Achter de schermen wordt gewerkt aan masterplan voor Europa
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
De hardwerkende Griek
, door
Gisteren publiceerde het Pew Research Center een onderzoek onder 8000 mensen in acht EU-lidstaten (Groot-Brittannië, Tsjechië, Polen, Griekenland, Duitsland, Spanje, Frankrijk en Italië). Daaruit blijkt dat het geloof in de euro en in de EU in ieder geval tanende is. Opmerkelijk is dat alleen de Duitser nog gelooft dat Europese integratie de economie – waar het eigenlijk toch om ging – ook daadwerkelijk heeft versterkt. Nog opmerkelijker is dat Grieken van zichzelf vinden dat ze het hardst werkt van alle Europeanen, terwijl Europeanen hen juist lui vinden. Hoe kan dat?
De cijfers zie je al vaker langskomen. Volgens Eurostat (cijfers van 2011) heeft iets meer dan de helft van de Grieken tussen de 20 en 64 een baan. Duitsland zit op bijna driekwart. Maar de Grieken die werken, werken volgens OESO-cijfers gemiddeld wel 2109 uur per jaar, tegenover 1419 uur van de Duitser die net iets meer uren maakt dan de hekkensluiter: de Nederlander. En de pensioenleeftijd ligt voor zowel de Griek als de Duitser effectief op zo’n 62 jaar.
Veel Grieken zijn vaker eigen baas – boeren of winkelhouders die vaak langere uren maken. Duitsland heeft net als Nederland relatief veel parttimers, hetgeen het gemiddelde drukt. Maar als je daarvoor compenseert werken Grieken nog steeds 10% meer. Dus wie werkt er nu harder?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Extreme Grieken/Extreme Nederlanders
, door
Het gebrek aan strategisch inzicht in de politiek is tamelijk verontrustend. Dat geldt eveneens voor de trends in de peilingen, waarin de PVV inmiddels de VVD overvleugelt. Wordt Geert Wilders de opvolger van Mark Rutte? Het moet iedereen die Wilders afschreef toch te denken geven. De oude rot Hans Wiegel geeft zijn partij er behoorlijk van langs. Alleen de 3% tekort vindt genade bij de gepensioneerde en goedgeluimde Wiegel, maar verder opereert zijn partij zwak.
Het platform van Wilders is wel te schetsen: Rutte heeft ons een recessie in bezuinigd, terwijl het in Duitsland nog redelijk goed gaat. In het Catshuis wilde hij daarvoor de rekening bij de oudere generatie leggen, die onze welvaart heeft verdiend en zich niet meer kan verweren. De VVD die zei orde op zaken te stellen wil met miljarden euro’s van ons een schijnsolidariteit scheppen met de landen aan de Middellandse Zee en ons laten opdraaien voor een dubieuze belastingmoraal en lichtzinnigheid in economisch beleid. Dat is politiek een zeer comfortabele positie.
Wat brengt het midden daar tegenin? Eerlijk gezegd, niet veel: de PVV van Wilders heeft geen oplossing (“de gulden terug”), de PVV is niet aangesloten op de moderne tijd (“een schutting rond Nederland”), de PVV is weggelopen van het Catshuis akkoord, zodat de Kunduz-coalitie Rutte moest redden. Met zo’n onbetrouwbare partner gaan wij bij voorkeur niet in zee. Dat is geen gerieflijk “cordon sanitaire”, maar ongeveer een zwaktebod. De kiezer ruikt dat.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wordt de nieuwe drachme al gedrukt?
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Europees federalisme
, door
Ik ben vermoedelijk de laatste Europese federalist in Nederland. Dat je een bepaalde visie als enige hebt is soms wat vervelend, maar het aardige is dat je in discussies met chauvinisten vroeg of laat altijd gelijk krijgt.
