Constructief nadenken over legalisering

Gjalt-Jorn Peters doet in deze gastbijdrage een paar suggesties hoe je legalisering aan zou moeten pakken op basis van lessen uit het verleden. In het discussieren over legalisering van XTC is het van belang om de feiten en laatste wetenschappelijke inzichten goed op een rij te hebben. Inzicht in de omvang van gebruik en productie als wel een belichting van de discussie vanuit het perspectief van de (geestelijke) gezondheidszorg zijn daarbij van belang. Naast de feitelijke onjuistheden in de reacties van Novadic-Kentron en het Trimbos Instituut is het jammer dat hierdoor meer aandacht is voor de argumenten voor legalisering dan voor hoe je legalisering aan zou moeten pakken. Dit is deels betreurenswaardig omdat het lastig discussiëren is over dingen die nog heel abstract en ongedefinieerd zijn. Prijzen van legale XTC Er zouden duidelijke minimumprijzen voor XTC afgesproken moeten worden ingesteld. Aangenomen dat de productieprijs die is berekend door Tops et al. klopt, kost de productie van een pil € 0,20 (zie sectie “Drugscriminaliteit: letterlijk oplossen“), en wordt gemiddeld € 3,50 voor een pil betaald (van gemiddeld 157 milligram MDMA). De prijzen van XTC moeten niet te hoog komen te liggen (dan wordt het weer te aantrekkelijk om in het illegale circuit te kopen en het risico op vervuilde pillen en fluctuerende doseringen op de koop toe te nemen), maar ook niet te laag. Bovendien moet er een verband met de dosis MDMA zijn. Maar gegeven de uitzonderlijk lage productieprijs van XTC is er zelfs met de hier genoemde kaders genoeg speling om tot een verstandige prijsstelling te komen. Het is wel belangrijk om duidelijke minimumprijzen te bepalen; stunten met prijzen te verbieden; en accijns te heffen. Het zou natuurlijk helemaal mooi zijn als wettelijk geregeld zou worden dat de accijns die wordt geheven op middelengebruik (dus ook alcohol en tabak) ook ter beschikking komt van preventie en betere voorlichting. Het doel van preventie is immers dat die zichzelf overbodig maakt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Foto van de Herengracht door Marcel Mulder (CC-BY-SA); zelf aangepast met het in de foto verwerkte uithangbord. copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kritische analyse van reacties Trimbos Instituut en Novadic Kentron op legaliseringsdiscussie

ANALYSE, LONGREAD - Ook het Trimbos Instituut en Novadic-Kentron plaatsten reacties in de discussie over legalisering van XTC. Deze reacties behandelen voor een deel dezelfde punten die Gjalt-Jorn Peters in zijn eerdere analyse besprak, maar tegelijkertijd bevatten ze een aantal fouten. In deze nieuwe post analyseert en corrigeert Gjalt-Jorn Peters deze fouten.

De hoofdconclusies:

  • Legalisering vermindert de risico’s van vervuilde pillen en overdosering;
  • Legalisering vermindert criminaliteit en afvaldumpingen (elimineert die niet volledig; maar afname is al meer dan we nu bereiken);
  • XTC is in vergelijking met alcohol een veilig middel, en lijkt bij verstandig gebruik niet veel onveiliger dan andere vrijetijdsbestedingen;
  • De kans dat gebruik toeneemt lijkt op basis van ervaringen met andere middelen en settings klein;
  • Legalisering maakt adequate voorlichting veel makkelijker en draagt zo bij aan het redden van levens;
  • In plaats van deze discussie kunnen we beter nadenken over hoe legalisering er uit zou moeten zien, en daar neem ik een voorschot op.

De reactie van Nodadic-Kentron

In het artikel van Novadic-Kentron worden vier voordelen van legalisering besproken. De inleiding noemt de aflevering met Zondag met Lubach en wekt dan de indruk de genoemde voordelen van legalisering objectief te zullen presenteren om zo de lezer te helpen tot een weloverwogen oordeel te komen:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hulspas weet het | De pil die niet mag ontsnappen

COLUMN - Ik citeer een lange passage uit een opiniebijdrage van neuroradioloog Liesbeth Reneman, in het NRC Handelsblad van 30 oktober. Ze reageert daarin op de oproep van Arjen Lubach om xtc te legaliseren. De cruciale passage luidt:

Het is waar dat de schade van tabak en alcohol heel groot is. Maar omdat deze middelen verslavend zijn, worden ze in veel grotere hoeveelheden gebruikt. Xtc wordt daarentegen over het algemeen recreatief gebruikt: men neemt eens in de zoveel tijd een pilletje. De verslavingszorg ziet dan ook weinig xtc-verslaafden. Hier wringt meteen de schoen: in vergelijkingen tussen xtc en alcohol wordt geen rekening gehouden met de mate van blootstelling. Als je een verslavend middel met een recreatief middel gebruikt, is het niet zo gek dat die sterk verschillen. Alles waar je te veel van neemt is uiteindelijk schadelijk, ook water.

