Wie heeft de groenste?

Het jaarlijkse onderzoek naar duurzaamheid van de Nederlandse energiesector negeert de trend naar het zelf opwekken van duurzame energie. Een paar weken geleden werd de uitkomst gepubliceerd van het jaarlijkse onderzoek naar de duurzaamheid van Nederlandse elektriciteitsleveranciers. Bij het lezen van de uitkomsten miste ik echter wat. Ik kon er niet meteen de vinger opleggen, maar deze week viel het kwartje: ik mis de bouw- en installatiebedrijven die u volledig van uw energierekening afhelpen. Dit doen ze door volgens de trias energetica 2.0 in te zetten op energiebesparing, hergebruik van energie uit reststromen en door het resterende energieverbruik volledig duurzaam op te wekken bij u thuis.

De existentiële dreiging van klimaatzaken voor olie, kolen en gas

ANALYSE - Een lang lezenswaardig stuk van Michael Liebreich, Bloomberg New Energy Finance, over het toenemend aantal klimaatzaken tegen olie-, kolen- en gasbedrijven. Waarvan vooral de zaak van de Conservation Law Foundation tegen ExxonMobil interessant wordt. De Conservation Law Foundation klaagt ExxonMobil aan omdat ze onvoldoende gedaan zouden hebben om de laagliggende terminal langs de Mystic River in Massachusetts voldoende tegen klimaatgerelateerde risico’s te beschermen. ExxonMobil lijkt klem te zitten tussen stellen dat het niet over informatie beschikt over toenemende overstromingsrisico’s van zijn Mystic River terminal, met het risico op beschuldigingen van nalatigheid (of erger als later blijkt dat Exxon wel over informatie beschikte). Het alternatief voor Exxon is toegeven dat ze wel over informatie over toenemende overstromingsrisico’s beschikt. Dan heeft ExxonMobil haar zorgen voor werknemers, investeerders en lokale bewoners verzaakt door niet naar die informatie te handelen. Ook geen prettige situatie met de aanklacht van de New Yorkse aanklager over het onjuist informeren van investeerders over de klimaatrisico’s die ExxonMobil loopt in gedachte.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: SP (cc)

Is het kopen van een energiebedrijf een goed idee?

OPINIE - Vorige week maakte Vattenfall een fors verlies voor Nuon bekend en gaf ze aan dat ze mede-investeerders zoekt voor de continentale delen van het bedrijf. Ook suggereerde Eneco-topman Jeroen de Haas in een interview dat de overheid energiebedrijven moet terugkopen. Sindsdien  gonst mijn Twitter-timeline van de mensen die dromen van het terugkopen van Nuon. Door de overheid, zoals de SP wil, of via een crowdfunding campagne, zoals Sven Pluut voorstelt. Zelfs een criticaster van bestaande energiebedrijven als Jan Rotmans toonde zich op Twitter voorstander van de terugkoop van Nuon en Essent door de overheid.

Maar is terugkoop nou werkelijk zo’n goed idee? Aangezien Twitter een belabberd discussieplatform is hieronder de gehoorde argumenten op een rij (voor zover ik ze heb onthouden).

Door energiebedrijven te kopen krijgt de overheid de netwerken weer in handen

Dat is de makkelijkste, want de netwerken zijn nooit mee verkocht. De regionale gas- en elektriciteitsnetwerken zijn in handen van gemeenten en provincies gebleven, alleen netwerkbeheerder Stedin is onderdeel van overheidsbedrijf Eneco gebleven. Alle andere regionale netwerkbedrijven zijn afgesplitst. Het landelijke netwerk is nog steeds van de rijksoverheid. Alleen de warmtenetten zijn van de energiebedrijven. Waarom dat laatste zo is? Geen idee. Naar mijn mening een weeffoutje in het systeem, maar niet een waarvoor ik belastinggeld in de overname van een volledig energiebedrijf zou stoppen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Energierekening

[qvdd]

De belastingbetaler draagt dus bij aan de lagere eindgebruikersprijs voor fossiele brandstoffen en de prikkel om energie te besparen wordt minder. Ook profiteert de producent van fossiele energie meer dan die van hernieuwbare energie. Die drie mechanismen werken belemmerend voor een CO2-arme energievoorziening

De Delftse onderzoeker Martijn Blom berekende dat grootverbruikers van energie gesponsord worden door de burger. Die betaalt 14 cent per kilowattuur, waar de kostprijs 9 cent bedraagt, terwijl grootverbruikers minder dan 5 cent betalen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voordelig overstappen?

Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, wie is er niet gevoelig voor? Zelf ging ik 15 jaar geleden het schip in. Verantwoordelijk voor mijn eigen financiën, zou ik het héél anders aanpakken dan mijn werkende ouders. Ik ging in aandelen. Zonder enig verstand, noch kapitaal, maar dat leken me geen noemenswaardige bezwaren. Er was namelijk een soort geldvermeerderingsmachine: aandelenlease. Het principe begreep ik amper, maar het kwam er op neer dat je gratis rijk werd door de tot in het oneindige stijgende beurskoersen. Of zoiets. Wie niet in aandelen zat, was een dief van zijn eigen portemonnee. Een loser. Hoe het verhaal eindigde is bekend.

Leasecontractje

Nu, 15 jaar later, is mijn laatste leasecontractje beëindigd. Na 180 termijnen trouw 50 guldens inleggen, hield ik de indrukwekkende somma van 78 euro’s over. Nooit geweten dat er zoveel guldens in een euro kunnen. Goed, ik heb mijn lesje geleerd. Al verlaagt mijn bank het spaarrentepercentage naar -2%, deze jongen blijft zitten waar die zit. Overstappen naar een andere energieleverancier? Om 100 € per jaar te besparen? Nooit van mijn leven. Dan gaat de bel. Het is etenstijd en ik verwacht niemand. Ik open het raam en kijk naar beneden. Ik zie een dame: net als in die leuke reclame met Frans Bauer!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Peiling: hoe betrouwbaar is Maurice de Hond?

hondWij dachten dat 91 procent van de Nederlandse bevolking de reclameuitingen van de Nederlandse Energie Maatschappij niet zou geloven. En dat 5 procent daarvan geen mening had. En dat de resterende 4 procent allemaal De Hond heette. Maar peilingkoning Maurice de Hond wordt wellicht teruggefloten. Volgens de Reclame Code Commissie is de opiniepeiler, jawel, te betrouwbaar. Conclusie: beter had de Nederlandse Energie Maatschappij een aan lager wal geraakte coryfee van het rangeerterrein van John de Mol geplukt.

Het zal je gezegd worden: Je bent een onafhankelijke deskundige met een groot gezag, die om die reden niet een specifiek product mag aanprijzen. De commissie oordeelt volgens de Volkskrant dat Maurice de Hond, die voor de energiemaatschappij reclame maakt ‘een zeker vertrouwen geniet bij een belangrijk deel van het televisiekijkend publiek’. Tja, dat was het idee achter die reclame, nietwaar?

Maurice de Hond heeft de fout gemaakt door zijn gezag als ‘peiler’ voor deze reclame te gebruiken. Had hij Calgon, roomboter of droogmolens aangeprezen omdat hij het waard was en u toch ook, dan had de Reclame Code Commissie ongetwijfeld weinig gezegd. Beter had Maurice een onafhankelijk onderzoek gedaan en gezegd: gebruik mijn autoriteit maar in je spotje – zoals de Consumentenbond in feite ook doet. Maar juist die wandeling in die drukke bus en dat vingertje met de slogan ‘Ik zeg: doen’, was de doodsteek.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Klimaatclaims

“We are starting to get to the point that when an adverse weather event occurs we can quantify how much more likely it was made by human activity. And people adversely affected by climate change today are in a position to document and quantify their losses. This is going to be hugely important.” (Guardian)

In de komende tien jaar zal het technisch mogelijk worden om uit te rekenen welk deel van extreme weersomstandigheden veroorzaakt wordt door de mens. Vervolgens zullen oliemaatschappijen en energiebedrijven worden aangeklaagd voor de schade die stormen en hittegolven hebben aangericht. Dit beweert Myles Allen: hoofd van de onderzoeksgroep Climate Dynamics aan de Oxford University die in 1999 al het artikel “Do It Yourself Climate Prediction” in het prestigieuze Nature publiceerde. Opzich een interessante ontwikkeling, al kan je nu al voorspellen dat de partij in het beklaagdenbankje eindeloos zal steggelen over de onzekerheidsfactor van de klimaatmodellen. En of het lukt om de schade te verhalen op energiesector is nog maar de vraag. Want zoals Wouter Bos al over de kredietcrisis zei “het is allemaal een beetje onze eigen schuld”. Wie wil consumeerderen met goedkope leningen krijgt een kredietcrisis en wie ongebreideld wil autorijden, warm stoken, internetten en staafmixen krijgt een klimaatcrisis… da’s logisch.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – Klimaatakkoord?

