De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Neuro en Zeuro zijn overbodig
Opsplitsen van de eurozone is een erg dure oplossing. Maar wat kan je wel doen aan het verschil in productiviteit tussen Noord- en Zuid-Europa?
Het zijn sombere tijden. De gelijkenis met de gebeurtenissen in de jaren 30 is opvallend. Net als toen duurt de crisis onnodig lang door het falen van de politiek. Toen was de goudstandaard het probleem, nu is het de euro die ons hindert. Pas nadat de goudstandaard werd afgeschaft klom de economie weer uit het dal. Maar daar houdt de overeenkomst op. Anders dan de goudstandaard kan je niet even de euro afschaffen want de euro is geen standaard maar onze munt. Hoe graag we ook van de euro af willen, de kosten voor afschaffen zijn veel te hoog. We zitten tussen een rock en een hard place zeggen de Engelsen dan.
Cultuur is niet het probleem
Volgens links èn rechts, is het grote probleem van de euro dat incompatibele delen van Europa met elkaar zijn verbonden. De gangbare uitleg van de crisis is dat gedisciplineerde hardwerkende noorderlingen in een muntunie zijn opgescheept met luie zuiderlingen. Dat moest wel fout gaan. Omdat je een cultuur niet op korte termijn kunt veranderen pleit men daarom voor opsplitsing van de euro in een neuro en zeuro. Het alternatief is dat Brussel met dictatoriale hand begrotingsdiscipline oplegt aan de zuidelijke landen, zoals nu feitelijk gebeurd.
Hoe Wilders Europa omarmt
DATA - De PVV heeft in de Europese Unie een nieuwe vijand gevonden. Toch is het verkiezinsprogramma geen waterscheiding. Het kantelpunt lag in september vorig jaar. Een analyse van de Nederlandse Nieuwsmonitor.
De PVV presenteerde gisteren haar nieuwe partijprogramma met de titel: ‘Hún Brussel, óns Nederland’. Het programma lijkt een radicale breuk met het vorige verkiezingsprogramma, ‘De agenda van hoop en optimisme’. Dat begon met hoofdstukken over veiligheid, islambestrijding en massa-immigratie en kende geen apart hoofdstuk over de Europese Unie. Wanneer en hoe is de PVV van hoofdthema veranderd?
In de huidige maatschappij waar veel kiezers niet de tijd en moeite nemen om zich te verdiepen in standpunten en reputaties van partijen is de associatie tussen partij en thema van belang. Mensen die zich zorgen maken om immigratie komen zo al snel bij de PVV uit en mensen die zich zorgen maken om dierenwelzijn bij de Partij voor de Dieren. Met het nieuwe verkiezingsprogramma probeert de PVV het issue ‘anti Europa’ te claimen met als belangrijkste concurrent de SP.
Links-Rechts & Nationaal- Internationaal
Van oudsher is de economie een klassiek sociaal-economisch links-rechts onderwerp. Dat wil zeggen dat de politieke keuzes omtrent dit thema vooral te zien zijn als een onderwerp van herverdeling: moet de overheid het verschil tussen rijk en arm verkleinen? Moet de overheid door investeringen de economie stimuleren of juist door bezuinigingen de overheidsfinanciën op orde houden? De verkiezingen van 2010 draaiden met name om deze klassieke tegenstelling. Uiteindelijk een strijd tussen de VVD en de PvdA, oftewel, Rutte of Cohen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Slibt Nederland dicht?
Het CBS meldde gisteren dat meer dan 6,5 miljoen Nederlanders te zwaar zijn. In de afgelopen dertig jaar is het percentage gestegen van 27% naar 41%. Meer dan 1.5 miljoen Nederlanders torsen ‘ernstig overgewicht’ mee (BMI >30), een procentuele verdubbeling sinds de jaren tachtig. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is ook het wereldwijde percentage van obesen verdubbeld, dus Nederland doet eindelijk internationaal weer eens gewoon mee.
Aan de absolute wereldtop prijkt het piepkleine republiekje Nauru waar de 14.000 inwoners door een streng dieet van gefrituurde kip en cola een gemiddeld(!) BMI van 34 hebben weten te bereiken. 97% van de mannen is te zwaar of obees. Bijna 50% heeft diabetes. Wie Nauru googlet krijgt als eerste zoeksuggestie ‘Nauru obesity’. Mooie reclame is dat.
Maar meestal kijken we voor overgewicht toch naar de VS waar meer dan 35% van de volwassenen obees is (de cijfers wisselen iets per bron). Dit percentage lag tot aan de jaren tachtig rond de 15% en steeg daarna opeens rap. De aan obesitas gerelateerde medische kosten worden geschat op zo’n 150 miljard dollar per jaar. En zelfs de nationale veiligheid is in het geding: veel Amerikanen zijn te dik voor het leger, too fat to serve. Schokkend, zeker ook in het licht van het feit dat zo’n 50 miljoen Amerikanen te maken schijnt te hebben met honger.
Laatste slag om ACTA in het Europees Parlement
Nadat ACTA in vier commissies van het Europarlement al een negatief advies had gekregen, volgt vandaag het slotdebat in de plenaire sessie van het Europees Parlement. Morgen is de stemming. Maar de uitslag is nog niet zeker.
Eind januari werd het offensief tegen ACTA stevig ingezet, hier en onder meer in Polen. Vanaf dat moment werd voor het grote publiek pas echt duidelijk waar het met ACTA heen zou gaan en groeide de weerstand.
In het Europees Parlement zijn inmiddels de vier commissies die over ACTA advies moesten uitbrengen bij elkaar geweest. Alle vier hebben ze het afgewezen. En zelfs onze Tweede Kamer heeft inmiddels aangegeven er geen trek meer in te hebben.
Voorstanders proberen uitstel van de definitieve stemming te krijgen omdat ze vinden dat het hof eerst een uitspraak moet hebben gedaan. En EU commissaris Karel de Gucht zou het liefst de stemming negeren.
Maar vandaag is dan toch het slotdebat in de plenaire sessie. Naar verwachting rond half vier. En morgen ergens na half een de stemming.
Hoewel er een meerderheid tegen lijkt te zijn, is het nog geen gelopen race. Draag uw steentje bij en leg de nog even maximale druk op de Nederlandse Europarlementariërs van CDA, VVD, CU en SGP. Dit is de laatste kans.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.