GeenCommentaar heeft plek voor gastloggers. Het onderstaande stuk is van Jos van Dijk en verscheen eerder op zijn eigen blog. Het Europees Parlement heeft deze week een resolutie aanvaard die beoogt de administratieve strafmaatregelen van de EU tegen vermeende terroristen aan te passen. Jarenlang heeft de EU zonder enige vorm van proces of mogelijkheid voor beroep banktegoeden van burgers en organisaties bevroren. Het Europese Hof heeft inmiddels in een aantal gevallen geoordeeld dat plaatsing op de zwarte lijst onrechtmatig was. Ook de Filippijnse, in Nederland wonende voormalige commmunistenleider Sison, is door een beslissing van het Hof van de zwarte lijst gehaald. Het EP heeft zich nu, op voorstel van onder andere het Nederlandse PvdA-lid Emine Bozkurt, uitgesproken voor het toekennen van normale rechten van verdachten die op de lijst geplaats worden. En het EP wil ook betrokken worden bij het plaatsen van mensen en organisaties op de lijst. Tenslotte eist het EP bescherming van gegevens over personen en organisaties in de communicvatie met derde landen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag weer een stuk van filosoof en jurist Ron Ritzen.
“Slechts 1.25% van alle delicten wordt bestraft” en “Wie na geweld aangifte doet, wordt dubbel gepakt“: twee vette koppen die niet zouden misstaan in de Telegraaf, maar die regelrecht uit de krant komen die zichzelf regelmatig op de borst klopt vanwege haar onovertroffen kwaliteit. NRC dus.
De koppen kwamen uit de mond van Paul Andersson Toussaint, die acht jaar lang vaste freelancemedewerker van M, het magazine van het NRC, was. Zijn meest recente boodschap is ontluisterend, althans zo lijkt het.
De boodschap was helder. De werkelijkheid voor veel gewone Nederlanders is dat er nauwelijks iets met hun aangifte bij de politie wordt gedaan. Deze geeft niet thuis, behandelt het slachtoffer als de echte crimineel of hoort met zichtbare tegenzin de verhalen van belaagden aan. Andersson Toussaint hoorde er tientallen verhalen over in zijn omgeving. Verhalen over mensen die werden bedreigd, soms met een vuurwapen of een samoeraizwaard, of geterroriseerd door buren. “Sommigen lukte het om aangifte te doen, maar nooit werd door justitie ingegrepen.” Hij weet uit eigen journalistiek onderzoek “dat in bepaalde wijken in Amsterdam het vertrouwen in de politie en justitie volledig is verdwenen en vrijwel niemand meer aangifte doet van bedreiging, geweld of diefstal.”
Bloedonderzoek bij pasgeboren babies uit ethnische minderheden in de VS, Canada en Nederland toont ‘de aanwezigheid van 232 toxische stoffen’. Das logisch zo stelt het rapport [.pdf] van de Environmental Working Group (EWG): want deze groepen hebben vaak vuile risicovolle banen: ze werken in fabrieken, mijnen en op vuilnisbelten en komen zodoende meer dan anderen in aanraking met giftige stoffen. De moeders geven vervolgens deze stoffen via de navelstreng weer door aan hun babies.
Maar een paar jaar terug deed het Wereldnatuurfonds onderzoek [.pdf] naar het bloed van dertien Europese ministers. U weet wel: de elite met zachte studeerkamerhandjes die al generaties lang in de top functioneren [/PVV modus]. Dit onderzoek trof een brede waaier van toxische stoffen in het bloed van de bestuurders aan. Pesticiden, brandvertragers en giftige stoffen om pizzadozen vet-afstotend te maken: jaja… ook de elite eet pizza!
Nu zit de crux van dit verhaal in het feit of er écht significant meer toxische stoffen in het bloed van de minderheden zit dan in dat van de Europese ministers? Het onderzoek aan de minderheden-babies testte op twee keer zoveel chemicaliën dan het ministeronderzoek. Een snelle scan lijkt erop dat in beide groepen steeds de helft van de geteste chemicaliën gevonden wordt. Verdere scrutinizing van beide onderzoeken is aan u, deze (burger)journalist gooit uit tijdgebrek slechts botten om op te kluiven. Maar het staat wel vast dat ieder mens in de geïndustraliseerde wereld een boeiende verzameling toxische stoffen in zijn bloed heeft rond dwarrelen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is de eerste gastbijdrage van Jochem Meijer.
Na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, vorige week, is de korte Europa-storm in de media gaan liggen. Het Nederlandse ‘nee’ in 2005 moest leiden tot een Europa dat dichterbij de bevolking stond. ‘Europa’ kan dit niet alleen: het gebeurt in wisselwerking met media en politiek. Daarom de vraag: hoe is de aandacht voor Europa in de media, tussen voorzitterschap en inwerkingtreding Lissabon, te karakteriseren?
De korte Europa-storm in de media begon met berichtgeving over de vacature van president van de Unie. De EU was opzoek naar iemand die Europa kon vertegenwoordigen en kon binden. In Nederland echter werd het gezien als een strijd om meer macht in EU binnenslepen. En Balkenende was onze man. Dat Balkenende in het buitenland slechts als marginale outsider gold, weerhield de Nederlandse media en politici er niet van te speculeren over wat er moest gebeuren als hij er niet meer was. En plots was het zelfs voor eurosceptici een eer dat onze Balkenende mocht vertrekken naar het instituut dat in 2005 niet eens voldoende draagvlak had om wat nieuwe regeltjes door te voeren.
Toen het uiteindelijk Van Rompuy werd, voelden we ons toch enigszins gepasseerd: een Belg! De aandacht werd verlegd naar de verdeling van de plaatsen binnen de Europese Commissie. De Europese Commissie belichaamt het algemeen belang van de Europese Unie. Bij de verdeling van de posten was de teneur in Nederlandse media echter: wat krijgen wij? En niet: wat betekenen deze nieuwe posten voor de Europese Unie? Of: wat is de verhouding socialisten / liberalen? Nee, Nederland kreeg niets en de Belgen hadden ons wederom verslagen. Die kregen naast het voorzitterschap immers ook nog eens de oude post van onze Neelie! Neelie Kroes, die grote monsters als Microsoft voor het Europees Hof sleepte, werd gedegradeerd tot Commissaris ICT. Ter info: verdeling van de nieuwe commissie naar land en politieke kleur.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Hoeveel ontvangt uw regio van Europa? Investeringen vanuit Euro-Hauptstadt Brussel in Stad & Omgeving, Mens & Samenleving en Kennis & Innovatie bij u om de hoek: europaomdehoek.nl. Niet alleen Boekarest óók Boekel casht!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.