https://www.youtube.com/watch?v=pX2xpcv-XLU
De afgelopen dagen vertoefde ik in Heuvelland, Vlaanderen, dat is. Meer in het bijzonder, in een huisje in Westouter. De zon scheen, de boeren maaiden hun gras, de vogels zongen. En in het dorp was het kermis. Er waren botsauto’s, er was een schiettent, er was bier, er trad een coverband op, en er was nog een loterij waar ik twee flessen schoonmaakmiddel en een voetbal won. Maar dat is allemaal bezijden waar ik met deze Closing Time naar toe wil.
De dag erna fietste ik naar een kapel die ik op de kaart had zien staan. Die had een intrigerende naam: Onze Lieve Heer Boompje Poperinge. De kapel lag niet echt langs de weg, je moest wel wat moeite doen om ‘m te bereiken: bochtje om, grindpad af, linksaf, rechtsaf, en daar wastie dan. De kapel. En de boom. De boom was een zwarte populier, majestueus qua verschijning. De schors was dik, de boom was hoog, en een dikke eeuw oud. En er ging een legende over deze plek. Er was iets mee. Lag het aan de meidoornhaag, de Zwarte Populier, de Kapel of aan het geloof van de bezoekers die hier voor genezing, voor verlossing kwamen?
Deze plek had een aantrekkingskracht op zieken, zwakken en zij die geloofden.
De attributen die bevestigd waren aan de meidoornhaag, en die achtergelaten waren in de kapel vertelden een geschiedenis. Er was een gipsafdruk van een voet, een hemd, fietshelm, een bh, halsdoeken, handdoeken, zakdoeken, kindermutsjes, kousen, slabbetjes, dassen, watten, lintjes, koortjes, fopspenen, schoentjes, pantoffels, armbanden, rozenkransen, plastic zakje met haar en een onderbroek.
En ongetwijfeld waren er tranen en smarten, maar die zag je niet.
Bij de kapel was een man in de weer met een heggenschaar en een hark. Ik zag dat hij een T-shirt droeg van de popgroep dEUS. Ik maakte een soortement grapje naar hem, dat hij voor de plek waar hij werkte, wel de juiste tekst bij zich droeg. De man legde uit dat dEUS weliswaar God betekende, maar dat – ik haastte me om te zeggen dat ik dat wel bekend was met die Vlaamse band, Tom Barman, In A Bar Under The Sea, Little Arithmatics, ratelde ik – we begrepen elkaar.
Maakt dEUS nog wel muziek tegenwoordig? Vroeg ik. De man zei dat Tom Barman de laatste jaren bezig was met freejazz, gitaar, saxofoon, dat soort werk. Taxiwars, kende ik die band niet? Moest ik toch ‘ns naar luisteren.
Ik noteerde naam Taxiwars in mijn opschrijfboekje. Toen ik weer opkeek was er niemand. De kapel lag verlaten tussen de akkers. De populier ruiste en in de verte kraste een ekster.