Logo kamerstukken van de dagMijn keyboard slijt van het herhalen van de uitspraak dat een “akkoord” harde afspraken en sancties moet bevatten omdat je er anders niets aan hebt.
Dit keer kan ik het weer herhalen bij een fraai stukje window-dressing van onze regering. De kop klinkt fraai toch “Akkoord met energiebedrijven over klimaat“?
Spaar u het lezen van het werkelijke akkoord. Ik zal even de sleutelwoorden uit de eerste paar pagina’s geven om duidelijk te maken waarom: “streeft“, “waar mogelijk bevorderen“, “studie“, “zet zich ervoor in“, “streven“, “sterk inspannen“, etc…
Geen enkele harde afspraak. Geen enkele sanctie. Geen stokken achter de deur. Niets. Flut.

Ja, ze gaan samen de boel monitoren. Ook zo’n moderne kreet om vooral nog een paar jaar tijd te rekken. Over een jaar of vier (nieuw kabinet) kan dan geconcludeerd worden dat er weliswaar iets bereikt is (de afspraken waren immers ruim geformuleerd) maar dat toch bij lange na niet de ambitie is waar gemaakt. Er zal een nieuw akkoord moeten komen. Ad infinitum.

Klein stukje uit het akkoord om te illustreren hoe goed de energiebedrijven zichzelf hebben ingedekt:
2. De energiesector illustreert de investeringsbereidheid van de bij energiesector aangesloten
bedrijven aan de hand van bijlage 2 ‘Investeringsbereidheid van de energiesector’. Aan de inhoud
van deze bijlage kunnen geen rechten of verplichtingen worden ontleend.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De elektrische auto

Het is niet waarschijnlijk dat de internationale gemeenschap in al haar praatsessies ooit zal komen tot een werkbare en goede aanpak van de klimaatproblematiek. Het heeft dus geen zin om daarop te wachten. Maar dat gezegd hebbende, komt dan wel de vraag naar boven “wat dan wel?”
Hoe kan een significante omslag bereikt worden waardoor uiteindelijk de CO2 uitstoot (en nog wat dingen) naar een beheersbaar niveau zakt. Om dingen in beweging te zetten, moeten belanghebbenden het gevoel krijgen dat er iets te winnen valt bij het verbeteren van de situatie.
Emil Möller heeft hier een tijd op zijn eigen wijze proberen op te wijzen. En één van de onderwerpen die iedere keer terugkwam was de Elektrische Auto.
Nu leek me dit eigenlijk weinig interessant. In mijn ogen verplaatste je daar alleen maar het probleem van directe oliestook naar indirecte olie/gas/kolen-stook toe. Bovendien zag ik niet in wie er bereidt zou zijn hier significant in te investeren.
Tot het kwartje viel. Of beter gezegd, tot de twee kwartjes vielen. Het ene kwartje schreeuwde me al een hele tijd toe: Energiemaatschappijen. Het andere kwartje zat wat meer verborgen in een verre pagina van een obscure presentatie in de vorm van een tabelletje over Well-to-Wheel efficiëntie.
Laat me u even de twee kwartjes nader toelichten.

Eerst de energiebedrijven. Die hebben natuurlijk gewoon als streven zoveel mogelijk energie te verkopen. Ook al proberen ze een “groen” karakter te krijgen met allerlei campagnes, het is toch contra-productief om daar als bedrijf heel hard aan te trekken.
En als ze de kans zien om hun markt uit te breiden, zonder dat dit door iedereen veroordeeld gaat worden, zullen ze die zeker grijpen. Daarom is het fenomeen elektrische auto bij uitstek een investering vanuit die hoek waard. Het kan namelijk zorgen tot een stevige verplaatsing van de energiemarkt van de oliemaatschappijen naar de elektriciteitsmaatschappijen. Essent zet daarom maar alvast de eerste voorzichtige stappen. als meer bedrijven volgen, kan dit ineens een enorme stimulans zijn die de autowereld in een paar jaar behoorlijk op zijn kop kan gooien.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.