Wint de mening van de wetenschap?

James Surowiecki zei het al: menigten zijn vaak slimmer dan de individuen waaruit zij bestaan. Hij noemde dat Wisdom of Crowds, en het internet is potentieel dé plek waar het zou kunnen ontstaan. Het is een grote gedecentraliseerde verzamelplaats van diverse, onafhankelijke, meningen en ideeën. Geef iedereen toegang tot die ideeën, en je krijgt vanzelf een crowd die de goede keuzes maakt voor zichzelf en, heel idealistisch, voor de mensheid als geheel. Helaas is de praktijk weerbarstiger. Het internet frustreert op dit moment vitale discussies op allerlei gebieden. Of het nu gaat om het wel of niet bestaan van HIV, het nut en gevaar van vaccinaties en het klimaatdebat, in alle drie deze discussies bestaat er een consensus in de wetenschap: HIV bestaat, vaccinaties zijn ongevaarlijk als je het vergelijkt met de ziektes die ze voorkomen, en de mens heeft hoogstwaarschijnlijk een hand in de huidige opwarming van de aarde. Maar op het internet is dat verre van een uitgemaakte zaak. Mensen die drie uur gegoogled hebben voelen zich zeker genoeg om experts die jaren bezig zijn in een bepaald vakgebied de les te lezen en de mening van die ene wetenschapper die een afwijkende mening heeft wordt tot absolute waarheid verheven. Het adagium is 'denk zelf na', maar ze zijn zich er niet van bewust dat ze zelf lijden aan chronische tunnelvisie en zeer selectief te werk gaan met de informatie die ze wel en niet gebruiken. 'Cherry picking' is eerder regel dan uitzondering.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Theoloogje spelen

, door

“Als we nu eens beginnen met mensen aan te spreken op hun gedrag in plaats van theoloogje te spelen met onzinnige citaten die al dan niet in het heilige schrift zouden staan, zou de haak misschien eindelijk verder kunnen op de plaat, want dat het-staat-in-de-koran-dus-is-het-zo-riedeltje kennen we nu wel.”

Hassnae Bouazza maakt zich in De Volkskrant erg boos over het ‘cherry-picking’ uit de Koran, om de religie een zo negatief mogelijk imago te geven. Zij betoogt dat dezelfde Koran ook gebruikt zou kunnen worden om onaangepaste moslims om de oren te slaan, bijvoorbeeld met het Korancitaat waarin gesteld wordt dat God alleen oordeelt en dat mensen niet over elkaar mogen oordelen. In plaats daarvan drukken de “zogenaamde vrijheidsstrijders mensen in een hoek met betogen vol onwaarheden om vooral maar vast te kunnen houden aan het beeld van die abjecte islam.”

Ze sluit af met de volgende constatering:

“Niet alleen bestaat dé islam niet, het geloof is bovendien een abstract gegeven. De islam kan niets doen. Het zijn de mensen, moslims, die dingen doen en opeisen.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kinderachtige oppositie wil Jan-Peter voor de klas

, door
JP de MP aan de koffie (Foto: Arnoud Boer)

Is Balkenende aanstaande donderdag bij het AOW-debat? Het zal mij persoonlijk jeuken, maar de voltallige Nederlandse oppositie in de Tweede Kamer vindt het van nationaal belang. Onbehoorlijk, minachting, genant, etcetera, etcetera, dat zijn de termen die gebruikt worden: Halsema, Rutte, Wilders, Pechtold en Kant vallen elkaar in de armen als het gaat om wie het debat van de kant van de regering zou moeten voeren. Maar je kunt je bij zo enorm veel ketelmuziek toch echt afvragen: Hebben ze nu echt niets beters te doen in Den Haag?

Waar het debat over gaat is uit zicht verdwenen bij dit sullige opstootje, wat misschien ook wel de bedoeling is: op de inhoud kan de oppositie namelijk geen vuist maken tegen de AOW-plannen. De verdeeldheid is enorm: VVD en D66 zijn het eens met de verhoging van de AOW-leeftijd naar 67, SP en PVV zijn fel tegen en GroenLinks heeft een alternatief voorstel. Verdeeldheid alom tegenover een opvallend eensgezind kabinet. Het is een wanvertoning van de oppositie.

Het komt wel vaker voor dat een minister of staatssecretaris niet aanwezig kan zijn. Maar dat is hier niet aan de hand: de verantwoordelijke minister Donner zal gewoon het woord voeren en neemt zelfs zijn (voor dit debat geheel overbodige) staatssecretaris Klijnsma mee. De Tweede Kamer nodigt uiteraard zelf uit. Maar het kabinet kan zelf bepalen wie het afvaardigt naar een debat. In dit geval maken Balkenende cum suis een logische keuze voor de vakminister.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bedrijven als armoedebestrijders, kan dat?

, door

bedrijven“De inkadering is verkeerd” klaagt Kees Hudig op Globalinfo over de bijeenkomst die vanavond wordt gehouden in de Rode Hoed in Amsterdam. In het debat ‘Zijn bedrijven betere armoedebestrijders?’ staat de theorie ‘De Zeven Gewoonten van zeer succesvolle bedrijven’ van bedrijfsgoeroe Stephen Covey centraal. Wat zijn de zeven gewoonten van bedrijven die heel succesvol zijn in het scheppen van welvaart in arme landen? Als aankeiler voor de bijeenkomst publiceerden OneWorld en OnzeWereld een artikel met zeven voorbeelden van multinationals die door te doen waar ze goed in zijn tegelijk armoede bestrijden in de Derde Wereld. De stelling boven het artikel luidt: “De tijd dat we ontwikkelingslanden hulp boden met geld van ngo’s is voorbij. Ontwikkelingslanden worden nu gezien als economische uitdaging, waar bedrijven samen met overheden en ngo’s economische groei tot stand kunnen brengen. En dat is de oplossing voor armoedebestrijding”.

De andersglobalisten-site Globalinfo is niet te spreken over deze aanpak. In zijn artikel wijst op Globalinfo Hudig op de gelikte greenwash waarmee bedrijven tegenwoordig ngo’s inpakken.

greenwashHij vreest dat tijdens het debat de bedrijven niet het vuur aan de schenen gelegd kan worden. “Door alleen in te zoomen op een leuke praktijk van een multinational, zal die er altijd goed vanaf komen en valt er eigenlijk ook niets meer te debatteren”. Nu ontwikkelingshulp door de overheid ter discussie staat worden de bedrijven te gretig omarmt als heilige graal voor armoedebestrijding stelt Hudig. Terwijl diezelfde bedrijven toch ook zoveel slechts doen in ontwikkelingslanden: “Tegelijkertijd staat Unilever bekend als een van de meest genadeloze transnationale bedrijven als het gaat om het veroveren van lokale markten, en mankeert er natuurlijk van alles aan de productie van de grondstoffen die gebruikt worden”. Het lijkt erop dat Globalinfo liever helemaal geen rol voor bedrijven in armoedebestrijding ziet? Dit is weer een inkadering van het debat waar de organisatoren het niet mee eens zullen zijn.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour

Quote du Jour | “Ik zou het bonnetje maar bewaren”

, door

“Ik zou het bonnetje maar bewaren” (D66-leider Alexander Pechtold in het JSF-debat).

Leuke quotes gister van Alexander Pechthold in het debat over de aanschaf van twee JSF-testtoestellen. De D66-leider sloeg de spijker op zijn kop door de simpele vergelijking met de aankoop van een auto te maken. “U gaat naar de dealer, betaalt geld, krijgt een bonnetje mee; en u gaat mij nu vertellen dat u desondanks de auto niet heeft gekocht?” Afijn, een kabinetscrisis werd dus afgewend door een eigenaardig compromis. Het ding mag wel gemaakt worden en we bekijken later nog wel of we er ja of nee tegen zeggen. Snapt u het nog?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Electoraal slagveld

, door

Sargasso plaatst gastbijdragen, hieronder volgt een gastbijdrage van Bragg met o.a. een verslag van het slotdebat van de partijleiders.

wildersdebatHet was een verbijsterende ervaring om gisteren de verkiezingsavond te volgen. Het deed nog het meest denken aan de avond dat Fortuyn de verkiezingen in Rotterdam won; inclusief een ontluisterend debat tussen de fractievoorzitters als toetje. De PVV heeft zeer duidelijk gepiekt en er zit voor deze partij nog meer in het vat. De vraag is wat de andere partijen daar tegenover gaan stellen.

