De spanningen tussen Thailand en Cambodja rond een tempel in het grensgebied zijn gisteren opgelaaid in de vorm van zware vuurgevechten. Er wordt alweer gedaan alsof er weinig aan de hand is, maar ondertussen smeult het conflict lekker voort, omdat het bruikbaar is in de interne politiek van beide landen, en blijft het risico van een echte oorlog niet ondenkbeeldig. De Preah Vinear tempel is al vele decennia een twistpunt tussen beide landen, maar het kwam op scherp te staan toen de vorige Thaise regering onder leiding van een stroman van toen al ex-premier Thaksin Shinawatra toestemde dat hij op de werelderfgoedlijst van Unesco kwam te staan. De oppositie verweet Thaksin een gebrek aan patriottisme en organiseerde grote demonstraties bij de tempel, die na verloop van tijd oversloegen naar Bangkok en Thaksins partij verdreven. De Cambodjaanse regering zat met verkiezingen en kon de patriottische trom lekker roeren om die te winnen. Ondertussen regisseert Thaksin massale demonstraties in Thailand om de macht te heroveren. In Thaise regeringskringen gaat ondertussen het verhaal dat de voormalige premier gesignaleerd is in Cambodja. Of dat verhaal nu waar is of niet, de suggestie dat Thaksin buitenlandse militaire macht aanspreekt om zijn positie te heroveren is nu een onderdeel geworden van het interne Thaise conflict. Dat maakt de lont in het kruitvat van Preah Vinear nog weer wat groter.
“We can allow climate change to wreak unnatural havoc or we can create jobs preventing its worse effects. We can hand over the jobs of the 21st century to our competitors, or we can create those jobs right here in America.”
President Obama, vorige week tijdens een bijeenkomst van investeerders in groene energie.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De bestaande coalitie van democratische socialisten en socialistische democraten gaat komende zondag de verkiezingen in Montenegro winnen. Het land van premier Milo Djukanovic ligt goed op koers voor lidmaatschap van de EU en de Navo. De euro is al de nationale munt en dankzij een stevige vastgoed boom groeide de economie de afgelopen jaren als kool. Alleen de interland van zaterdag tegen Italië is waarschijnlijk een onneembare hobbel.
Eigenlijk gaat dat allemaal buitengewoon soepel voor een land dat nog geen drie jaar onafhankelijk is en zich zonder geweld losmaakte van Servië. De Servische oppositie was fel tegen onafhankelijkheid (en tegen de erkenning van Kosovo), maar is inmiddels gesplitst. Een deel van de radicale nationalisten heeft zich bij de onafhankelijkheid neergelegd en is nu bezig de kiezers te paaien met beloftes van economische hervormingen.
De staat van de economie was voor de regering de aanleiding om de vervroegde verkiezingen uit te schrijven. De oppositie beweert dat de regering een nieuw mandaat wil voordat ze haar populariteit zou verliezen als de kredietcrisis echt hard toeslaat. De eerste tekenen van onrust zijn zichtbaar: woensdag demonstreerden 2000 arbeiders tegen de nakende sluiting van aluminiumfabriek KAP, het grootste bedrijf van het land. Maar zelfs als de verkiezingen een truc zijn om nog vier jaar zeker te zijn van regeringsmacht heeft Montenegro waarschijnlijk meer aan een vastgeroeste regering dan een machtsovername door een gefragmenteerde oppositie.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Paul Visser.
Het International Institute for Environment and Development (IIED) luidt de noodklok over de erg slechte toestand van de waterputten in Afrika. De slecht onderhouden waterputten bedreigen de gezondheid van de lokale bevolking die sterk afhankelijk zijn van deze waterbronnen, concludeert Jamie Skinner, onderzoeker bij IIED, in een essay voor de wereld waterdag van 22 maart.
In heel Afrika hebben diverse hulporganisaties in de loop van de jaren ongeveer 50.000 waterputten geslagen om lokale gemeenschappen te voorzien van water. Aan het onderhoud wordt echter weinig tot geen aandacht besteedt waardoor de putten al snel in onbruik raken. De hulporganisaties onderhouden de putten zelf niet en ze leiden ook de lokale mensen niet op om de waterputten zelf te onderhouden en beheren. Hier falen de hulporganisaties en donorlanden. Skinner geeft enkele voorbeelden: van de 52 watersystemen die zijn gebouwd in het Kaolack gebied in Senegal werken slechts 32 putten naar behoren. In west Niger is het nog schrijnender: van de 43 daar aangelegde waterputten functioneert er bijna geen enkele meer. Volgens Skinner staat dit voor een geldverspilling van 200 tot 360 miljoen dollar.
Naar de precieze redenen waarom deze organisaties de gemeenschappen niet verder helpen, blijft het gissen. Het kan zijn dat de bouw van een waterput meer aandacht genereert voor hun eigen organisatie om zo donoren te werven voor andere projecten. Of ze verliezen domweg hun interesse als de waterput geslagen is. Naar aanleiding van dit essay van Skinner, kan je zeker concluderen dat een lange termijnoplossing geen prioriteit heeft.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Everywhere you go, you?re wondering whether or not you?ll run into them.”
Het valt de burgemeester van Washington op dat het gezin Obama de halve stad doorkruist op zoek naar fingerfood en matties om een balletje mee te gooien.
Obama is de eerste president sinds Nixon die op het moment van zijn verkiezing in een buurt tussen de mensen woonde, in plaats van op een ranch of andere buitenplaats.
“Until now, promises are all we have gotten. When the government does not even pay them enough to stay alive, Qaeda and armed groups are ready to pay them generously.”
Adil al-Mashhadani, een soennitisch leider van een “Awakening Council” uit Baghdad, luidt de noodklok. Zijn mensen worden niet aangenomen door de politie. Slechts 12 van de 180 militieleden hebben een baan aangeboden gekregen.
De opmerking geeft aan in welk een wespennest de VS zich nog steeds bevindt. Want de uitspraak kan net zo goed geïnterpreteerd worden als een niet al te subtiele bedreiging.
Als het aan Amerika en haar bondgenoten in Afghanistan ligt, gaat het roer om in het door oorlog geplaagde land. President Obama heeft Afghanistan nadrukkelijk voor het voetlicht gebracht, maar de berichtgeving over de vorderingen in Afghanistan zijn op z’n zachtst gezegd niet flatteus. Om de wederopbouw in Aghanistan te bevorderen wordt er op 31 maart een topconferentie over het land gehouden in Den Haag.
The Guardian trad afgelopen zondag naar buiten met de contouren van een plan voor Afghanistan, uitgedokterd in het befaamde Camp David door Obama en de zijnen. Ook de vele Europese bondgenoten kunnen zich erin vinden, aldus The Guardian, die anonieme topdiplomaten citeert. Het plan van Bush om van Afghanistan een modeldemocratie te maken a là een Europees land, veegt Obama van tafel. In plaats daarvan zal het beleid erop toegespitst worden dat Afghanistan geen safehaven wordt voor (Al Qaida-)terroristen. De plannen zullen in Den Haag officieel ontvouwen worden.
Het venijn van het plan zit echter in de details. De Amerikanen willen een hoge functionaris naast de zittende Afghaanse president Hamid Karzai plaatsen. De kans dat Karzai herkozen wordt bij de verkiezingen eind mei is groot. De Amerikanen zijn ervan overtuigd dat Karzai het beste alternatief is, maar zijn gebrek aan doortastend leiderschap en de enorme corruptie in het land spelen hem parten. Karzai geniet daardoor geen vertrouwen meer van de Amerikanen. Er moet een vooruitgeschoven pion van het westen in de Afghaanse regering komen die evenveel macht heeft als de president.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“I’m sure Galloway has a large Rolodex of friends in regimes elsewhere in the world willing to roll out the red carpet for him.”
En dus komt de Britse parlementariër George Galloway Canada niet in, legt Alykhan Velshi, de woordvoerder van de Canadese immigratieminister uit. Galloway staat bekend om zijn steun aan Hamas.
Je zou het een self fulfilling prophecy kunnen noemen: na jaren van Griekse beschuldigingen dat ze andermans culturele erfgoed afhandig proberen te maken, hebben de Macedoniërs besloten zich inderdaad maar afstammelingen van Alexander de Grote te noemen. Ze mogen toch niet in de Navo en de EU, dus waarom zouden ze nog malen om de lange tenen van de zuiderburen?
De uitbarsting van nationalisme, culminerend in de plaatsing van een groot Alexanderbeeld in de hoofdstad Skopje, zou natuurlijk ook iets te maken kunnen hebben met de presidentsverkiezingen van zondag. De bedoeling is dat die met minder schietpartijen verlopen dan de parlementsverkiezingen van vorig jaar. Het etnisch verdeelde land kan wel een identiteit gebruiken die de bevolkingsgroepen (Macedoniërs, Albanezen, Serviërs) overstijgt.
De bevolkingsgroepen zijn ook intern verdeeld. De twee belangrijkste Macedonische partijen kunnen elkaars bloed wel drinken, en hetzelfde geldt voor de twee Albanese. De verwachting is dat de kandidaat van de zittende regeringspartij gaat winnen. De campagne is vreedzaam verlopen en de deur naar de EU staat nog altijd een beetje open.
Het Griekse veto blijft daar echter als een zwaard van Damokles boven hangen. De man die mag proberen de draad te verstevigen, is niet de nieuwe president, maar de machtiger minister-president, Nikola Gruevski. Die is toevallig de kleinzoon van een Griekse verzetsheld, Nikos Gruios – een vingerwijzing dat identiteit op de Balkan een niet alleen heikel maar ook fluïde punt is. Alexander zal nog even met zich moeten laten sollen.
“The United States wants the Islamic Republic of Iran to take its rightful place in the community of nations. You have that right — but it comes with real responsibilities, and that place cannot be reached through terror or arms, but rather through peaceful actions that demonstrate the greatness of the Iranian people and civilization.”
Ter gelegenheid van het Perzische nieuwjaar (Nowruz) doet Barack Obama een handreiking naar de Iraanse bevolking en regering. Is dat een imagoboost voor Iran of voor Obama?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.