scheeren – Het zwarte gat
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
‘Een foto maken is direct, in een fractie van een seconde de gebeurtenis en de exacte structuur van de visueel waargenomen vormen herkennen die deze gebeurtenis uitdrukken en er betekenis aan geven… Daarvoor moeten het hoofd, het oog en het hart op één lijn worden gebracht. Het is een manier van leven.’ – Henri Cartier-Bresson
De koning van de schaduw werd hij genoemd; de in 2004 op 95-jarige leeftijd overleden fotograaf wist zijn beeld zodanig te vangen dat er meer te zien was dan alleen het onderwerp van het gefotografeerde. Ook in zijn carrière als fotograaf leek hij de schaduw te verkiezen boven de publiciteit. De door o.a. hemzelf samengestelde tentoonstelling a Retrospective in het Foam museum in Amsterdam, zou hij nooit hebben bezocht, aldus zijn vrouw, Martine Franck onlangs in een interview in Nrc. Daarvoor was hij te bescheiden; het beeld sprak voor zich en de fotograaf diende daar ondergeschikt aan te zijn. Het beetpakken van ‘le moment decisif’ was de filosofie achter het werk van Cartier-Bresson, een visie die hem wereldberoemd maakte.
Cartier-Bresson werd in 1908 geboren in een gegoede burgelijke familie. Op jonge leeftijd raakte hij gefascineerd door de fotografie, wat hem ertoe bracht lessen te gaan nemen aan de privé-academie van de kubistische schilder André Lhote. Het kubisme zou later onderdeel worden van veel van zijn foto’s. Tot de jaren dertig waren de fotografen gewend te werken met zware apparatuur. De uitvinding van de 35 mm camera’s zorgde echter voor een geheel nieuwe werkwijze. Cartier-Bresson koos vanaf 1932 voor een Leica met een 50 mm lens en deze camera bleef hij trouw tot in de lengte der dagen. Zelfs toen hij tijdens WO-II was opgepakt door de Duitsers slaagde hij erin zijn camera te begraven om deze in 1943, na zijn ontsnapping weer op te graven en verder te gebruiken. Het werken met zulk een lichte camera maakte de fotografen een stuk mobieler, iets waar Cartier-Bresson gretig gebruik van heeft gemaakt.
Menig lezer van deze rubriek beticht mij wellicht van een eenzijdige beschrijving van het kunstaanbod in Nederland. Mijn stukken gaan meestal over tentoonstellingen in Amsterdam waaruit een zekere mate van hoofdstedelijke arrogantie kan spreken. Het tegendeel is echter waar beste lezer, mijn beperking komt niet voort uit onwil, maar heeft meer te maken heeft met een chronisch tijdgebrek. Om een en ander enigszins te compenseren, ging ik afgelopen weekend naar de Hallen in Haarlem om het werk van twee fotografen en een multidisciplinaire kunstenaar te bekijken.
Koos Breukel (Den Haag, 1962) begon zijn carrière als society-fotograaf. Nadat hij een zwaar auto-ongeluk kreeg als gevolg van de arce tegen de klok om op tijd te komen bij een opdracht, begon hij na te denken. Het hectische bestaan dat dit beroep met zich meebrengt begon hem tegen te staan en ook de glamourwereld waarin hij zich begaf, kon hem steeds minder boeien. Zijn werk moest meer diepgang gaan krijgen en het verhaal vertellen dat achter elke foto schuilt. Ontmoetingen geeft een gedegen overzicht van waar deze keuze uiteindelijk naartoe heeft geleid. Weliswaar bestaat zijn werk nog steeds uit portetten, maar door de bewuste keuze voor afmetingen, setting en belichting ontstaat er een intieme interactie tussen kijker en het getoonde.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Ik ben er rijkelijk laat mee, maar deze tip wilde ik u niet onthouden. Voor wie deze week nog enige vrije tijdsbesteding heeft en op niet al te grote steenworp afstand van Naarden woont, biedt het fotofestival aldaar aardig soelaas. De vestigngsstad is namelijk tot a.s. zondag nog volledig bedekt met foto’s. Het festival is een tweejaarlijks terugkerend evenement dat zich tot doel heeft gesteld de ontwikkeling in de Nederlandse fotografie in beeld te brengen. Deze editie biedt een retrospectief van de afgelopen zestig jaar. Op 19 verschillende lokaties worden een aantal onderwerpen aangesneden, aangevuld met werken die buiten worden tentoongesteld. Het episch centrum van het festival bevindt zich in de Grote Kerk. Daar wordt de bezoeker meegenomen in de zogenaamde Roadmovie.nl.
De opbouw van de tentoonstelling geschiedt aan de hand van de jaren na WO II en de wederopbouw die ons land daarna kende. Ad Windig toont het naoorlogse leven vlak na de bevrijding en dat doet ook Aart Klein die als persfotograaf werkte tijdens de oorlog en deel uitmaakte van het verzet. Martien Coppens liet meer het leven uit alledag op het platteland in de jaren ’50 zien. Interessant is de serie over de annexatie van Tudderen, gemaakt door Dolf Kruger. Dit kleine Duitse stadje op de grens met Sittard, werd in 1949 door Nederland geannexeerd als een soort van schadevergoeding voor het oorlogsleed. De Duitsers boden hier hevige weerstand tegen en tegen het eind van de jaren ’50 is het stadje weer teruggekomen onder Duits bewind. Voor de liefhebbers van het Limburgse land is er eveneens een reportage over de steenkolenmijnen bij Heerlen gemaakt door Nico Jesse.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.