Vorige maand zond het Britse Channel4 nieuwsprogramma Unreported World een documentaire uit over de erbarmelijke leefomstandigheden van een gesloten gemeenschap van pakweg 40.000 christenen in Caïro. Egypt's Rubbish People gaat over de 'zabelean': koptische christenen die in hun levensonderhoud voorzien door vuilnis te sorteren. Dit vuilnis ligt letterlijk in en bovenop hun huizen, de stank in de buurt is bijna ondragelijk en tussen het vuilnis wemelt het van de ratten en de varkens. De aanwezigheid van varkens zou de reden zijn waarom moslims niet in deze buurt wonen. Maar in de documentaire wordt duidelijk dat onderdrukking en discriminatie vanuit de staat deze religieuze minderheid bijelkaar heeft gedreven in een ghetto. Terwijl Egypte zich naar buiten toe wil presenteren als een modern seculier land laat Egypt's Rubbish People zien hoe stelselmatig christenen in Egypte worden behandeld als untermenschen. Een moeder vertelt hoe 'snachts de ratten aan de oren van de kinderen knabbelen. De documentaire is het bekijken waard en staat gelukkig op meerdere plekken online (Google Video, Youtube part 1,2,3). Maar het internet zou het internet niet zijn als op die plekken ook weer niet uitgebreid wordt gediscussieerd over hoe waarheidsgetrouw de informatie van Unreported World is. Bijvoorbeeld op YouTube waar wereldburgers van allerlei pluimage elkaar om de oren slaan met argumenten als: "this documentary is rubbish" of "all western muslims should be treated like this". De tegenstanders van deze docu brengen in dat de vervuilde christelijke wijk niet uniek is want ook moslims in Egypte wonen immers in de troep. De geinterviewden zouden verkeerd vertaald worden (aiai.. dat multiple-interpreteerbare arabisch toch) en eigenlijk willen de christenen dit zelf en zijn ze er tevreden mee. Maar vooral: laat Egypte nu toch eens met rust! ... even klikkerdeklik en u kunt straks ook meepraten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.