De Engelse sociaal-democraten hebben de afgelopen dagen een politieke slag verloren. Labour verliest niet alleen de gemeenteraadsverkiezingen door het hele land, maar ook de strijd om de prestigieuze burgemeesterspost in Londen. De conservatieve Tory-kandidaat Boris Johnson wint van Ken Livingstone, de huidige burgemeester van de hoofdstad van Groot-Brittanië. De nieuwe burgervader is een kleurrijk figuur, met een interessante achtergrond. De BBC meldt dat zijn overgrootvader in de jaren twintig van de vorige eeuw een korte periode Minister van Binnenlandse Zaken was in het Ottomaanse rijk. Zelf is hij geboren in New York in 1964 en was hij tot voor kort Amerikaans staatsburger. In Engeland heeft hij de reputatie van een wildebras, niet in het minst door zijn eigenzinnige quotes en opvallende publieke optredens. GC heeft de leukste filmpjes voor u geselecteerd.
Na het verloren Brexit-referendum maakt David Cameron plaats als premier. Hij neemt wel de tijd om het stokje over te dragen. De vraag is of hij voor die tijd nog het EU-verdrag opzegt of het overlaat aan zijn opvolger (allicht Brexit-leider Boris Johnson, die al gezegd heeft geen haast te willen maken met het formele exitproces).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op 1 mei aanstaande gaan de Londenaren naar de stembus om een burgemeester te kiezen. De twee kandidaten met een serieuze kans om te winnen zijn de zittende Labour burgemeester “Red” Ken Livingstone en Tory enfant terrible Boris Johnson. Peilingen wijzen uit dat het wel eens een behoorlijk spannende verkiezing kan gaan worden. Interessant genoeg vinden veel mensen dat Ken en Boris, ondanks hun totaal verschillende politieke opvattingen, meer gemeen hebben dan er verschillen zijn.
Extreem
In de eerste plaats zitten beide politici in de extreme vleugels van hun partijen. Livingstone zat al in de linkervleugel van Labour in de jaren 70, toen die partij zelf nog behoorlijk links was. Als leider van de gemeenteraad in Londen in de jaren 80 wist hij Margaret Thatcher mateloos te irriteren door elke dag een spandoek met het aantal werklozen in Londen op te hangen van het dak van zijn kantoor, dat recht tegenover Westminster lag. Het gerucht gaat dat Thatcher later de gemeenteraad afschafte uitsluitend om van Livingstone af te komen. Als burgemeester van Londen verzette Livingstone zich vervolgens tegen privatisering van de metro en voerde hij een zeer controversiële maar zeer succesvolle congestion charge in. Dat dit soort beleidsmaatregelen hem verafschuwd maken bij de Conservatieven èn een substantieel deel van zijn eigen partij moge duidelijk zijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op 23 juni houden de Britten een referendum of Groot-Britannië in de EU moet blijven.
De voormalig burgemeester van London, Boris Johnson, heeft zijn politieke toekomst inmiddels verbonden aan het populistische kamp, en pleit ijverig voor uittreding.
Acht jaar geleden nog zong Johnson een heel ander toontje. BuzzFeed wist een oude BBC-documentaire op te duikelen waarin Johnson pleit voor een verenigd Europa en toetreding van Turkije.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Wat heeft die EU nou toch bereikt?” vraagt men zich nu in het Verenigd Koninkrijk af. Met het referendum in het vooruitzicht is het meer dan een academische vraag. Een mooi overzichtje van antwoorden (ook relevant voor ons) staat in het lijstje van Simon Sweeney
All of this is nothing compared with its greatest achievements: the EU has for 60 years been the foundation of peace between European neighbours after centuries of bloodshed. It furthermore assisted the extraordinary political, social and economic transformation of 13 former dictatorships, now EU members, since 1980.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.