De door hen verdedigde nationale staten zijn namelijk slechts toevallig tot stand gekomen constructies zonder veel historische of bestuurlijke legitimiteit. Je kunt je emotioneel identificeren met je woonplaats of je geboortestreek; cultureel gezien ben je een Europeaan; het niveau daartussen is echter nogal artificieel. In feite is Nederland pas als eenheid ontstaan in de halve eeuw na pakweg 1780. Weinig historische legitimiteit.
Bestuurlijk is er ook weinig legitimiteit. De nationale staten zijn ondingen. Om bestaansrecht te hebben, moet er iets zijn dat op nationaal niveau moet worden geregeld. Maar wat kan dat zijn? Sinds Indië is verloren, is het in elk geval niet langer de economie, die we alleen draaiend kunnen houden door Europees samen te werken. En dat is de afgelopen ruime halve eeuw dan ook steeds gebeurd.
De problemen die we nu ondervinden met de Europese economie, komen deels voort uit de zelfoverschatting van onze bestuurders, en deels uit onwil macht over te dragen naar Europa. Los daarvan is Europa de ideale smoes waarmee nationale politici de aandacht kunnen afleiden van eigen falen. Dat u binnenkort hard wordt geraakt in uw portemonnee, heeft niets te maken met een 3%-norm die Europa stelt, maar alles met falend Nederlands beleid. Minister van Financiën Bos zag de problemen en verzocht zijn ambtenaren alle denkbare bezuinigingen te verzinnen; daarna maakte het gekonkel van Verhagen, die – om nooit bevredigend uitgelegde redenen – wilde blijven in Afghanistan, voortzetting van het beleid onmogelijk; tijdens de formatie wilden de rechtse partijen tot elke prijs vasthouden aan de hypotheekrenteaftrek en koos Rutte ervoor samen te werken met een instabiele partij. Het probleem ligt bij Verhagen en Rutte, en niet bij Europa, ook al proberen falende politici u andere dingen op de mouw te spelden.
Hoe Hollande Merkel moet bewerken
, door
Dezer dagen onderhandelen Francois Hollande en Angela Merkel over aanpassing van de crisismaatregelen. Hollande moet geen Keynesiaans pad kiezen, maar duidelijk maken dat voor sommige landen een uitzondering moet gelden. En dat Duitsland zelf beter zijn best moet doen, betoogt, Charles Grant, director of the Centre for European Reform.
The election of François Hollande as French president has excited some of those who blame Germany’s emphasis on fiscal austerity for many of the eurozone’s ills. Hollande has promised to refocus EU policies on growth and employment. Countries such as Greece, Portugal, Spain and Italy – their recessions aggravated by the EU’s insistence that they shrink their budget deficits – would welcome a new approach. Even Marios Draghi and Monti, respectively president of the European Central Bank and prime minister of Italy, and both economically conservative, have called for growth initiatives. But can Hollande – as he prepares for his first ever meeting with Chancellor Angela Merkel – really make a difference? He might, but only if he handles Merkel with great diplomatic dexterity.
Many commentators have interpreted Hollande’s victory on May 6th, alongside the defeat of the established parties in Greece on the same day, as part of a Europe-wide revolt against austerity. However, France has not yet experienced painful austerity. And Hollande has promised to match President Nicolas Sarkozy’s target of bringing the budget deficit down to 3 per cent of GDP next year, and also to balance the budget by 2017, a year later than Sarkozy had promised.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Videoclip Jay Z & Kanye West over Griekse protesten
, door
VIDEOCLIP – De Frans-Griekse regisseur Romain Gavras maakte de nieuwe clip van Jay Z & Kanye West: “No church in the wild”. Tekst en beeld verwijzen naar de protesten in Griekenland. Waar Out Of Control van de The Chemical Brothers dankzij het romantische Zuid-Amerikaanse sausje nog op aanvaardbare afstand bleef komt deze clip bleef wel griezelig dichtbij…
Vandaag begint een onrustige Europese top
, door
Vandaag begint de Europese top | overzicht | Hollande vs Merkel | Chaos bij onderhandelingen Griekenland | En ook Spanje blijft onrustig