De Volkskrant en Fu Manchu

Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Een fraaie illustratie daarvan vonden we deze week in de Volkskrant, waar de opinieredactie een artikel van David P. Goldman over China als wereldmacht vergezeld doet gaan van een koloniale karikatuur van Fu Manchu. Onderschrift: 'China houdt niet van de wereld, althans niet van de wereld buiten China'. Zo slaagt de Volkskrant erin met het gebruik van één beeld de strekking van het artikel (on)handig binnenstebuiten te keren. Goldman maakt namelijk eveneens gebruik van het stereotype van Fu Manchu, maar dan om de draak te steken met een andere auteur, die net een boek uit heeft met de omineuze titel: The Hundred-Year Marathon: China's Secret Strategy to Replace America as the Global Superpower. Als je gruwelfantasieën wilt lezen over een Chinees complot om de wereld over te nemen, spot Goldman, dan kun je beter The Insidious Dr Fu Manchu van Sax Rohmer uit 1913 lezen. Dat boek is niet alleen onderhoudender, maar ook nog eens gratis.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Paul Stevenson (cc)

Kunst op Zondag | China’s nieuwe culturele revolutie

De Chinese president Xi Jinping waarschuwt dat kunstenaars niet de slaven van de markt moeten worden en meer om de stank van geld geven, dan om de ware socialistische waarden, vaderlandsliefde en de juiste visie op China’s geschiedenis. Kondigt Xi Jinping een nieuwe culturele revolutie aan?

Tja, dat krijg je als expansieve economische macht. Groeien en bloeien om China welvarend te maken is één ding, maar daar wil elke Chinees wel een graantje van meepikken. Ook in niet materiële zin. En als kunsthandelaren uit het “vrije” Westen ineens de Chinezen ontdekken, dan bestaat natuurlijk de kans dat Chinese kunstenaars zich richten op de Westerse decadentie en dat ook in hun werk willen tonen.

Sinds de tachtiger jaren zijn kunstenaars in China redelijk vrij in wat ze kunnen (mogen) maken. In de grote steden Beijing en Sjanghai zijn veel kunstenaarscollectieven en bij toeristen inmiddels bekende kunstwijken.
Kritiek op de staat is nog steeds taboe en het moet niet al te pervers zijn. Sommige kunstenaars vonden de restricties te groot en weken uit naar het buitenland, anderen zijn gebleven en maken desalniettemin spraakmakende kunst, die ook nog eens goed verkoopt in het Westen.

Meer over hedendaagse Chinese kunst hier en hier en laten we nu eens kijken waar president Xi Jinping zich nu zo aan stoort.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Dwars door Afrika

COLUMN - De Chinezen veroveren Afrika. Dat hoor je al jaren. Dat frame wordt meestal in twee frames gegoten. Het eerste: terwijl het Vrije Westen met allerhande goedbedoelde waterputjes Afrika hulpbehoevend houdt, maken de Chinezen Afrika zelfredzaam door er in te investeren. Moraal van het verhaal: ontwikkelingshulp doet meer kwaad dan goed, je helpt een ontwikkelingsland pas echt als je het laat profiteren van dezelfde vrijemarktprincipes waarmee jij er goud geld aan kan verdienen.

Het tweede frame: het amorele China buit de Afrikanen uit voor hun eigen gewin en schendt in hun zucht naar kapitaal mensenrechten, steunt dictatoriale regimes en plundert bodemschatten. 

In het niet genoeg te prijzen Dwars door Afrika liet Bram Vermeulen afgelopen zondag zien dat nu werkt in de praktijk, Chinezen in Afrika. Vermeulen was in Zambia en sprak daar met Chinese ondernemers, met Chinese werknemers van Chinese bedrijven, met Zambiaanse werknemers van Chinese bedrijven, met een vader van een meisje dat was omgekomen in een Chinese fabriek, met de onderminister van Zambia en met Zambiaanse treinreizigers. De trein waarin ze zaten was ergens in het begin van de jaren ’70 aan Zambia geschonken door de toenmalige regering van China. Het Oosten is Rood, stond er in Chinese tekens voorop de trein. Communistisch imperialisme, zou je zeggen. Maar behalve dat ze hun cadeau een communistische naam gaven, doen de Chinezen weinig aan het verspreiden van het Heilige Woord der Kameraden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

‘Chinese economische bubbel staat op het punt van barsten’

Althans dat denkt Bob Davis, correspondent van The Wall Street Journal in China:

My own reporting suggests that we are witnessing the end of the Chinese economic miracle. We are seeing just how much of China’s success depended on a debt-powered housing bubble and corruption-laced spending. The construction crane isn’t necessarily a symbol of economic vitality; it can also be a symbol of an economy run amok.

Most of the Chinese cities I visited are ringed by vast, empty apartment complexes whose outlines are visible at night only by the blinking lights on their top floors. I was particularly aware of this on trips to the so-called third- and fourth-tier cities—the 200 or so cities with populations ranging from 500,000 to several million, which Westerners rarely visit but which account for 70% of China’s residential property sales.

From my hotel window in the northeastern Chinese city of Yingkou, for example, I could see empty apartment buildings stretching for miles, with just a handful of cars driving by. It made me think of the aftermath of a neutron-bomb detonation—the structures left standing but no people in sight.

The situation has become so bad in Handan, a steel center about 300 miles south of Beijing, that a middle-aged investor, fearing that a local developer wouldn’t be able to make his promised interest payments, threatened to commit suicide in dramatic fashion last summer. After hearing similar stories of desperation, city officials reminded residents that it is illegal to jump off the tops of buildings, local investors said. Handan officials didn’t respond to requests for comment.

China toont zich harde onderhandelaar over Russisch gas

En dat is geen goed nieuws voor Poetin c.s.:

The projected Altai pipeline, also known as the “western route,” could bring up to 30 billion cubic meters (bcm) of gas a year to China from Russia, potentially allowing Moscow to play Europe against China for a better gas price. Before his upcoming trip, Putin told the media that Moscow and Beijing had already “reached an understanding in principle concerning the opening of the western route,” and had “agreed on many technical and commercial aspects of this project.”

But despite Putin’s rosy outlook, all is not well in Russia-China gas relations, comments from industry insiders and analysts have revealed. Not only is the “western route” project likely to prove elusive for Putin to nail down in Beijing, but a key detail of the “eastern route” gas pipeline deal that China and Russia signed in May has yet to be worked out. And given the Chinese side’s stinginess and the daunting and expensive task of building pipelines through thousands of miles of Siberian wilderness, both projects could prove to be minimally profitable for Russia, which receives half of its budget revenues from oil and gas sales.

China belooft CO2-verlaging

Volgens de NOS heeft China op de klimaattop in New York voor het eerst beloofd de CO2-emissie te verlagen. Een belangrijke doorbraak, al is het lastig voor stellen dat China in 2020 daadwerkelijk 45% verlaging wil bereiken t.o.v. 2005. Mogelijk dat het om een verlaging t.o.v. een scenario zonder beleidsmaatregelen bedoeld wordt zoals Kees van der Leun tweet, maar dat is op dit moment onduidelijk.

De belofte past wel in maatregelen die China al een aantal jaar neemt om de groei van het kolenverbruik te verminderen. Met als laatste wapenfeit kwaliteitseisen aan de import van kolen en aan kolen die meer dan 600 kilometer getransporteerd wordt.

Levenslang voor Oeigoerse activist

Zo meldt nu.nl:

De Oeigoerse professor Ilham Tohti, een criticus van de regering van China, is tot levenslang veroordeeld. Een Chinese rechtbank heeft hem schuldig bevonden aan separatisme. […]

Amnesty International sprak van een “schandelijke” uitspraak. “Ilham Tohti heeft zijn best gedaan om vreedzaam bruggen te bouwen tussen de etnische gemeenschappen en daarvoor is hij gestraft met politiek gemotiveerde aanklachten”, aldus William Nee van Amnesty.

Martelwerktuigen groeimarkt in China

No shit:

Met een toename van 28 tot meer dan 130 bedrijven in 10 jaar tijd is de martelbranche een groeimarkt in China, volgens [Amnesty International].

De Chinese bedrijven verdienen geld met de verkoop van elektroshockapparatuur, knuppels met metalen pinnen, zware voetboeien en kettingen met halsringen aan Afrikaanse en Aziatische landen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende