Het einde van de blauwvintonijn is nu toch echt gekomen. Op de CITES-conferentie over de handel in wilde dieren heeft een voorstel tot een handelsverbod voor dit unieke dier het niet gehaald (AlJazeera). Ondanks herhaaldelijke wetenschappelijk bewijzen [ICCAT.pdf / CITES.pdf] dat de populatie blauwvintonijn in veertig jaar van 80% naar 3 a 4% is gekelderd gaven visserijbelangen de doorslag. Deze FAIL in internationaal beleid is zo goed als zeker de doodsteek voor de blauwvintonijn, de komende jaren zullen de laatste levensvatbare scholen worden opgevist en geserveerd in exclusieve (Japanse) restaurants. Terwijl men zich in Doha op de CITES-conferentie schrap zette voor een door de VS en de EU voorgesteld handelsverbod speelde o.a. Frankrijk een vuil spel en steunde Japan in haar oppositie tegen de enige verantwoorde weg: een handelsverbod voor deze ernstig bedreigde diersoort. "Let's take science and throw it out the door" was de teleurgestelde reactie van Susan Lieberman, hoofd van de Pew Environment Group die concludeert dat de grove winsten op deze kostbare vis verantwoordelijk beleid in de weg zat. Greenpeace en WWF zijn nijdig en terecht. Voor de blauwvintonijn rest nu enkel nog aftellen: 21 maanden en 13 dagen tot uitsterven aldus de teller op Sargasso in de rechterkantlijn.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Rijke Indonesiërs die 1 miljard roepia (76 duizend euro) neerleggen, beschikken over een halve hectare grond en een kooi van tenminste 60m2 kunnen van het Indonesische Bosbouw Ministerie een paartje Sumatraanse tijgers krijgen (AFP / VK). Het geld gaat vervolgens naar de bescherming van de laatste Sumatraanse tijgers in het wild. Een ideaal statussymbool voor welgestelde palmolie producenten en andere lokale miljonairs. Volgens de Indonesische overheid zouden alleen in gevangenschap levende exemplaren mogen worden aangeboden en is er geen sprake van ‘verkoop of lease’ maar van ‘de mogelijkheid om voor de dieren te zorgen’. Ook zegt men er op toe te zien dat de dieren goed verzorgd worden. Toch is het plan niet onomstreden.
De Sumatraanse tijger wordt ernstig bedreigd in haar voortbestaan door boskap en illegale jacht. Het uitventen van in gevangenschap levende exemplaren zou de druk op de wilde populatie ook juist kunnen vergroten. Wie garandeert dat er niet ook wilde exemplaren worden aangeboden? Alle tijger subspecies staan op Appendix I van het CITES-verdrag dat de handel in bedreigde soorten regelt, dat betekent dat er niet gehandeld mag worden in wilde exemplaren. Maar in gevangenschap geboren dieren vallen onder Appendix II wat de handel onder strikte voorwaarden wel toestaat. Activisten laten weten dat het Indonesische Ministerie van Bosbouw bekend staat als een van de meest corrupte overheidsorganen en niet vertrouwd kan worden met deze handel in tijgers. Milieuorganisatie Greenpeace stelt dat dit plan niet toont dat de Indonesische overheid de bescherming van de Sumatraanse tijger serieus neemt. De enige manier om deze bedreigde soort te behoeden voor uitsterving is te stoppen met het uitgeven van kapvergunningen, aldus Greenpeace.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.