“Overdrijven, liegen en doemdenken is een slechte strategie voor de klimaatbeweging.” De conferentieleden in Kopenhagen werden bij aanvang warmgedraaid met een onheilspellend filmpje van een meisje dat zich alleen nog maar kon vastklampen aan een verdorde boom. Is dat motiverend? Een ander voorbeeld. In de maandag uitgezonden film annex documentaire ‘The Age of Stupid’, liet men een Engelse dame aan het woord die demonstreerde tegen windmolens. Ze won een proces en de windmolens werden niet geplaatst. In het volgende shot zien we een overstroming in hetzelfde gebied. Wat zien we? Een oudtestamentische God der wrake? Good old ‘boontje komt om zijn loontje’? Of misplaatste propaganda? Een derde voorbeeld: smeltende gletsjers in de Himalaya. Deze gletsjers zouden 1 miljard mensen van schoon drinkwater voorzien. Het bleek een broodje aap verhaal te zijn. De Wereldbank heeft onderzocht dat de Ganges voor 96% bestaat uit regenwater, het smeltwater van de gletsjers is voor de Ganges dus van marginaal belang.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het langst lopende handelsgeschil uit de WTO-historie is gisteren bijgelegd en hiermee komt een eind aan de bananenoorlog tussen Latijns-Amerika en de Europese Unie (France24, DeStandaard).
Het was de bananen producerende landen in Latijns-Amerika jarenlang een doorn in het oog dat de EU een importtarief voerde voor latino bananen, terwijl dit voor bananen uit voormalige koloniën in Afrika en de Cariben (ACP-landen) niet gold. Nu is overeengekomen dat het importtarief geleidelijk wordt verlaagd zodat de armere ACP-landen de tijd hebben om zich aan te passen. Het akkoord is mede (of misschien wel voornamelijk) een overwinning voor de Verenigde Staten aangezien de bananenproductie in Latijns-Amerika in handen is van grote Amerikaanse multinationals als Chiquita, Del Monte en Dole. Hun aanwezigheid aldaar is te danken aan de échte Banana Wars van al wat langer geleden…
Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water, samen met vier andere jonge mediamakers blogt ze momenteel vanuit Kopenhagen. Hieronder geeft ze een sfeerimpressie van de demonstratie van afgelopen zaterdag.
Op twaalf december vindt in Kopenhagen een grote demonstratie plaats waar rond de 100.000 mensen aan meedoen. Een bonte stoet loopt van het centrum van Kopenhagen naar het Bella Center, de plaats waar ambtenaren, regeringsleiders en lobbyisten zich deze week verzameld hebben om een oplossing te bedenken voor het klimaatprobleem. Hare Krishna aanhangers, anarchisten, hippies, communisten, socialisten, nonnen, moeders met bakfietsen vol kinderen, boeren, vakbonden, bejaarden en natuurlijk de grote milieu en ontwikkelingsorganisaties. Ondanks de diversiteit van de aanwezigen is de boodschap van de demonstratie unaniem: “Systeem verandering, geen klimaatsverandering!” De leus klinkt de hele dag in verschillende talen en ritmes, hierin ondersteund door soundsystems en sambabands.
Sommige van de aanwezige groepen pleiten voor een totale afschaffing van het kapitalistische systeem, anderen zijn gematigder en hopen vooral dat de regeringsleiders besluiten het systeem van CO2 emissiehandel af te schaffen. Er heerst wel grote overeenstemming over de negatieve rol die multinationale bedrijven spelen. Enerzijds als veroorzaker van het klimaatprobleem en anderzijds als zijnde veel te invloedrijke lobbyisten. “De bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen en als ze dat niet doen, moeten ze hiertoe gedwongen worden door de regeringsleiders.”, zegt Henry Saragih uit Indonesië. “Op dit moment is het andersom, de bedrijven hebben een positie waarin ze de regeringsleiders kunnen vertellen wat te doen. Het neoliberale systeem heeft ervoor gezorgd dat er bijna geen controle mogelijk is op de activiteiten van multinationale bedrijven.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Moeten we de voorspellingen van het CPB voortaan maar negeren?
