Pentagon tegen medewerkers: verzamelen ≠ verzamelen

War was al peace, freedom was al slavery, en nu dit... Afgelopen maandag heeft de ACLU (American Civil Liberties Union) een via de 'Freedom of Information Act' verkregen instructieboekje openbaar gemaakt waarin de DIA (Defense Intelligence Agency) zijn analisten waarschuwt vooral niet te vertrouwen op gangbaar taalgebruik. "[O]ne can be led astray," zo waarschuwen de instructies, "by relying on the generic or commonly understood definitions of a particular word." Oldspeak, kortom, is misleidend. Om hun punt te verklaren gebruiken ze de term "collection of information." Informatie, zo stellen de instructies, is "verzameld": [...] only when it has been received for use by an employee of a DoD intelligence component in the course of his official duties [and] an employee takes some affirmative action that demonstrates an intent to use or retain the information. Dat informatie is verzameld, wil daarom nog niet zeggen dat de informatie ook officieel is "verzameld". "Verzameld" betekent dus dat een Pentagonist naar de informatie heeft gekeken en heeft laten merken dat hij de informatie wil gebruiken of opslaan. Met andere woorden, wanneer een NSA-woordvoerder (de NSA valt onder het Pentagon, de DoD) het volk bijvoorbeeld geruststelt en zegt: "We hebben die of die informatie (zeg: de inhoud van jullie e-mails) niet verzameld," dan zou hij dus heel goed kunnen bedoelen dat ze die informatie wel hebben verzameld, maar alleen nog niet hebben "verzameld". Overigens was dit "verzamelen" ≠ verzamelen al bekend. Vorig jaar kwamen twee leden van de ACLU met een "NSA lexicon" waar "collection" ook al netjes tussen stond, naast andere woorden die voor de NSA precies het omgekeerde betekenen wat ze voor het publiek betekenen, zoals "inadvertent" of... "no". Dat een Pentagonafdeling zijn analisten zo uitdrukkelijk instrueert om hun vocabulaire aan te passen (letterlijk: "adjust your vocabulary") hadden we echter nog niet gezien.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.