Maar dat wil niet zeggen dat xtc ‘relatief onschuldig’ is. Integendeel. In al onze Amsterdam UMC studies vinden we dat zowel zware gebruikers als gebruikers die net zijn begonnen, fors lager scoren op een geheugentaak. Dit verschil is vergelijkbaar met het verschil tussen mavo/mbo en havo/vwo.

[Dan volgt een opmerking over mogelijke rol van serotonine, mh.]

Dit betekent dat als deze effecten inderdaad langdurig zijn, xtc deze gebruikers ook langdurig in hun cognitieve mogelijkheden beperkt. Zij zullen waarschijnlijk minder succesvol zijn in hun studie en minder veeleisende beroepen aankunnen. Volgens onderzoek uit 2016 van het Trimbos-instituut is het merendeel van de xtc-gebruikers namelijk achttien jaar of jonger.

Foto: Internet Archive Book Images (cc)

Alle drugs de wereld uit, te beginnen bij…

ANALYSE, DATA - Na alle verkiezingsretoriek rondom het referendum en de gemeenteraden is er weer ruimte om eens rustig naar de grote thema’s te kijken die onze maatschappij aangaan. Bijvoorbeeld het gebruik van drugs.
Volgens velen loopt dit volledig uit de hand en infiltreert de criminele wereld voor het drugsgeld zelfs die net benoemde gemeenteraden. Om nog maar niet te spreken van weer een hele generatie jeugd die naar de knoppen gaat! Daar moet toch echt wat aan gebeuren!

Afijn, u kent de uitspraken inmiddels wel. Maar zoals vaker ontbreekt het vaak aan onderbouwing met cijfers. En dat terwijl WODC en Trimbos toch al zeker 20 keer een jaarlijkse drugsmonitor hebben gepubliceerd.
Dus laten we het publieke debat dan maar een beetje faciliteren door al die cijferbrij in dikke stapels papier op een iets overzichtelijker manier te presenteren. Om te beginnen het actuele gebruik van de afgelopen jaren.


Er ontbreken nogal wat jaren met metingen. Voor zo’n belangrijk thema toch wel opvallend dat we daar in het verleden niet bovenop zaten! Maar goed, uit de gegevens die we wel hebben kunnen we opmaken dat het lijkt alsof de cannabis epidemie over zijn hoogtepunt heen is. GHB deed zijn intrede en vertoont een zorgwekkende trend. Maar ook cocaïne en ecstacy zitten in de lift helaas.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

“They are slaughtering us like animals”

Een indrukwekkende reportage van de New York Times over de Filipijnen, waar het mensenrechten schendende beleid van president Duterte huishoudt onder drugsdealers, druggebruikers, mensen die per ongeluk op de verkeerde plek waren of gewoonweg lastig waren. En natuurlijk raakt het geweld vooral de onderkant van de samenleving.

I HAVE WORKED IN 60 COUNTRIES, covered wars in Iraq and Afghanistan, and spent much of 2014 living inside West Africa’s Ebola zone, a place gripped by fear and death. What I experienced in the Philippines felt like a new level of ruthlessness: police officers’ summarily shooting anyone suspected of dealing or even using drugs, vigilantes’ taking seriously Mr. Duterte’s call to “slaughter them all.”
Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

De VVD-betuttelings-top-tien

Zooo… dus de jankertjes van de VVD hebben een betuttelings-top-tien opgesteld? Je moet het lef maar hebben. Want als er één partij betuttelingskoning is, dan is het wel de VVD.

(Update: na de massale kritiek op het artikel heeft de VVD haar betuttelings-top-tien waarin ze zich druk maakte over het verbod op plastic tasjes en open winkelpuien weer offline gehaald. Wij laten dat van ons natuurlijk gewoon staan.)

Toegegeven, niet als het gaat om maatregelen om de medemens en volgende generaties te beschermen tegen het smeerpoetsgedrag van anderen. Maar qua andere verboden gaat de VVD wel heel wat verder dan een verbod op stinkende uitlaten.

En dan gaat het niet om wauwsie voorstellen die geen mens zich nog kan herinneren (behalve de VVD-stagiair die deze sneue top tien opleverde dan), maar om keiharde maatregelen die de VVD ons door de strot gedrukt heeft in de vorm van staande wetgeving.

