De kwakkelkrant over Griekenland

De Poolse premier heeft gelijk: regeringen in de kernlanden in Europa – de stichters - laten zich leiden door kortzichtig eigenbelang. Er is onder de bevolking van deze landen een sterk anti-Europees sentiment en de leiders van die landen voelen er dan ook weinig voor om hun nek uit te steken voor de Grieken. Natuurlijk het is waar dat de Grieken de problemen over zichzelf hebben afgeroepen. Met hulp van Goldman Sachs hebben zij de financiële situatie rooskleuriger voorgesteld dan deze in werkelijkheid was waardoor ze mee konden doen met de Euro. Maar moet hiervoor de hele bevolking gestraft worden? Wie zijn de schuldigen, wie hebben er aan verdiend, financieel en politiek? Hoe hebben de ECB en de ministers van Financiën zich zo makkelijk om de tuin laten leiden? Hoe is het mogelijk dat een heel land de wereld op die manier kan bedriegen? Ik zou graag eens uitgezocht willen zien hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren, maar daarover gaat het nieuws zelden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omkopers en afpersers

[qvdd] Vanuit de kredietverleners bezien gaat het bij de miljardenleningen tegen een gunstige rente om een soort omkoopbedrag. Het is de prijs die de EU betaalt om Franse en Duitse banken te ontzien. Vanuit de kredietnemers bezien handelen de Grieken als afpersers, die steeds gunstiger condities eisen voor hun leningen, om de schuldeisende landen en hun banken niet om te laten vallen. Oprechte Europeanen zijn zo uitgegroeid tot een stelletje omkopers en afpersers.

Aldus Rainer Hank in de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeiting (vertaling van PressEurope, origineel artikel vind je hier). Het is een weinig opwekkende typering van de huidige Europese crisis. Een paar jaar geleden was Europa nog in staat de financiële crisis op te lossen. De banken floreren weer als vanouds. Kennelijk is de opgave heel wat moeilijker als ook de onderlinge verhouding tussen de landen op het spel staat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: geen ideologie maar economie

[qvdd]

De Europese Unie is geen ideologisch project, het is een rationeel economisch project. Maar als het niet goed wordt uitgelegd, ontstaat het gevoel dat de technocratie het project overneemt. Politici moeten de voordelen van Europa meer durven benoemen, in plaats van zich te richten op nadelen zoals ‘ze pakken onze belastingcenten af’.

Nout Wellink, ter gelegenheid van zijn afscheid wordt hij geïnterviewd, door NRC dit weekend.

De EU in 1952 is begonnen als Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) – maar dat was natuurlijk maar een eerste begin. We moeten niet vergeten dat Duitsland, dat nog maar net was verslagen, ook mee deed in dit samenwerkingsverband. Het was een eerste stap op de lange weg naar eenheid in Europa. Na twee wereldoorlogen twijfelde niemand aan de noodzaak daarvan.

We zijn het niveau van de EGKS niet overstegen: metaal en brandstof en zijn nu vervangen door “economie” maar waar is de grotere samenwerking en het besef van lotsverbondenheid? Volgens Wellink moeten we het alleen beter uitleggen aan de burger, maar dit is niet meer uit te leggen. In naam van de economische gemeenschap wordt nu Griekenland leeggeplunderd en is onze regering bezig te hard te snoeien in culturele voorzieningen, de zorg, onderwijs en zelfs ons leger wordt koud gesaneerd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De EUROtoers: crashen of stijgen?

Screenshot van digitale Telegraaf, Mei 2011(Updated )
Moeten we de Grieken nu wel of niet helpen? Het is het onderwerp van de dag. Enerzijds zijn er de bangmakers: als we niet helpen dan dreigt De Ondergang Van Nederland zoals Gregorius Nekschot het standpunt van de voorstanders van hulp persifleert. Tegenstanders van hulp stellen dat we ons belastinggeld verkwanselen in ruil voor loze beloften. “Kassa voor Kwakkelanden” kopt de Telegraaf al in mei. Aan holle kreten dus geen gebrek, maar wat is wijsheid?

Eurotoers
Bij de Eurocrisis heb ik steeds het volgende beeld voor ogen: we zitten in een vliegtuig dat op een hoog bergmassief aanvliegt. We vliegen echter te laag en als we niets doen slaan we te pletter tegen een berg. De piloot kan nu twee dingen doen: het roer omgooien om een bocht van 180 graden te maken of, nu het nog kan, gas geven om vaart te maken om hoogte te winnen zodat we over de bergen kunnen vliegen. De enige optie die we niet hebben is niets doen: dan vliegen we ons zelf geheid te pletter.

