Hoezo geen samensmelting van culturen mogelijk? In de Verenigde Arabische Emiraten is een variant van Las Vegas uit de grond gestampt, met dat verschil dat je geen casino in Dubai zal aantreffen. Terwijl we onze mond vol hebben over de woekering van uitheemse culturen op eigen grondgebied, doen bedrijven van over de hele wereld vrolijk mee aan de realisatie van een absurd circus van staal, glas en beton in de VAE. Hoewel er de laatste tijd nog maar weinig ruimte overblijft voor vrolijkheid.
Iedereen kent wel zo’n gelukszoeker die naar Dubai gaat, voor een korte of langere periode. Het lijkt ook best aantrekkelijk om de kantoorbaan in Holland te verruilen voor een vergelijkbare kantoorbaan, maar dan in een décor van shoppingpaleizen, tophotels en een stralende zon. Althans, dat is toch het eerste beeld. Bedrijven als Apple, Sony, Hilton, Burger King en ABN Amro zijn er net zo normaal als het woestijnzand. Websites voor zonvakanties schrijven wervende teksten als: ‘Westerse kleding, vrouwen op hogere posities, alcohol en de meeste andere westerse gewoontes worden hier inmiddels als normaal gezien.’
Appelmoes en bietjes
Aanpassen van een vreemde aan de Nederlandse cultuur vinden wij een must, in den vreemde lijkt het nogal een opgaaf. Maar als een gebied in het Midden-Oosten eruitziet als Second Life én ook nog belastingparadijs is, proberen we het aarzelend. Dan mogen schimmige Nederlandse investeringsmaatschappijen met plannen voor Dubai (Palm Invest) adverteren bij Harry Mens. Iemand schreef in 2006 over haar eerste ervaringen in Dubai op een weblog de potsierlijke zinnen: ‘Wat het eten betreft hebben we niets te klagen. De supermarkten zijn hier echt super. […] Douwe Egbertskoffie, Koeleman appelmoes, rode bietjes van Hak, leverpastei, komkommers, bloemkooltje en zo kan ik nog wel even doorgaan.’ De geüpgrade versie van de VOC-mentaliteit.