Daarom, speciaal voor de VVD hierbij een VVD-betuttelings-top-tien: de top tien van betuttelingsmaatregelen die ingevoerd zijn door de VVD dus. Ondernemers en vrije burgers van Nederland, maak je riempje maar vast want dit wordt niet mals. Zijn we er klaar voor? Daar gaan we:

Foto: Keith Bacongco (cc)

Duterte praat met rebellen

NIEUWS - De nieuwe president van de Filippijnen voert niet alleen een oorlog tegen drugs. Hij heeft ook de vredesonderhandelingen met communistische rebellen hervat.

Crimefighter Rodrigo Duterte (71) won in mei de presidentsverkiezingen vooral dankzij de steun van het armste deel van de Filippijnse bevolking voor zijn aanpak van de drugshandel die het land al jarenlang ontwricht. Sinds Duterte’s aankondiging van een onverbiddelijke oorlog tegen de drugs zijn al 1900 moorden op druggebruikers en drugshandelaren geteld. Die melden zich nu uit vrees voor schietgrage politie en doodseskaders vrijwillig bij inmiddels overvolle gevangenissen. Duterte maakte begin deze maand de namen openbaar  van ruim 150 politici, rechters, militairen en politie-officieren die betrokken zijn bij drugshandel. Hij heeft beloningen uitgeloofd voor het ontmaskeren van corrupte politiechefs.

Duterte breekt ook met het beleid van zijn voorgangers door de onderhandelingen met de communistische rebellen van het Nationaal Democratisch Front (NDFP) weer op gang te brengen. In Oslo hebben besprekingen van regeringsvertegenwoordigers met het NDFP vorige week geleid tot overeenstemming over verdere onderhandelingen die moeten leiden tot een vredesregeling. Aan de besprekingen wordt deelgenomen door in Nederland verblijvende Filippijnse ballingen waaronder Luis Jalandoni, de voorzitter van het NDFP en zijn adviseur professor José Maria Sison. In een gezamenlijke verklaring hernieuwden beide partijen allereerst oude overeenkomsten uit de jaren negentig die achtereenvolgende Filippijnse regeringen sindsdien hadden genegeerd. Een lastig punt daarbij was dat een lijst met namen van mensen die een veiligheidsgarantie hadden gekregen niet kon worden hersteld omdat gegevens verloren zijn gegaan toen de Nederlandse politie op verzoek van de Filippijnen in 2007 een inval deed bij een van de ballingen in Utrecht. Het NDFP krijgt drie maanden de tijd de lijst te herstellen. Daarnaast binden beide partijen zich aan een staakt-het-vuren en wordt er gewerkt aan de vrijlating van politieke gevangenen. Daarvoor zal het parlement eerst nog toestemming moeten geven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Aanpak dealeroverlast VVD-Amsterdam is symboolpolitiek

De VVD wil straatdealers ‘keihard’ aanpakken! Het Amsterdamse uitgaansleven kampt al een tijdje met agressieve dealers die potentiële klanten en horeca-uitbaters bedreigen, meldt AT5, en de lokale VVD-fractie is er als de kippen bij om daarop in te haken.

Het hele gebied wordt gewoon een dealeroverlastgebied en als je daar vervolgens wel weer je gezicht laat zien nadat je zo’n gebiedsverbod hebt gekregen, dan pakken we je gewoon keihard aan. Ik hoef dit soort tuig niet op straat. Dit is niet het Amsterdam dat ik wil’, zegt VVD-raadslid Dilan Yesilgöz.

Zucht…

Yesilgöz komt over als een welbespraakte, intelligente vrouw, dus je zou denken dat die iets verder kan kijken dan haar neus lang is. Zou ze nu werkelijk niet doorhebben dat de VVD hiermee slechts aan symptoombestrijding doet?

Je zou ook denken dat de VVD enige sjoege heeft van hoe handel in zijn werk gaat. De vraag schept het aanbod. Er is eenvoudig grote vraag naar recreatieve drugs in het uitgaansleven en dat trekt aanbieders. Wanneer de overheid zo’n genotsmiddel verbiedt, schept dat een lucratieve markt voor criminelen.

We weten sinds de Drooglegging dat dergelijke verboden niet werken, en slechts een voedingsbodem geven aan de georganiseerde misdaad. Denk daar maar eens aan, mevrouw Yesilgoz, de volgende keer dat u schrikt van een liquidatie op klaarlichte dag: die moordpartijen in de Amsterdamse onderwereld zijn het gevolg van beleid dat u steunt. Het is dat beleid dat de moderne Al Capones creëert. Bij de volgende afrekening niet ‘O god, waar gaat het toch heen!’ roepen dus, maar hand in eigen boezem.

Vorige Volgende