Omkeren kan niet meer
Het wordt allemaal nog eens extra zuur omdat we in Nederland ons zelf hebben wijs gemaakt de we onze economie moeten redden door flink te bezuinigen. Het begint met de dag steeds meer duidelijk te worden wat de gevolgen zijn. Niet alleen kunstenaars en journalisten gaan dit nu merken, ook U en ik krijgen de rekening van dit beleid gepresenteerd: hogere medische kosten, een afgeslankte verzekering, minder huursubsidie, afschaffing van het PGB, enzovoort. Hoe dit de economie weer op gang moet brengen is mij een raadsel, maar dat is een onderwerp voor een ander blog. De realiteit is dat de meeste Nederlanders overtuigd zijn van de noodzaak ervan. 7 van de 10 Nederlanders zegt “nee” tegen geld geven voor “loze beloften van Grieken”. Zij willen dus het roer van het Eurotoer vliegtuig omgooien. Griekenland wordt niet wordt geholpen als het aan hun ligt. Hieruit kan men natuurlijk hooguit concluderen dat 7 van de 10 Nederlanders geen econoom zijn, maar dit heeft zeker gevolgen voor het beleid.
tweet van geert
Het zure is dat wat we ook doen we de boot in gaan. Als we de Grieken niet helpen zal het gevolg zijn dat de economie een nog veel grotere klap krijgt dan hij heeft gekregen door de kredietcrisis. Niet alleen onze banken en onze pensioenfondsen komen in de problemen maar ook die van andere landen om ons heen. Als in Duitsland en Frankrijk problemen ontstaan door de Griekse schulden gaan wij dat ook merken in onze economie. En er is nog een ander gevolg: als duidelijk wordt dat de Munt Unie geen echte munt unie is dan is het lot van de andere probleemlanden bezegeld: de rente zal nog verder stijgen, de Euro’s zullen nog harder uit de deze landen verdwijnen. Een vernietigende vicieuze cirkel zal het gevolg zijn, vergelijkbaar met de Azië crisis in de jaren 90. De Euro spat dan in grote en kleine stukken uiteen, net als de idealen die Europa ooit verenigden. Nogmaals: We zitten allemaal samen in dat zelfde vliegtuig van de firma Eurotoers, Nederlanders, Duitsers en Grieken. Parachutes zijn er niet en niets doen is ook geen optie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland laagste aantal werkuren in de EU

[qvdd] The average amount of hours worked per year is the lowest in the EU, as confirmed by the latest available data. The low number of hours worked results from the very large share of people working part-time, particularly women, reflecting personal preferences but also the existence of financial disincentives for either entering the labour market or for extending the hours worked.

Dit is een citaat uit de aanbevelingen die de Europese Commissie doet aan de Nederlandse regering om de economie conform de doelen van het “Europe 2020” programma op koers te houden. Rutte, die onlangs met Merkel de Grieken opriep wat harder te gaan werken, krijgt het advies om nog bestaande belemmeringen voor participatie op de arbeidsmarkt weg te nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Piraten, kunstenaars en politici

Piraten van camping Birkelt. Foto: Flickr.com

GroenLinks is volgens het verkiezingsprogramma van vorig jaar voorstander van een radicale hervorming van het auteursrecht. De termijnen waarin auteurs hun rechten kunnen doen gelden moeten drastisch ingekort worden en consumenten moeten het recht krijgen om informatie voor niet-commerciële doelen vrijelijk te delen. Niet iedereen was daar blij mee (GL Magazine, mei, p. 12). Een aantal bekende schrijvers en musici zoals Geert Mak en Jerney Kaagman vond dat Groenlinks hiermee een piratenpartij dreigde te worden. GroenLinks stelde hen meteen gerust: er moet ook gewerkt worden aan de verbetering van de inkomens en contracten van kunstenaars. Intussen zal het, gezien de botte bijl die de nieuwe regering in de cultuursector hanteert, nog lastiger worden om kunstenaars te overtuigen dat het echt hoog tijd wordt de auteurswet uit 1912, die volstrekt niet meer is toegesneden op het huidige internettijdperk, te vervangen.

