Dubbele moraal

Een gastbijdrage van Frans Kuijpers, eerder verschenen op zijn weblog 'Ballonnendoorprikker'. We gaan even wat jaren terug in de tijd. Om precies te zijn naar de Somalische hoofdstad Mogadishu in oktober 1993. Amerikaanse soldaten wilden twee naaste handlangers van Mohamed Farrah Aidid, de leider van een opstandelingengroep gevangennemen. Gevangennemen voor het aanvallen en doden van soldaten van de Verenigde Naties. Die poging liep gierend uit de hand en leidt tot veel slachtoffers. Black Hawk Down is de enigszins geromantiseerde verfilming van deze gebeurtenis. De Amerikaanse verliezen en vooral het in de straten tonen van gedode Amerikaanse soldaten, leidde tot grote verontwaardiging. Ik moest hieraan denken bij het zien van de berichtgeving over de dood van Hamasleider Sinwar. Dat de dood van een vijand tot vreugde leidt in het kamp van de tegenstander, daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Dus ook bij de blijdschap van de aanhangers van Aidid met de dood van de Amerikaanse soldaten. De verontwaardiging over het tonen van de lichamen van die soldaten als een soort trofee, die kon ik ook heel goed begrijpen. Zoiets doe je niet. Een dode vijand is, net als een gevangen soldaat, een mens die je met respect behandelt. Ik moest hieraan denken omdat je met een beetje zoeken, een heel klein beetje want je kunt ze al op de site van de NOS vinden, zie je beelden van de laatste seconden van Sinwar en foto’s van zijn ontzielde lichaam. Sinwar zal gruwelijke zaken hebben gedaan. Zaken waarvoor hij straf verdient. Filmpjes van zijn dood en foto’s van zijn lichaam als een soort trofee tonen aan de wereld is een teken van gebrek aan beschaving. Je verontwaardiging uitspreken over het ene, het als een trofee tonen van gedode Amerikaanse soldaten of het voor de camera onthoofden van mensen zoals ISIS geregeld deed en dan vol trots beelden van een dode vijand tonen lijkt mij te getuigen van een dubbele moraal. Die dubbele moraal gaat nog verder. Volgens de Amerikaanse president Biden laat dit zien: “dat geen enkele terrorist ter wereld kan ontsnappen aan gerechtigheid,”  en was het: “een goede dag voor Israël, de Verenigde Staten en de wereld.” Nu is het niet aan mij om namens welk land dan ook een dag te recenseren. Wat wel aan mij is, is mijn verbazing uit te spreken over deze uitspraak. Sterker nog, om uit te spreken dat dit een hele slechte dag is, omdat er van gerechtigheid geen sprake is. Van gerechtigheid is sprake als iemand die van gruwelijke misdaden wordt verdacht, voor de rechter wordt gebracht en vervolgens een eerlijk proces krijgt. Dat is gerechtigheid. Het doden van Sinwar, net als van vele andere kopstukken van Hamas en Hezbollah is geen gerechtigheid, het is wraak. Het is oog om oog. Het enige waar dit toe leidt, en daarmee zijn we al een heel eind op weg, is dat iedereen blind wordt. Blind van woede. Dergelijke uitspraken doen afbreuk aan een rechtstaat waarvan de leiders ze uitspreken. Belangrijker, ze doen afbreuk aan het imago van de rechtstaat in het algemeen. Die lijkt er immers alleen te zijn als het ‘ons’ uitkomt.

Foto: Fair use, nodig voor ondersteuning artikel copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

De grenzeloze hypocrisie van Marck Burema

We weten allemaal dat het GeenStijl aan het hart gaat, met de hoofdredacteur Marck Burema, alias Pritt Stift, voorop: De PVV’ers die de afgelopen tijd het slachtoffer werden van intimidatie doordat hun huis- of werkadres werd beklad. En we zijn het eens, dat ís volstrekt onacceptabel.

GeenStijl trok dan ook flink van leer tegen de mensen die hier achter zitten. En nogmaals, eens. Alle intimidatie in het politieke discours, wat zeg ik, alle intimidatie die het publieke debat doet verstommen moet te vuur en te zwaard bestreden worden.

Toch, Marck?

fotoshopPritt

Deze foto twitterde Marck Burema recent naar zijn 30.000 volgers, en het werd opgenomen in de twitterfeed op GeenStijl.nl.

Ja, ik snap het natuurlijk wel. Burema vindt waarschijnlijk dat je, als bestuurslid van een blog dat dit soort stukken plaatst, “fair game” bent, zeker als je het in je hoofd haalt om zijn “constatering” dat het om fascisme gaat durft tegen te spreken. Dan bagatelliseer je de hele bekladding, zeg je eigenlijk tegen die PVV’ers dat ze zich niet zo moeten aanstellen.

Dan heb je het er zelf naar gemaakt, dan verdien je het om even “te voelen” wat die PVV’ers voelen, toch, beste Marck? Ook al moet hij er een mening bij fantaseren, want dat artikel, daar was ik het niet mee eens. Tja, dat heb je soms met een onafhankelijke redactie die – overigens – ook wel eens wat plaatst waar ze het zelf niet mee eens is.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenStijl betrapt op diefstal

GeenCommentaar jat GeenStijl jat GeenCommentaar (tekening: Adriaan Soeterbroek, bewerkt door Brusselmans - kan ook een stagiair zijn -, gedownload door Joost, iets met Creative Commons)

Gekke site toch, dat Geenstijl. Normaal maakt het zich druk om het onrecht in deze wereld, de mannen erachter zijn bezorgde burgers die vakkundig hetgeen hen niet aanstaat boven het maaiveld aan de schandpaal nagelen. Maar soms, dan kruipen ze daar in Amsterdam Noord achter hun toetsenbord en ontpoppen ze zich tot dieven. Kijk, zo’n plaatje op hun site (mirror) bijvoorbeeld. GeenCommentaar heeft verdorie een complete dagtaak aan het attribueren van allerlei mensen op creative commons-sites om de plaatjes eerlijk te mogen gebruiken. Maar GeenStijl steelt gewoon. Dat doet ze slim door uitsnedes te maken, dan kunnen de zoekmachines de gejatte plaatjes niet vinden. Sure, zo iets is in hun Telegraaf-wereldje vast een futiliteit, een slak waar die GeenCommentaar-jongens weer zo nodig zout op moeten leggen. Maar nee, GeenStijl, dit is geen futiliteit. Als je verdomme mensen de les wilt lezen, zorg dan dat je op z’n minst zelf de creative commons-licentie niet aan je laars lapt. Niet attribueren en als commerciële partij creative commons-materiaal gebruiken is diefstal. Content is ons en andermans brood. Je downloadt toch ook geen auto? Een foutje maakt iedereen, maar dit soort jatmozerij mogen we een mediaprofessional dubbel en dwars aanrekenen, het GeenStijl-archief staat overvol bewijs. En omdat de gestolen content gebruikt wordt om reclame te maken voor de eigen zaak, het leger of andere bullshit waar wij niet achter staan is het eigenlijk nog erger. GeenStijl, alsof wij het zo leuk vinden om een website met altijd maar dat morele geheven vingertje te moeten aanspreken op haar wangedrag. Stop er maar mee, oma’s.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Welkom, beste journaalkijker

GeenCommentaar is een weblog over democratie. Wij maken het onder meer mogelijk om bij belangrijke kamerdebatten live mee te chatten of de mogelijke coalities op basis van de laatste peiling door te rekenen. Ook zorgen we voor achtergronden bij de politieke actualiteit, nationaal en internationaal. Toen in de zomer de ‘affaire Duyvendak’ begon, zorgden wij bijvoorbeeld voor online publicatie van de Bluf!-artikelen waar het allemaal om te doen was.

Nadat minister Jacqueline Cramer onder vuur kwam te liggen omdat zij ooit een petitie ter verdediging van de persvrijheid ondertekend had, besloten wij online een nieuwe petitie te starten. Onze commerciële collega’s van GeenStijl besteedden er op hun eigen wijze aandacht aan. Het gevolg was dat de petitie ondergeklad werd.

Als tegenactie besloten we de ip-nummers van de vandalen in een database te zetten, zodat andere sites konden nagaan of een computer die zich bij hen meldde bij ons bekend stond als vandaal. De GeenStijl-checker noemden we dat. Een (harde) reactie van GeenStijl hadden we verwacht. Maar niet dat zij het illegale middel van de ddos-aanval zouden inzetten om onze server lam te leggen.

Uiteraard laten we ons niet ontmoedigen of intimideren door deze gebeurtenissen. Maar we hopen wel dat de ‘roze horden’ voortaan twee keer nadenken voordat ze proberen onze kolommen te vervuilen met geschreeuw. De nuance heeft onze voorkeur.

Update
:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC presenteert: de GeenStijl-checker

GSLogo, iets aangepast door GC

Operatie Lok de Tokkies geslaagd, herhaal, operatie Lok de Tokkies geslaagd! Dankjewel Telegraaf Online, dankzij jullie medewerking beschikken wij nu over een database met 2000 IP-adressen van de roze horden die het internet onveilig maken door petities en polls te verkloten. En die gaan we voor iedereen beschikbaar maken.

Op onze actiesite annex valstrik Bluf2008.nl hielden de stijlloze horden lekker huis. Wij hielden bij wie ze waren en waar ze vandaan kwamen. Joehoe, kansloze F5-erts, zeg maar dag met je kleverige fapfaphandje tegen het anonieme vuilspuiten, jullie zijn er gloeiend bij. Nee, we gaan de lijst met IP-adressen niet integraal op een servert knallen, want dat is het openbaar maken van persoonsinformatie en dat doen we niet (nee, wij niet).

Wel maakten we een extrafijne checkert. Bouw ‘m in en je kunt deze hufterts voortaan weren uit je poll, petitie of whatever. Zo werkt het: Ga naar http://bluf2008.geencommentaar.nl/isGeenStijl.php en vul daar het ip-adres van de verdachte in. Ram op “Check” en je weet of je met een roze randdebiel van doen hebt. Voor het volumewerk is er een mini-api: Roep de pagina aan met “http://bluf2008.geencommentaar.nl/isGeenStijl.php?ip=” en daarachter het ip-adres, en je krijgt een 1 of 0 terug, waarbij 1 uiteraard betekent dat er weer een Eaupel Astrarijdert met zijn vingers aan de zak chips zit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De dubbele moraal van GeenStijl

GSLogo, iets aangepast door GC

GeenStijl, onlangs voor 100% overgenomen door De Telegraaf, de kwaliteitskrant van -kuch- wakker Nederland, lijkt het nieuwe fatsoen nu toch echt helemaal omarmd te hebben.

Kijk maar, een voorbeeldje van het gevonden fatsoen. De redactie zal ’s nachts rustiger kunnen slapen nu ze de vinger zo subtiel op de zere plek weet te leggen:

“Sinds Marcel van Dam in een uitzending van Het Lagerhuis de heer Fortuyn ‘een minderwaardig mens’ noemde en daarmee de doodseskaders uit Wageningen opdracht gaf Professor Pim te liquideren is het politieke debat springlevend”.

Prijzenswaardig! Maar toch nog een kanttekeningetje: dat het nieuwe fatsoen vooral betekent dat fatsoen alleen wenselijk is voor je (politieke) tegenstanders wordt al snel duidelijk uit de volgende quote:

“[…] is het wellicht voor minister Verburg een idee even contact te leggen met haar Franse collega. Die weten wel raad met Greenpeace. Hierbij de coördinaten van het actie-gebied: […]”

Ja, GeenStijl bedient zich van de veelgeprezen Dubbele Moraal©. op moment één een oproep doen schepen van Greenpeace te doen zinken, en op moment twee heeft Marcel van Dam een moord op zijn geweten door Pim Fortuyn een ‘minderwaardig mens’ te noemen.

Maar natuurlijk, we zien het verkeerd. Dat van GeenStijl is grappig bedoeld, wie gaat er nou een schip tot zinken brengen? Dat van Marcel van Dam was uiteraard een niet mis te verstane, rechtstreekse oproep aan Volkert van der G. om “onze Pim” een enkeltje hiernamaals te geven. En deze poll, haha leuk, daar bedoelen ze natuurlijk óók helemaal niks mee.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.