Magere Hein op het Binnenhof

Vannacht schraapt Magere Hein met zijn zeis langs de muren van het Binnenhof. Een kleine fundamentalistische stroming in het centrum van de macht heeft 16 miljoen Nederlanders in een houdgreep. De geur van de dood trekt op in de polder als eeuwen na de Verlichting het individu weer ondergeschikt wordt gemaakt aan de groep. De moraal van de ChristenUnie wint (Volkskrant) Iedereen kent wel zo'n familie of behoort er misschien zelf wel toe? Een familie waar een erfelijke ziekte generaties systematisch vroegtijdig beëindigd. Meestal zijn het vrouwen: eierstokkanker, borstkanker... Dertig... veertig jaar krijgen ze, net genoeg om te zorgen voor nakomelingen. Hun plicht aan de Kerk voldaan mogen ze vervolgens creperen. Hun kinderen: de dragers van hun genen die mogen toekijken. Dat is louterend.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

ChristenUnie wil meer kankerdoden

Een klompje cellen is nog geen mensMooie titel, he? Helaas, maar ik kan er toch echt niets meer van maken als ik dit artikel lees.

Wat is het geval? Staatssecretaris Bussemaker van Volksgezondheid wil het mogelijk maken dat embryo’s die gebruikt worden bij IVF voor terugplaatsing bij de vrouw worden gecontroleerd op een paar extra erfelijke afwijkingen. Nu is dat alleen toegestaan voor embryo’s die afwijkingen aan hun genen hebben die vrijwel zeker leiden tot een ernstige aandoening, zoals bijvoorbeeld de ziekte van Huntington. De erfelijke afwijkingen waar het om gaat zijn afwijkingen die bij het kind op latere leeftijd met grote zekerheid kanker veroorzaken.

Nu heb ik op de site van de ChristenUnie gezocht, en nergens gevonden dat men tegen IVF is. Dus waarom zou de partij hier tegen kunnen zijn? Allereerst zou je denken dat het misschien ligt in het feit dat er embryo’s worden vernietigd. Maar dat is onlogisch, aangezien dat nu ook al gebeurd. Er wordt namelijk slechts een beperkt aantal embryo’s teruggeplaatst, en deze worden nu ook al geselecteerd uit een groter aantal vooraf bevruchte eicellen. Er worden dus niet méér onschuldige embryo’s ‘gedood’ dan normaal.

Een andere reden, dan? Ah ja, de maakbare samenleving moet een halt toegeroepen worden! Als we dit toestaan dan lopen er over 10 jaar alleen nog maar hoogblonde, hoogintelligente kindertjes rond! Een knoeperd van een drogreden, natuurlijk. Het voorkomen van een dodelijke ziekte bij een paar kinderen per jaar is niet hetzelfde als het toestaan van willekeurige ‘verbeteringen’ van ons hele volk. En daarbij, wat zijn de nadelen van een maatschappij waar dit soort kankerkansen worden geminimaliseerd? Ik kan er zo snel geen bedenken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Embryoselectie splijt kabinet

“Niet alleen vanwege onze opvatting dat God de Schepper is en dat wij geen enkel leven mogen beëindigen. Op deze manier lopen we het risico dat ziek zijn straks haast verwijtbaar wordt. ’Je ouders hadden er toch iets aan kunnen doen?’, kan dan worden gezegd. Doe daar de commercialisering van de zorg bij en de gedachte dat ziek zijn onnodig is, kan gaan heersen. (..)
Waar ligt de grens? Kun je een embryo, dat wij als een leven beschouwen, ook al tenietdoen als iemand 25 procent kans heeft op Alzheimer na zijn zeventigste?”

Henk Jochemsen is directeur van het Lindenboom Instituut (centrum voor medische ethiek vanuit een christelijke levensbeschouwing) en heeft net als de ChristenUnie onoverkomelijke bezwaren tegen embryoselectie om erfelijke borstkanker te voorkomen. Het voorstel van PvdA-staatssecretaris van Volksgezondheid Jet Bussemaker om ivf-behandeling, zoals die nu wordt gebruikt om gezonde embryo’s te selecteren en terug te plaatsen ter voorkoming van genetische afwijkingen als taaislijmziekte, spierdystrofie en de ziekte van Huntington, ook mogelijk te maken voor erfelijke borstkanker verdeelt de coalitie. CU is tegen, PvdA is voor en het CDA twijfelt.

Het is uiteraard niet verkeerd om stil te staan bij de mogelijke gevaren van een dergelijke methode, maar de vraag is hoe vruchtbaar een dialoog kan worden met een partij als CU, die ivf überhaupt afwijst. Zo leest ook de argumentatie, die volgt op Jochemsen’s constatering dat wij niet voor god kunnen spelen, eigenlijk als overdreven stepping stone-koffiedikkijkerij. Het dreigement is natuurlijk dood eng: Je verzekering zou maar niet uitkeren voor een belangrijke ingreep omdat in de kleine lettertjes staat dat je ouders alleen de beste embryo’s hadden moeten selecteren. Maar dat is in de verste verte niet de realiteit. De realiteit is, zoals ook medisch ethica Inez de Beaufort stelt, dat ivf een ingrijpende, ellendige behandeling is die niet zomaar wordt ondernomen. De Beaufort benadrukt daarbij de ernst van borstkanker: “Het is een ontzettend akelige aandoening. De enige manier om zeker te weten dat je niet ziek wordt als je erfelijke aanleg hebt, is om je borsten preventief te laten amputeren. Nou, dat is nogal wat als je een jonge vrouw bent.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een cultuur van twee maten

“Principieel en zorgvuldig”, noemde André Rouvoet het voorspelbare advies van de partijcommissie over het wel of niet accepteren van praktiserende homoseksuelen als vertegenwoordiger van de ChristenUnie. Zeker, maar dan wel in de zin dat homoseksuelen niet principieel geaccepteerd worden.