De Groenen in het Europese parlement organiseerden deze week in Brussel een expertmeeting onder de titel “Future of copyright in the digital era”. Hier liet Martin Kretschmer van de universiteit van Bournemouth (UK) zien dat het bestaande copyright, althans voor Engeland en Duitsland, helemaal niet zo’n goede garantie is voor de inkomens van de meeste kunstenaars. Zijn onderzoek laat zien dat er, vergeleken met andere beroepsgroepen, in de kunst enorme inkomensverschillen zijn. En dat die verschillen juist vanwege het copyright alleen maar groter worden. Ook cijfers uit Nederland wijzen uit dat het huidige systeem voor veel kunstenaars nadelig is. Schrijvers of musici ontvangen nu minder dan 10% van de opbrengst van hun producten (VK 2 april 2010, geciteerd door GroenLinks Magazine). En slechts 10% van de artiesten kan van auteursrechten leven. Die 10% ontvangt 90% van alle betaalde royalties (Smiers, 2009, idem). Kortom, die bekende Nederlanders die GroenLinks willen behoeden voor de rol van piratenpartij lijken vooral voor zichzelf te praten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Tijden van toenemende euroangst

[qvdd]

“Het debat [over de EU-begroting] was symptomatisch voor een vraag die Nederlandse politici zich de komende jaren vaker zullen moeten stellen: hoe ga je, in tijden van toenemende euroangst onder je eigen bevolking, om met de Europese Unie? Het openlijk belijden van sympathie voor die Unie is een zekere manier om de sympathie van je eigen kiezers te verliezen. Zeker voor partijen aan conservatieve kant van het politieke spectrum, zoals PVV, CDA, VVD, SP en de PvdA.

Tegelijkertijd is een goed werkende Unie essentieel om de huidige problemen het hoofd te bieden, betoogde Kamerlid Henk Jan Ormel (CDA): financiële crisis, klimaatverandering, volksverhuizingen, dreigende energietekorten, voedsel- en waterschaarste, opkomst van Azië. „Het is maar goed dat het schip van Nederland in konvooi vaart en daar niet in zijn eentje ronddobbert.” (NRC, vrijdag 27 mei 2011. p26-27)

Ik ben het helemaal met Henk Jan Ormel eens, maar waarom gaat de discussie daar helemaal niet over?

De problemen met Europa zijn geen foutje maar “by design”. De manier waarop men in de jaren negentig een eenheid van Europa probeerde te maken is typisch voor die tijd. Er werd niet nagedacht over wat eenheid betekent maar liet de markt het (denk) werk doen. Of, beter geformuleerd: eerst maken we één Europese markt met één munt dan volgt de politiek vanzelf wel. Het is een schoolvoorbeeld van neoliberaal technocratisch denken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De NRC, de economische crisis en de verwende jeugd

De krant is een meneer zeggen ze wel eens, maar gisteren was de NRC een ouwe heer.
In het redactioneel van 23 mei 2011 over de verkiezingen in Spanje en elders in Europa stelt zij dat er een trend is waar te nemen:

Partijen die nu in crisistijd verantwoordelijkheid dragen, worden gestraft.

Volgens NRC-Handelsblad is hiervoor een “simpele verklaring”:

Veel burgers voelen zich niet verantwoordelijk voor de economische crises en geven liever de schuld aan de regeringspartij die voorhanden is. Maar er is meer aan de hand. In Spanje werden de verkiezingen overvleugeld door het jeugdprotest dat, als een kopie van de beweging in Egypte, de pleinen van de grote steden bezet houdt. De boodschap van dit protest is vooral: Tegen! De jongeren zijn tegen de twee grote partijen die afwisselend regeren en meer of minder corrupt zijn. Ze zijn tegen een gedereguleerde economie die hun flexibele arbeidscontracten wegsnijdt en ook geen betaalbare woningen produceert.
Dat oogt een beetje verwend.

Dat zittende regeringen worden afgestraft voor de slechte economie is een natuurlijk een open deur. Maar wat wordt er bedoeld met “liever de schuld geven”, en welke verantwoording moet de burger dan nemen?

In Spanje is de nood op dit moment heel groot met een werkloosheidspercentage van maar liefst 21%. De reden dat de werkloosheid zo hoog is is dat een implosie van de huizenmarkt in Spanje heeft plaatsgevonden. Deze is het gevolg van de monetaire politiek van de ECB. Ook de oplossing van deze crisis wordt door het zelfde monetaire beleid geblokkeerd. Het land moet “als straf” voor het wanbeleid van die zelfde ECB hard bezuinigen waardoor de economie alleen maar verder krimpt. Is het vreemd dat burgers hun ongenoegen uitten over het dereguleren en bezuinigen die de crisis alleen maar erger maken?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende