Hoe Bouterse al in bijna in 1986 gepakt werd voor cocaïnehandel
Desi Bouterse werd in 1986 al bijna gepakt voor cocaïnehandel.
Een plaatje uit de -nog niet zo- oude doos: een dramatisch affiche van de NDP uit 2007 (bron) vormt een toepasselijke repost voor deze Goede Vrijdag. "Crucified by his own people...", maar dat ging dus mooi niet door. Dankzij de haastig aangenomen amnestiewet loopt Desi Bouterse vandaag fluitend langs zijn eigen kruis. In Holland wil de nieuwe Michiel de Ruyter de oud-kolonie hierom subiet ontwikkelingshulp ontzeggen. Terwijl dat nu juist het enige geld is wat niet (direct) in de zakken van Bouterse verdwijnt omdat het rechtstreeks aan lokale organisaties wordt overgemaakt? Met de amnestiewet plaatst de aan een Messiascomplex lijdende president zijn land opnieuw in een isolement. Pech voor het volk, maar dit is wat de meerderheid wil: bedot worden door een vermeende Messias. Het anagram van DESI BOUTERSE is niet voor niets: SERIEUS BEDOT. Een Goede Vrijdag nog.
Desi Bouterse werd in 1986 al bijna gepakt voor cocaïnehandel.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dictators regelen meestal amnestie op het moment dat ze ten onder dreigen te gaan, in ruil voor vrijwillig vertrek. Gekozen leiders proberen zichzelf met wetten te bevoordelen tijdens hun zittingsperiode. Denk aan Berlusconi en dezer dagen aan Desi Bouterse, die het vervelend vindt dat dertig jaar oude moorden hem nog steeds worden nagedragen. Deze tweede strategie is nodig als je de touwtjes in je land niet volledig in handen hebt.
In het geval van Berlusconi is de opzet niet helemaal geslaagd. Bouterse gaat zijn wet wel door het parlement krijgen, niet door volksvertegenwoordigers het pistool op de borst te zetten, maar gewoon door politiek gekonkel. Al zegt Bouterses advocaat de amnestiewet helemaal niet nodig te hebben, omdat hij sowieso vrijspraak wil, geen veroordeling en dan amnestie.
Bouterses troef op dit moment is niet zozeer zijn mogelijkheid te marchanderen met coalitiegenoten, maar zijn populariteit bij de bevolking, slim gepaaid met verkiezingsbeloften. Het maakt het lastig hem nu achter de tralies te krijgen, ook al zou de amnestiewet niet worden aangenomen. De steun van het volk kun je echter net zo makkelijk verliezen (om over konkelende politici nog maar te zwijgen). En dan krijg je alsnog gedonder, zoals nu dreigt voor Hugo Chavez in Venezuela. Hij regelde ook een amnestie voor zichzelf en zijn vriendjes, maar nu zijn positie wankel is, wordt die amnestie onmiddellijk ondergraven. [update: zie reactie 1 hieronder]
Hieronder volgt een gastbijdrage van Ivo Evers, verslaggever bij het Surinaamse dagblad De Ware Tijd.
Er staan maar liefst 24 partijen op het Surinaamse stembiljet, voor de landelijke verkiezingen van komende dinsdag. Het parlement, De Nationale Assemblée, telt 51 zetels. De NDP van Desi Bouterse staat in de peilingen op winst. Opvallend: de verkiezingsstrijd gáát ergens over.
Al maanden is het land van nauwelijks een half miljoen inwoners in de ban van D-Day, 25 mei. De opkomst is hoog: niet stemmen is een grote uitzondering. Burgers hebben eenmaal in de vijf jaar een stem. That’s it. Geen gemeenteraden, provinciale staten, waterschappen of tussentijdse referenda, er is alleen 25 mei. Eenmaal in de vijf jaar komen politici van hun pluche om de kiezer te overtuigen van hun gelijk en rennen ze, het lijkt wel de omgekeerde wereld, achter de burger aan. Eenmaal in de vijf jaar krijgen de binnenlandbewoners een stem, mogen zij meepraten en krijgen ze cadeautjes.
Cadeautjes in de vorm van eten en drinken. Er komen plotseling generatoren voor het dorp, gefinancierd uit de staatskas, maar met een partijsticker van één van de regerende partijen erop. Of je krijgt zomaar een nieuw dak boven het hoofd. In dorpen als Kwamalasamutu trekken de mensen voor de carnavaleske partijbijeenkomsten op maandag een paars shirt (NDP) aan, op dinsdag zetten ze een groene pet (NPS) op en op woensdag zwaaien ze met wit-rode vlaggen (PL). Bij veel woningen wapperen meerdere partijvlaggen. Doel: optimaal profiteren van de partijen die komen uitdelen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.