Dat daar amper reactie op gekomen is, mag merkwaardig heten in een tijd dat tal van partijen doen alsof het onderdeel is van de Nederlandse cultuur dat homoseksualiteit geaccepteerd wordt. Nog merkwaardiger is het dat een regeringspartij daarmee wegkomt.

“De vraag of een levenswijze past bij de politieke boodschap van de ChristenUnie, komt aan de orde in persoonlijke gesprekken op een basis van vertrouwen: het gaat immers altijd over partijleden, christenen die van tevoren hebben uitgesproken dat ze aanspreekbaar zijn op de Bijbel” zo stelt de commissie. De ChristenUnie heeft zelfs het lef zichzelf op de borst te slaan dat homoseksuelen niet bij voorbaat worden afgewezen. Pardon?

“Natuurlijk zijn homoseksuelen welkom wanneer ze zich conformeren aan en gedragen naar de opvattingen van de ChristenUnie!” was de enige aanvaardbare uitspraak van de commissie geweest. In plaats daarvan wordt een tekst gekozen waarin wordt gedaan alsof homoseksualiteit geen bijzonder issue is in de partij, terwijl de formulering alle ruimte laat om in een later stadium alsnog homoseksuele kandidaten te weren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zing een lied (of niet)

Op de foto met de winnaars van 2006 (foto: Flickr/Pvt. Pondscum)

Moeten we niet eens ophouden met het songfestival? Het is een jaarlijks terugkerende vraag. Al drie jaar halen we de finale niet en ondanks het feit dat er nu twee voorronden zijn en de vakjury van stal is gehaald om tegenwicht te bieden aan de Balkanbende zou het me niets verbazen als Hind vanavond verliest van een Ierse kalkoen. Als zelfs songfestival-gigant Ierland het opgeeft, wie zijn wij dan om stug vol te houden? Over die oostblok overwinningen valt trouwens te twisten, vanaf 2004 waren maar 4 van de 10 punten-grossierders oud-IJzeren Gordijn landen. Het lijkt eerder te maken te hebben met kwaliteit (die, ik geef toe, relatief is bij het Songfestival) en enthousiasme.

Maar weer sturen we een zouteloos niemendalletje, dit keer overgoten met een exotisch sausje, ons niet realiserend dat de trend van de buikdansbare liedjes al over is sinds de Turkse Sertab in 2003 won. Waar is die VOC-mentaliteit als je hem nodig hebt? Waarom sturen we Jan, Pier, Tjoris en Korneel niet? Want die hebben baarden. En waarom niet onze grootste export-producten gestuurd? Tiësto en Armin van Buren kent iedereen en een ‘song’-festival is het allang niet meer. Meedoen lijkt me inmiddels volkomen ondergeschikt aan winnen. Tòch?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De god van het kabinet is Gek

De dag na de moord op Theo van Gogh werd op Sargasso geopperd om het verbod op smalende godslastering te schrappen uit het Wetboek van Strafrecht. Maar de religieuze moord inspireerde toenmalig justitieminister Donner een paar dagen later juist om ervoor te pleiten dit achterhaalde wetsartikel af te stoffen. D66 probeerde daarop een kamermeerderheid te halen om een einde te maken aan het bestaan van artikel 147 (en 147A) Wetboek van Strafrecht. De PvdA, Groen Links en de SP waren het in principe wel eens met de Democraten, maar vonden het toen geen goed moment. Inmiddels vraagt alleen de PvdA nog even ons geduld, en helpt daarmee voorlopig nog de SGP en coalitiepartners CDA en CU in hun ijver voor behoud van het godslasterverbod.

De PvdA zegt nu dat het kabinet maar moet bepalen wanneer het wetsartikel moet sneuvelen. Een mooier offer had Sint Juttemis niet kunnen wensen. Het kabinetsstandpunt naar aanleiding waarvan donderdag in de kamer werd vergaderd, benadrukt het belang van het verbod, en weerspreekt uitdrukkelijk de twijfel aan de mogelijkheden om in de praktijk tot veroordelingen te komen (zoals te lezen in een uitgebreid WODC-onderzoek naar godslastering). Het voornemen van Justitieminister Hirsch Ballin om te onderzoeken of de bepaling kan worden verruimd (“Nu voor nog meer levensovertuigingen!”), toont de fictie van het PvdA-wensdenken aan. Dit kabinet wil NOOIT van het blasfemieverbod af.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige