Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Psychiaters behalen overwinning voor privacy
Goed nieuws. De Koepel van DBC-vrije praktijken heeft een overwinning behaald op de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). In een vandaag bekend geworden vonnis beslist het College van Beroep voor het Bedrijfsleven ondermeer dat de autoriteit de privacybelangen van patiënten onvoldoende heeft meegewogen.
Wat is er aan de hand? Sinds 2008 zijn psychologen en psychiaters verplicht om in de facturering aan de zorgverzekeraar ook aan te geven om welke zorg het gaat. Hij of zij maakt een zogenoemde Diagnose Behandel Combinatie op (DBC) waarin ondermeer staat aan wat voor kwaal een patiënt lijdt. De zorgverzekeraar krijgt daarmee inzicht in wat een patiënt mankeert en kan die informatie gebruiken om de klant in de toekomst een verhoogde premie op te leggen, dus om aan risicoprofilering te doen. Als iemand bijvoorbeeld aan een borderlinestoornis lijdt, kan die nog wel eens een dure klant gaan worden.De Koepel van DBC-vrije praktijken vindt dat een slechte zaak. Haar leden worden door de nieuwe betalingssystematiek gedwongen om gevoelige behandelinformatie vrij te geven. Een schending van hun beroepsgeheim, menen ze. Een aantal psychiaters en psychologen probeerden hier onderuit te komen door de factuur niet op te sturen, maar onderhands met patiënten af te rekenen. De verzekeraar komt hierbij helemaal niet aan te pas. De NZa stak hier een stokje voor: ook wie zijn eigen GGZ betaalt, moet en zal in het DBC-systeem worden opgenomen.
Nederland kiest: De zorg (deel 1)
Elke dag wordt er gepeild, redacties van praatprogramma’s draaien overuren en er zijn meer kieshulpen dan politieke partijen. Het aantal behandelde onderwerpen is echter beperkt (lees: het H-woord en coalitievorming). GeenCommentaar duikt een stuk dieper in de materie en zet voor een aantal verschillende onderwerpen de verkiezingsprogramma’s naast elkaar. Vandaag: deel 1 van de gezondheidszorg.
Hieronder vindt u een bespreking van de keuzes die de politieke partijen maken, uitgesplitst per thema. Mocht u daarvan al op de hoogte zijn, dan kunt u doorscrollen naar het kopje Varia, waarin de dingen die mij opvielen op een luchtiger manier beschreven zijn. De standpunten van de PVV, PvdD, SGP en Trots zijn niet meegenomen in de thema’s. De programma’s van die partijen worden besproken onder het kopje Varia. Dit artikel is omwille van de leesbaarheid ook beschikbaar als pdf.
Inleiding
Toegankelijke, betaalbare en goede gezondheidszorg wordt in het merendeel van de Westerse landen beschouwd als een recht voor iedereen. Dat mag wat kosten en dat doet het dan ook: in de Beleidsagenda VWS 2010 (p.67) worden de premiegefinancierde uitgaven begroot op 60,1 miljard (er wordt verwacht dat de begroting met 1,4 miljard overschreden wordt), ruim 22 procent van de uitgaven van het rijk. 33,3 Miljard kwam terecht in de cure, 22,5 miljard in de care.
De uitgaven aan zorg groeien al jaren, zowel in absolute zin als uitgedrukt in deel van het bbp. Volgens het CBS (p.144-48, .pdf) (dat overigens een ruime definitie van zorg gebruikt) liepen de zorguitgaven op van 8,7% bbp in 1978 tot 13,3% bbp in 2008. Gecorrigeerd voor inflatie en bevolkingsgroei gaven we in 2008 per hoofd van de bevolking bijna 13 keer meer uit aan zorg dan in 1950.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
KSTn | Regen van moties
Aangezien het nu reces is in de Tweede Kamer, was het donderdag weer even erg druk. Gebruikelijk patroon, op het laatste moment nog allerlei spoedjes en stemmingen doen. Of dat de kwaliteit van de besluitvorming ten goede komt, is maar de vraag natuurlijk. Alle aandacht in de media ging uiteraard naar het wetsvoorstel om het kraken te verbieden. Maar er was veel meer. Eindelijk is er voor gestemd op het voorstel om abonnementen niet langer automatisch meer te mogen verlengen. Dat gaat een hoop mensen blij maken. Er was ook een hele lange discussie over de betalingsachterstand van de overheid. In tijden van economische crisis is het niet fijn voor veel bedrijven om hun rechtmatige geld te laat te ontvangen. De overheid laat hier nog steeds steekjes vallen.
En in deze discussie kwam dhr Brinkman (PVV) met de volgende aanzet tot motie: “Ik heb erg veel moeite met het percentage van Justitie en ik heb al aangegeven waarom: zij verwacht van de burgers dat zij op tijd betalen. Zij gooit er zelfs boetes bovenop. Wij hebben het nu over boetes van 2%. De heer Elias vraag zich af waarom wij daarvan niet 5% maken. Het is zeer terecht dat hij dat vraagt, maar ik vind eigenlijk dat de overheid dezelfde boetes moet betalen die de burgers betalen op het moment dat zij hun boetes voor bijvoorbeeld verkeersovertredingen niet betalen. Vandaar dat ik de volgende motie indien.”
Minister ter Horst had over dit onderwerp namelijk al het volgende aangegeven:
“Een boete kan ook heel goed werken bij de departementen. Het kabinet is daar niet tegen. Wel vindt het kabinet de richtlijn van een boete van 5% in vergelijking met wat op de markt gebruikelijk is, niet helemaal redelijk. Het kabinet vindt een boete prima, maar wil wel dat het een boete van 2% wordt.”
KSTn | Diagnose Behandel Kolder
In het politieke proces om steeds meer marktwerking in de zorg te krijgen, er vanuit gaande dat dit de kosten zou kunnen drukken, loopt er nu een discussie over het invoeren van de zogenaamde Diagnose Behandel Combinaties (DBC’s) in de eerstelijns gezondheidszorg.
Mijn samenvatting van dit idee: veel voorkomende aandoeningen (diabetes, copd) vragen ongeveer dezelfde handelingen bij verschillende partijen in de zorg (huisarts, apotheek, fysiotherapeut, etc….). In plaats van al deze mensen apart te laten werken, mag 1 partij voor een hele groep patiënten met dezelfde aandoening zeggen dat hij de verantwoording voor de hele keten op zich neemt voor een vaste prijs per patiënt.
Hierdoor zou er dus concurrentie moeten ontstaan tussen “zorgaanbieders” om dit zo efficiënt mogelijk te doen en dus de laagste prijs aan te bieden.
Van verschillende kanten, niet in de laatste plaats de huisartsen, is er al veel kritiek gekomen op dit voornemen (start 2010, brede invoering 2011). Huisartsen zouden “zorgmanagers” moeten worden, iets waar ze niet voor zijn opgeleid. En de uniforme benadering zou geen recht doen aan de verschillen tussen de patiënten.
Aan die argument kan ik niet veel toevoegen. Maar er zijn nog wel twee argumenten die onderbelicht blijven in dit verhaal.
Het eerste argument is dat van distributie. Door dit mechanisme zal in regio’s voor bepaalde DBC’s misschien nog maar 1 of 2 partijen verantwoordelijk zijn. Als patiënt moet je dan langs die weg gaan omdat het anders niet vergoed wordt. Maar dat kan dus betekenen dat je voor veel handelingen niet meer bij je eigen huisarts of apotheek terecht kan, maar moet reizen. Een fenomeen dat zich nu al voordoet voor bepaalde andere vergoedingsconstructies in de zorg. De last wordt dus afgewenteld op de patiënt. Kosten die daarmee genoemd zijn, zijn ook voor de patiënt zelf. Maar dat zal de overheid en de zorgverzekeraars weinig boeien.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Uw zieleroerselen liggen op straat
In de eindeloze stroom inbreuken op uw privacy door de overheid heb ik er eentje over het hoofd gezien. Gelukkig waren ze alert bij Vrij Nederland. In de papieren editie van afgelopen week gaan ze uitgebreid in op de verplichting voor psychiaters om op elke factuur te melden wat u mankeert. Op verzoek hebben ze dit artikel ook online gezet, hulde!
Lees vooral het artikel. Heel beknopt komt het er op neer dat de psychiaters moeten aangeven wat u mankeert (bv Depressief), dat die informatie bij de zorgverzekeraar ligt (gekoppeld aan de persoon) en dat die informatie gebruikt wordt voor analyses (versleuteld).
Wat het artikel niet vermeldt, is dat de overheid twee andere instrumenten heeft om de gegevens te gebruiken. De AIVD kan alles opvragen en gebruiken voor datamining en politie kan bij bepaalde verdenkingen per individu gegevens opvragen.
Lees vooral ook het interview met de ontwerper van het systeem, Jan Swinkels, onder de kop “Allemaal achterdocht”
Twee stukjes er uit om u over te halen het te lezen:
“Kunt u zich de zorgen van patiënten voorstellen nu informatie buiten de behandelkamer komt?
‘Nee, ze lijden toch gewoon aan een ziekte?”
“Als je niet geregistreerd wilt worden, ga je toch in een ander land wonen?”