Is volgeld een oplossing voor de crisis?

George van Houts was afgelopen weekend in Buitenhof om het volgeldsysteem te bepleiten. Het 'volgeldsysteem' is een systeem waarbij alleen de staat het recht heeft om geld te maken. Volgens Van Houts is het niet goed dat commerciële instellingen als banken geld kunnen maken, want dat geeft hen te veel mogelijkheden voor misbruik. In het volgeldsysteem kunnen zij dat niet meer, want dan kan alleen de centrale bank nog geld maken. De financieel deskundige Robin Fransman mocht weerwerk leveren. Voordat ik verder ga, wil ik duidelijk stellen dat het mij er niet om gaat Van Houts te bekritiseren omdat hij als niet-deskundige (hij is acteur) een mening heeft over een complex financieel-economisch probleem. Het is goed als burgers zich verdiepen in de oorzaak van de financiële crisis of andere complexe maatschappelijke problemen. Het is de democratische plicht van alle mondige burgers om zich te bemoeien met ’s lands beleid. Minstens één maal per vier jaar worden wij geacht onze mening in een stem om te zetten. Daarom is het belangrijk dat men zich goed voorbereid. Dat ontslaat Van Houts (en alle andere burgers) echter niet van de plicht om zich goed in de materie te verdiepen, want dat heeft hij volgens mij niet gedaan.

Door: Foto: Roland Tanglao (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Virtuele valuta als antwoord op eurocrisis

, door

Een gastbijdrage van Henk van Arkel, directeur van STRO, Social Trade Organisation.

‘Als Europa niet één wordt komt de vrede en veiligheid in Europa in gevaar. Daarom is de Euro noodzakelijk’. Dit was een van de argumenten voor invoering van de Euro. Social TRade Organisation STRO, specialist in regionale en sociaal duurzame geldsystemen, zette daar toen al vraagtekens bij. Ons belangrijkste argument toen: bij een economische crisis belemmert de Euro het economisch herstel in landen waar het slecht gaat en geeft andere landen het idee dat ze daarvoor moeten opdraaien. Onze oplossing nu: regionale handelssystemen die met een eigen munt náást de Euro de koopkracht behouden voor een regio en daar de werkgelegenheid stimuleren.

Onze argumenten in de jaren negentig werden weggehoond: crises waren iets uit het verleden. Ook over de grote verschillen binnen Europa werd makkelijk heengestapt: in de VS zijn de staten toch ook bij elkaar gekomen? Het argument dat Europa bestaat uit verschillende culturen met volken die ook nog verschillende talen spreken, telde niet voor de Euro-optimisten. Inmiddels verkeren we nu dan werkelijk in het soort crisis waar we 14 jaar terug alleen nog maar bang voor waren. Daarom moeten we alsnog de discussie gaan voeren die toen gevoerd had moeten worden. Alleen is de Euro nu het uitgangspunt en moeten we ontdekken hoe we om kunnen gaan met economische verschillen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.