Dat Ferry Mingelen een voetreis naar Santiago de Compostella heeft gemaakt was al te merken aan het debat aan de vooravond van de verkiezingen. Niet bij de les, slecht geïnformeerd en traag. Gisteravond was het niet veel beter, hoewel hij de fractievoorzitters natuurlijk beter kent dan de Europese lijsttrekkers. Het werd een verbazingwekkend debat, waarin Mark Rutte niet van Geert Wilders af kon blijven. Agnes Kant zo over haar toeren raakte dat ze haar (naar verluid) na afloop in een bad met ijsklontjes hebben moeten afkoelen, Femke Halsema weer het morele geweten van Nederland speelde, Van Geel zich volledig en succesvol drukte en Mariëtte Hamer dat ook probeerde, maar toch vooral als een geslagen hond de klappen van Wilders in ontvangst mocht nemen. Wilders provoceerde, acteerde en deelde rake klappen uit waar hij maar kon.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vervuiling van het publieke debat

, door

george_orwellIk blog nog niet zo lang en nog minder lang redelijk fanatiek, maar als blogger loop ik er dagelijks tegenaan hoezeer het publieke debat vervuild is. Als blogger op Sargasso heb ik in korte tijd de ‘beroeps’-deformatie opgedaan op veel plekken op het internet met bovengemiddelde interesse het publieke debat te volgen. Er wordt nogal eens geklaagd over het niveau van de reacties van de gemiddelde (online) reaguurder en toegegeven, in veel gevallen is dat terecht. Hier stopt echter de vervuiling niet.

Ook in de traditionele media, zoals de Volkskrant, is het niveau van de bijdragen bedroevend. Ik had natuurlijk ook Elsevier, het NOS-journaal of nog een scala aan andere oude media kunnen noemen, maar ik heb de Volkskrant uitgekozen vanwege de mooie voorbeelden in de afgelopen week. De oorzaak voor een groot deel van de vervuiling, ligt volgens mij in een maatschappelijke dichotomie die te pas en te onpas wordt uitgevent. Sommigen noemen het links versus rechts, anderen oude versus nieuwe politiek en weer anderen realistisch versus idealistisch (wat tegenwoordig een vies woord schijnt te zijn). Vrijwel zonder uitzondering scharen mensen zich kritiekloos ten opzichte van zichzelf of de groepsmening ter ene of ter andere zijde. De volgende stap is om alle anderen die deelnemen aan hetzelfde debat in diezelfde twee groepen in te delen: “You are either with us, or against us” als motto in het discours.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De meerderheid heeft gelijk

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder weer eens een stuk van SanteBrun, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.

Geert... eet een ijsje (Foto: Flickr/jacco de boer)

Het optreden van Geert Wilders in het crisisdebat leek een beetje op aftreden, maar wij houden hem in de gaten. In de meer realistische peilingen is zijn partij derde, dus hij is nog geen premier.

Het was dan ook scoren voor open doel, nadat de zeer onwaarschijnlijke minkukel Van Geel had verklaard (en ik citeer uit het hoofd) dat ‘democratie goed is, maar niet moet uitdraaien op inspraak’. Dat is, als je er over nadenkt, intussen precies de kern van de democratie, al moet je dat natuurlijk niet zo zeggen. Officieel is het nog altijd zo dat het centrale kenmerk van een democratie is dat je rekening houdt met de mening van de minderheid, maar het is niet iedereen in de Tweede Kamer en daarbuiten gegeven te begrijpen wat dit eigenlijk precies betekent. Democratie is niet: ik heb altijd gelijk.

Het gekke is natuurlijk dat er weinig aan te doen valt. De coalitie komt doorgaans tot stand op grond van het feit dat de coalitiepartijen samen een meerderheid in het parlement hebben. Hadden ze die niet, dan begonnen ze niet eens aan een coalitie. In de praktijk komt de functie van de minderheidsfracties er op neer, dat ze genadeloos het voorgestelde beleid fileren en bij het grof vuil zetten; voor het beleid dat vervolgens wordt besloten heeft het geen gevolg, maar de aangevoerde argumenten kunnen er wel toe leiden dat het electoraat de volgende keer de oppositie de meerderheid verschaft, waardoor die (eventueel) een coalitie kunnen vormen ‘die kan rekenen op een vruchtbare samenwerking met het parlement’, het ligt de kannegin in de mond bestorven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende