When it rains, it pours zullen we maar zeggen. Alsof het omvallen van de beurzen nog niet erg genoeg was valt nu ook de eerste gratis dode boom om: DAG is de ongelukkige en morgen verschijnt de laatste papieren versie van het forenzenblaadje. Op het internet maakt de krant een doorstart, maar zonder de "backup" uit het echte leven die bezoekers richting de online versie stuurt is ook de site gedoemd te verpieteren. Nu zal ik persoonlijk geen traan laten om het heengaan van deze krant, hij voegde wat mij betreft niets toe aan het medialandschap. Het vodje was bijkans nog sneller uit dan de gemiddelde Garfield-strip in de Telegraaf.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Kranten en tijdschriften schijnen het nog steeds niet te begrijpen: het internet is een groot aantal sites die door middel van links met elkaar verbonden zijn, en dat je die mogelijkheden ook kan gebruiken.
Neem nu dit artikel uit de Volkskrant: “Huizenverkoop daalt; prijzen stijgen wel“. Interessant, ik lees daarin over een rapport van de NVM. Een rapport dat waarschijnlijk gelezen is door de journalist, Marc van den Eerenbeemt, om het artikel te kunnen schrijven. Dat rapport zou ik ook wel willen lezen. Maar nergens een link te vinden in het artikel. Niet naar de site van de NVM en niet naar het rapport zelf. De link is er wel, maar blijkbaar moeten we van meneer Van den Eerenbeemt maar aannemen dat hij zijn huiswerk goed gedaan heeft.
Een ander artikel, dit keer in de Dag, maar geschreven door het persbureau Novum: “Weblogger plaatst reactie op ‘Fitna’ op Youtube“.
Ook interessant, maar nergens in het artikel kan ik een link vinden naar zijn filmpje. Of een reden waarom zijn filmpje zoveel interessanter is dan de andere honderden anti-fitnafilmpjes. Na wat zoeken heb ik het filmpje denk ik gevonden (achtergrondinformatie), maar zeker weten doe ik het niet. Misschien keek de schrijver van het stuk wel heel ergens anders naar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Ga nie na Goa…” had de verlopen oude hippie ons bezworen. Toch zijn we gegaan…
Geen spijt van Goa,
al twee keer uit geweest en nog steeds geen Soa…
Crazy girl dancing in Anjuna beach
[Goa, India]
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.