Je moet toch wel respect voor hem hebben. Tony Blair, verguisd in eigen land, Europa en grote delen van de wereld, is vandaag met zijn politieke memoires naar buiten getreden. En waar gaat de discussie over? Wat voor sociale hork Gordon Brown toch wel niet is. Knap werk van Tony. Hij weet zijn eigen gigantische falen weer leuk weg te poetsen. Toen Blair in 1997 aan de macht kwam, zat ook ik met hem te dwepen tijdens mijn (gelukkig) zeer korststondige flirt met de PvdA. Student, bevlogen, nog niet helemaal bereid om de sociaal-democratie ten grave te dragen of de ideologische veren af te schudden. En daar kwam hij dan. De heilige Tony met zijn Derde Weg. Terstond kocht ik het gelijknamige boek van Anthony Giddens. Zou Fukuyama dan toch ongelijk hebben gehad? Was er nog politiek leven buiten het harde kapitalisme mogelijk? Een kapitalisme-light of sociaal-democratie-super-sized-ultra? Fukuyama bleek toch wel een beetje gelijk te hebben. Blair bleek net zo'n grote marktprofeet als Thatcher, tot op het punt in grote delen van Londen niet duidelijk meer is wat publieke ruimte is en wat private. Op buitenlands gebied voelde Blair zich prima thuis de ideologische havikken die rond Bush cirkelden, met de (aanloop naar de) Irak-oorlog als bloedig dieptepunt. En om thuis de onrust, veroorzaakt door deregulering en globalisering, te temmen, werd onder Labour een surveillancepraktijk opgezet die zijn weerga in de Westerse wereld niet kende. EngSoc in de praktijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Je staat met een stuk karton in de stationshal met daarop geschreven ‘Everything is okay’. Mag dat? In Engeland niet.
Charlie Veits is een vreemde activist. Hij woont in Londen, heeft filosofie gestudeerd. Kwam naar eigen zeggen terecht in ongepland kantoorwerk. Werd in 2009 ontslagen. Kocht een videocamera en bevindt zich sindsdien op een zoektocht naar het wezen van de samenleving en het wezen van zichzelf. Dat allemaal onder de banier van the Love Police.
In zijn filmpjes stelt hij onder meer de ‘safety state’ aan de kaak en wat dat betreft bieden Londen en Engeland een onuitputtelijke inspiratiebron. Ik vind zijn filmpjes naast grappig, buitengewoon verhelderend. Hij legt de enge zenuwachtigheid bloot rondom kwesties van openbare orde, veiligheid en consumentisme. Daarnaast tonen zijn filmpjes keer op keer de humorloosheid van het gezag. Hij richt zich niet alleen tegen politie maar vooral ook tegen de vraatzucht van private bedrijven in het publieke domein.
Een serie gaat over ‘Everything is okay’. Het verspreiden van die boodschap, in het openbaar, brengt hem en een kompaan telkens in de problemen. Sommige filmpjes gaan wat lang door. De eerste twee zijn de moeite waard om uit te kijken. Bij de anderen zijn vooral de eerste minuten interessant. Hoewel interessant is misschien niet het beste woord: eng dekt de lading beter. Voor wie weinig tijd heeft: het laatste filmpje is een compilatie.
[qvdd]
“We will not allow thirteen years of investment and reform in our public services, to build up the future of these great services, to be put at risk.”
De Britse minister-president Gordon Brown maakte bekend dat op 6 mei 2010 de Britten een nieuw parlement kiezen. Gaan ze door op de oude ‘Labour’-weg of zorgt de conservatieve David Cameron voor ‘change’? Hij probeert Brown af te schrijven zoals Obama lukte in Amerika met George W. Bush:
“It’s the most important general election for a generation. It comes down to this. You don’t have to put up with another five years of Gordon Brown.”
Of komt de echte verandering van de Liberal Democrats en hun leider Clegg:
“I think we just need to do something new this time.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
In de nacht van zondag op maandag heeft de Britse Marine ten noorden van Zweden het stoffelijke overschot van IJsland aangetroffen. Hoewel het officiële onderzoek naar de doodsoorzaak nog loopt, wijst alles erop dat het eiland zelfmoord heeft gepleegd. Volgens insiders is het land waarschijnlijk door verdrinkingsdood omgekomen. Vermoedelijk is de financiële crisis het land te veel geworden. Voor de omliggende landen komt het nieuws als een schok.
De aftakeling van het eens zo rustieke land is volgens velen ingezet door het exorbitante gedrag en de riskante rentebedragen van de IJslandse bank Icesave. Dat de bijna maniakale zelfoverschatting het land uiteindelijk fataal zou worden konden echter weinigen voorzien. De economische en politieke malaise die voortvloeiden uit het in eerste instantie vooral financiële debacle bleken het land ook persoonlijk zwaar te hebben getroffen. De affaires rond de terugbetaling, de openlijke ruzie met Engeland en het uitstellen van toetredingsgesprekken tot de EU troffen het land diep, zo bleek uit de afscheidsbrief, die dobberend in fles in de Noordelijke IJszee werd aangetroffen.
In de brief staan enkele belangrijke aanwijzingen over de geestesgesteldheid van het land. In 14 pagina?s tellende aanklacht wordt volgens de autoriteiten gerefereerd aan de ?kille zakelijkheid? van vooral Nederland en Engeland, die ?geen begrip? voor IJsland zouden hebben gehad. Groenland, dat ooit nauwe banden met IJsland onderhield, kan het nog steeds niet geloven. ?Het voelt nog wat onwerkelijk. We zijn de laatste tientallen miljoenen jaren uit elkaar gedreven, dat wel. Maar je voelt toch een band. Dat gaat nooit meer weg, zelfs na al die tijd.?
Niet alleen God ziet alles. The Guardian onthult vandaag het bestaan van een omvangrijk nieuw surveillence-programma in Engeland. De komende jaren zal een aantal politiekorpsen unmanned aerial vehicles (UAV’s) inzetten. Dit zijn spionagevliegtuigen die nu vooral in Irak en Afghanistan worden gebruikt. De plannen gaan ver. En ontwikkelingen op Europees gebied maken duidelijk dat dit soort plannen niet tot politiestaat Engeland beperkt blijven.
De eerste drones moeten eind dit jaar de lucht in gaan en tijdens de Olympische Spelen van 2012 massaal ingezet worden. Met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur onthult The Guardian echter dat de spionagevliegtuigen voor veel meer doeleinden worden klaargestoomd: het vastleggen van asociaal rijgedrag, diefstal van tractoren, toezicht op visserij, het in de gaten houden van demonstranten, het volgen van overvallers. Om de kosten te drukken moeten de spionagevluchten tijdens rustige uren commerciële surveillancetaken uitvoeren: de data worden dan doorverkocht aan bedrijven. De vliegtuigen bevinden zich op een hoogte van zeven kilometer en zijn dus onzichtbaar vanaf de grond.
De politie beseft dat deze vergaande vorm van surveillance (in het toch al minutieus bespioneerde Engeland) gevoelig ligt en heeft een mediastrategie opgesteld, die ook is uitgelekt. Door te hameren op het onderscheppen van illegalen op Het Kanaal en veiligheid van de Olympische Spelen hoopt de politie het draagvlak te vergroten. De politie wil het namelijk erg graag, omdat het de politiepraktijk ingrijpend zal veranderen en verbeteren.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
[Westminister] can no longer operate as a 19th-century institution where the members make up the rules, and operate them among themselves.”
De Britse premier Gordon Brown stelde gisteren in reactie op het losbandige parlementaire declaratiegedrag een onafhankelijke toezichthouder in die een einde moet maken aan de Heerensociëteit Het Lagerhuys. Enkele uren eerder was de ‘speaker’ Michael Martin afgetreden, die geen vertrouwen genoot omdat hij de misstanden tot het einde toe bleef verdedigen en informatie in de doofpot wilde stoppen. Martin is de eerste lagerhuisvoorzitter in 300 jaar die onder druk het veld moet ruimen. In 1695 moest Sir John Trevor als Speaker afzwaaien omdat hij zich voor 1000 pond had laten omkopen een bepaalde (wezen-)wet door het parlement te loodsen. Toentertijd was er ongetwijfeld geen oprotpremie aan verbonden in de vorm van een pensioenpotje van 2 miljoen pond.