Het Blogbal, het Boekenbal van de bloggers

Echt “op z'n bloggers” moet het worden. Dat is het idee van de organisatoren van Het Blogbal, een speciale ontmoetings- en feestavond voor 'online schrijverts', dat inmiddels een traditie is geworden. Het idee voor het Blogbal is in maart 2010 ontstaan, in de week voorafgaand aan het Boekenbal. Ik las al jaren literaire teksten online, en wist wat er te vinden was. Ik was dan ook zeer te spreken over het aanbod. Het beeld dat de media over het Boekenbal in het collectieve bewustzijn plantten, kon mij opeens niet meer bekoren. Ik zag keer op keer een Kluun of een Van Royen, leuke aardige schrijvers daar niet van, maar het gevoel bekroop me steeds meer: 'Als zij literair zijn, dan zijn wij dat ook.' Dat gevoel ging niet meer weg. Het groeide zelfs met de dag. Want zeg eens eerlijk, worden wij bloggers soms als volwaardige schrijvers gezien? Nee, we worden consequent genegeerd. Dat was het startpunt. Er moest een Blogbal komen, een avond om de online schrijvers in de schijnwerpers te zetten, om ze te bedanken voor het gratis leesplezier. Synchroon met het Boekenbal, en ook aan het Leidseplein. Ik kreeg bijval en hulp van een groepuscuul enthousiaste bloggers. Wij legden samen genoeg geld in de pot om de dure Balie te kunnen bekostigen. Het Blogbal is dus bedoeld als dwars antwoord op het Boekenbal, waar de literaire waarde van een langzaam uitstervende uitgeverswereld geëtaleerd wordt, terwijl het bloggen levendiger dan ooit is en minstens evenmooie literaire schrijfprestaties bevat. De term 'bloggen' moet hier trouwens ruim opgevat worden: het gaat om online schrijven in al zijn vormen. De platforms om anno 2013 je schrijfsels online te publiceren zijn immers legio. 'Bloggers, facebookers, twitteraars en andere online schrijverts, en hun lezers' zijn dus welkom. Het bloggers-antwoord werd dus: een ‘boekenbal’, voor en door bloggers opzetten.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jan Siebelink is James Last en andere literaire look-a-likes

Omdat boekenlezen eigenlijk iets uit de tijd van de stoomwals is, maken we het voor de leek makkelijk. Een variant op de who’s who in de letteren van HP/De Tijd, maar dan verklaard aan de hand van zijn of haar look-a-likes. Een willekeurige selectie.

Jan Siebelink – James Last
siebelinkjameslast

Zowel Jan als James is populair bij de verstikte dorpen rond de Veluwe. Onder de toonbank wordt hun werk massaal verkocht in Ermelo, Harderwijk, Putten en Nijkerk. SGP-er Bas van der Vlies luistert vermoedelijk zelfs op zondag in Maartensdijk naar James Last en als zijn vrouw naar bed is, knielt hij in het geniep op een Bed stron – eh, violen.

Gerbrand Bakker – Erasure
bakkererasure

Hoewel je denkt voor wat cock and bum fun altijd aan de fleecetrui van de warme Bakker te mogen trekken, kent Bakker geen genade. ‘Die man moet dood!’ kan hij in zijn stamkroeg verkondigen als de schaatsen die dag teveel hebben gekneld. Kijkt soms net zo gekweld als de heren die ooit een hit hadden met ‘Sometimes’. Bakkers vele herdrukken en vertalingen doen het echter beter dan het oeuvre van het synthesizerduo. Van een Schijt Aan Gerbrand Bakker-dieet, als variant op Sonja Bakker, hebben wij dan nog niet gehoord.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.