Dikke advertentie gisteren op de voorpagina van de dagbladen: “De grote recessie van het CPB. Nu 10.000 exemplaren verkocht!” Prachtig. Ik vind het knap. Het CPB zag de recessie niet aankomen. Daarna onderschatte ze de gevolgen om er in de laatste schatting wederom gigantisch naast te kleunen. De zoveelste misrekening, maar ook deze keer leidt het niet tot zelfinzicht bij directeur Coen Teulings. Bij de presentatie van zijn boek verklaart hij hoe het komt dat het CPB de crisis niet zag aankomen. “Het was een onverwachte gebeurtenis. Net als zwarte zwanen, die kom je ook weinig tegen.” Mis. Coen heeft het traditiegetrouw weer eens helemaal mis.
Zwarte Zwaan
Coen refereert aan het boek ‘De Zwarte Zwaan’, dat gaat over de impact van onverwachte gebeurtenissen. Ongelezen heeft hij het in de boekenkast gelegd. Of de inhoud niet begrepen. De crux van het boek is niet in één zin te geven, maar het is niet dat zwarte zwanen weinig voorkomen. Het komt erop neer dat het keer op keer onverwachte gebeurtenissen zijn die een mega-impact hebben. De internetrevolutie, de internetzeepbel, 9-11 of de net voorbije recessie: allemaal hoogst onverwachte gebeurtenissen. De mondiale economie wordt continu beïnvloed door relatief zeldzame zwarte zwanen. Coen zat ernaast, omdat zijn modelletjes geen rekening houden met onverwachte gebeurtenissen. En dat is spijtig, want de volgende zwarte zwaan zwemt alweer onze kant op. Of vliegt met een ramkoers naar ons toe, daar durf ik geen uitspraken over te doen.
De Nederlandse wapenhandel steeg in 2008 tot een recordhoogte van bijna 1,3 miljard euro, daarmee is Nederland de zevende wapenexporteur ter wereld (Volkskrant). De export betrof hoofdzakelijk overtollig defensiematerieel maar wie de trend over meerdere jaren bekijkt ziet dat de wapenhandel een stijgende lijn vertoont. De laatste tijd zijn er immers ook grote orders voor de bouw van fregatten voor Indonesië geplaatst. Dit stelt de Campagne Tegen Wapenhandel in haar nieuwe rapport [.pdf]. Onze grootste afzetmarkt is Portugal, alweer 35 jaar een stabiele democratie, Portugal kocht o.a. twee tweedehands fregatten en 37 gebruikte Leopard tanks. Maar ook Pakistan, Saoedi-Arabië en Jemen mochten ondanks gewapende conflicten en mensenrechtenschendingen wapens bij ons kopen. Nederland distributieland manifesteerde zich ook krachtig: zo schoven wij zonder protest twee Tsjechische wapentransporten door met o.a. twintigduizend geweren op weg naar Sri Lanka dat vervolgens haar bloedige eindoffensief tegen de Tamil Tijgers inzette. Dergelijke handel is strijdig met Europese wapenexportcriteria aldus Frank Slijper van de Campagne tegen de Wapenhandel.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Dat is nu eenmaal zo. Bij conjunctuur werkt iedereen, en in crisistijden worden kinderen geboren”. (Een Russische sociologe in de Belgische krant De Morgen)
Joep Schrijvers, auteur van ‘Hoe word ik een rat?’ gaf ooit vier tips om in tijden van crisis je baan te behouden. Twee dingen noemde hij niet: staken en een kindje maken. Dat laatste doen de werkneemsters van Lada, de grootste autofabrikant van Rusland, nu massaal. Een recordaantal van meer dan 5.000 werkneemsters zijn de afgelopen weken in zwangerschapsverlof gegaan en kunnen daardoor niet ontslagen worden. Russische bedrijven hebben er echter ook enig baat bij. De loonkosten dalen namelijk, omdat de staat de zwangere vrouwen uitbetaalt.
