Zondagavond was Tegenlicht vijftig minuten op bezoek bij Google, in het hoofdkantoor in Mountain View, Californië. (kijk maar). Uit de uitzending kwam duidelijk naar voren dat Google weliswaar prachtige toepassingen bedenkt voor het Internet, maar zich niet altijd goed beseft dat het daarmee ook een grote verantwoordelijkheid op de hals haalt. Zo verkondigde Marissa Mayer, Vice-president bij Google, dat de Googlewerknemers zichzelf alleen zien als computerprogrammeurs, die handige toepassingen bedenken voor internetgebruikers, en verder niet.. Politiek? Beleid? Daar heeft Google niets mee te maken, vindt Mayer. Maar waar ligt de grens? Meewerken aan censuur, om te voorkomen dat Chinezen weten hoe democratie precies werkt? Dat doet Google sinds een half jaar. Het bedrijf heeft lang getwijfeld, koos ervoor om in tegenstelling tot Yahoo en MSN geen diensten aan te bieden waardoor individuele gebruikers kunnen worden opgepakt. Maar dankzij onder andere Yahoo, MSN en ook Google weet de jonge generatie Chinezen niet wie die man was voor die tank, en waarom hij daar stond.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De energieraad van Nederland verwoordde het zo mooi in haar Energiek Buitenlands beleid van Januari dit jaar. “Een nationaal buitenlands beleid gericht op de versterking van bilaterale relaties met olie- en gasproducerende landen moet totstandkomen.” In werkelijkheid is het natuurlijk zo dat we nooit kunnen concurreren 
met de opkomende Chinese olie- en gasverslaving. Hu Jintao ging als president van China de afgelopen tijd op energietour in de wereld. Vanuit Saoedie-Arabië, Soedan en Libië stroomt er al olie naar Chinese wateren. In Kenya heeft Hu boorrechten verworven en ook Nigeria is akkoord. China krijgt vier exploratieblokken om olie te vinden in ruil voor overname van een verliesgevende raffinaderij en de aanbouw van een elektriciteitscentrale. Musharraf vind ook het Chinese idee van een aantal olie- en gaspijpleidingen door het Pakistaanse land een puik plan. Op die manier kan China verder genieten van energie uit het Midden-Oosten. Nog even en China maakt ook onderdeel uit van de door de V.S. benoemde “axis of evil” wanneer Iran het aangeboden contract van 100 miljard voor gaslevering ondertekend. Of de VS zich met de energiehonger van China gaat bemoeien blijft onvoorspelbaar. Zeker is dat we in Nederland de boot flink missen, tijd voor nuchtere ambities op energiegebied.
In 1942 maakten Ilya Tolstoy (kleinzoon van..) en Brooke Dolan voor het Amerikaanse leger een verkenningstocht door Tibet. De Verenigde Staten zochten een bevoorradingsroute van India naar de nationalisten van Chiang Kai-shek in China. De twee amerikanen bereikten na oponthoud van enkele maanden in het Tibetaanse Lhasa toch de Chinese troepen. Maar ondanks dat de Tibetanen positief stonden tegenover het ’trans-Tibet-transport’ wilden de geallieerden uiteindelijk niet hun vingers branden aan de gespannen verhouding tussen Tibet en China. Bevoorrading van de Chinese troepen over deze route heeft daarom nooit plaatsgevonden. Wel leverde de expeditie van Tolstoy en Dolan unieke foto’s op van Tibet in de jaren ’40 van de vorige eeuw: Photos of Tibet in the early 1940’s.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Nou zegt ie het zelf!
Ik ben erg stijfburgerlijkDe Outing.
En volgen er nu hoogdiplomatieke excuzes tegenover Belgen Karel De Gucht en Freya Vandenbossche?
China breidt voortvarend haar invloedsfeer in de Stille Oceaan uit. Om onder de dominantie van Australië uit te komen nodigden de Pacific Island Countries (PICs) waaronder Fiji, Papoea-Nieuw-Guinea, en de Micronesische Federatie begin deze maand Chinese leiders en zakenmensen uit voor besprekingen, deze werd met beide handen aangegrepen. De Chinese premier Wen Jiabao ondertekende in Fiji een overeenkomst waarin China 3 miljard yuan (309 miljoen euro) aan ontwikkelingshulp toezegt. China zet onder meer een speciaal fonds op dat Chinese bedrijven moet helpen in de regio te investeren. Er lopen ook gesprekken over een directe luchtvaartverbinding tussen China de regio, zonder tussenstop in Australië of Nieuw-Zeeland (IPS). Deze ontwikkeling is niet alleen koren op de molen van schrijver Robert Kaplan die alweer een tijdje roept dat de tweede Koude Oorlog zich zal afspelen in de Stille Oceaan tussen de VS en China (zie: How We Would Fight China). Maar het zal ook veel milieubewegingen verontrusten aangezien de snel groeiende economie van China het uiteraard voorzien heeft op de natuurlijke hulpbronnen van Oceanië. China voert onder meer hout in uit Papoea-Nieuw-Guinea, Fiji en de Salomoneilanden. Hout en andere bosbouwproducten maken 40 procent uit van de handel tussen China en de PICs. China heeft de betrokken landen hulp aangeboden bij bosbeheer en herbebossing. China wil ook alle invoerheffingen voor bosproducten uit de regio afschaffen. Papoea-Nieuw-Guinea verkoopt ook aardgas aan China, terwijl Frans Polynesië zwarte parels levert. (IPS)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Onze programma’s zijn in te stellen zoals de koper het wenst. Wij hebben een bedrijf om software te verkopen. Niet om activist te zijn.
Aldus Tim Steinkopf gisteren in NRC Handelsblad. Dhr Steinkopf is financieel bestuurder van Secure Computing, een bedrijf dat firewalls en filtersoftware maakt. Een deel van die software gaat onder andere naar China. Daar wordt het gebruikt voor de censuur.
Een aardige illustratie van de kracht van censuur zit in de documentaire van PBS over de Tank Man. Dat was die eenzame Chinees die voor de tanks ging staan op Tiananmen Square tijdens de studentenopstand van 1989. De beroemde foto wordt in de documentaire getoond aan studenten van vandaag in China. Ze herkennen de foto niet, of durven niet te spreken (deel zes van de serie)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.