Dit is het begin van een nieuwe serie op GeenCommentaar, die onregelmatig zal verschijnen. Het doel ervan is de lezer bekend te maken met de niet geringe zegeningen van de Duitse beschaving, op alle terreinen: de Duitse beschaving die in Nederland immers zo vaak het slachtoffer wordt van onbegrijpelijke vooroordelen. Duitsers zijn altijd wat intensiever bezig met hun gezondheid dan Nederlanders, en houden er op dit punt ook vaak tamelijk curieuze ideeën op na. Een hit in Duitsland, en vrijwel onbekend in de rest van de wereld, is maretak-thee. Thee op basis van maretak, zeker. Het wordt aanbevolen in Duitsland omdat het een wondermiddel tegen kanker zou zijn. Maretak-thee zal vast niet ongezond zijn, maar een wondermiddel is het beslist niet. Wonderen bestaan namelijk niet. Bovendien zijn er ook berichten dat maretak enigszins giftig kan zijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Gerhard Schröder en de duivel zijn erg goede vrienden, en hebben met enige regelmaat lucratieve zaken met elkaar kunnen doen.
Op donderdag 20 maart 2003 begon de Amerikaanse invasie van Irak. Een aantal landen steunde de invasie, maar Duitsland was daar niet één van. Op 21 en 30 januari van dat jaar had bondskanselier Schröder al publiekelijk aangekondigd dat Duitsland iedere betrokkenheid bij dit conflict zou vermijden. Hij nam de moeite om dit nog met grote regelmaat te herhalen. “An dieser Krieg beteiligt Deutschland sich nicht.”
Anders dan de CIA had de Duitse militaire inlichtingendienst nog altijd een netwerk in Irak. Dit was mogelijk een erfenis van de DDR. De Oost-Duitsers hadden indertijd Saddams geheime dienst helpen opzetten en hun agenten bevonden zich nog steeds in Irak, nu betaald door het nieuwe, herenigde Duitsland. Toen de oorlog uitbrak namen de Irakezen geen maatregelen tegen deze agenten. Het waren oude vrienden en bovendien had hun hoogste politieke baas duidelijk gemaakt dat Duitsland op geen enkele manier aan de oorlog deel zou nemen. De Duitse agenten konden in alle rust informatie verzamelen, die vervolgens via een directe video-verbinding vanuit de Duitse ambassade in Bagdad werd doorgegeven aan het Amerikaanse militaire hoofdkwartier in Qatar. De Duitsers gaven aan wat de meest relevante militaire doelwitten waren en rapporteerden na de bombardementen vervolgens hoeveel schade er was aangericht. Op 4 april willen de Amerikanen weten wat ze nu moeten doen – moeten ze behoedzaam en langzaam oprukken of hun troepen direct Bagdad in sturen om een snel einde aan de strijd te maken. De Duitsers praten met hun vrienden binnen de Iraakse inlichtingendienst en komen tot een heldere conclusie. Dit regime staat op instorten. Blaas ertegen aan en het is afgelopen. De Amerikanen konden rustig hun tanks Bagdad in sturen.
Na een lange radiostilte dook onze oud-correspondent Ecuador op in Berlijn. Vanaf heden zal Don Ruben zo nu en dan bijdragen sturen vanuit de Duitse hoofdstad. Eerder was oud-blogger Caprio al even correspondent in Berlijn, hieronder volgt de eerste Berlijnse bijdrage van Don Ruben:
Afgelopen weekend vond eindelijk weer de ‘GemüseSchlacht’ plaats in Berlijn. Het handelt zich hier om een oude volkstraditie die terug gaat tot 2001. Dat was, twaalf jaar na de val van de muur, het tijdstip dat de stadgedeeltes Kruezberg (West-Berlijn, en bekend om zijn heftige kraker scene en andere linkse rebellen, en checkpoint charlie) en Friedrichshain (Oost-Berlijn, waar alle alternatieven en creatieven naar toe vluchtten toen Kruezberg te duur werd) besloten om samen te gaan. De Kruezberger waren het daar niet mee eens maar wisten reeds dat het politiek zo besloten was. Als ludiek protest hadden ze daarom de lui aan de andere kant van de Spree uitgedaagd voor een `GemüseSchlacht`. Wegens groot succes is het nog een aantaal malen herhaald maar in 2005 viel het doek.
Gelukkig werd het dit jaar weer opgepikt en was uw lang en vergeten correspondent op de plek des spektakels. Hier een beschrijving van de bizzare show:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Doelstelling duurzame energie in 2020: Duitsland 30%, EU 20%, Nederland 10%
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.