Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Closing Time | Kurt Vile
, door
Kurt Vile is een man met een gitaar. Daarmee is het belangrijkste eigenlijk wel gezegd. Beetje blues, beetje folk, lekker deuntje.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Little Feat
, door
Little Feat was/is een bluesrock-jazzfusion band die haar hoogtijdagen beleefde in de jaren zeventig. 23 juli 1977 speelden ze in het Rockpalast.
Closing Time | Dallas Blues
, door
De Dallas Blues van Hart Wand (een Duitse Amerikaan) is een van de oudste overlevende blues nummers. De muziek kwam, op papier, uit in 1912. De uitvoering hierboven is van Louis Armstrong uit 1929.
Closing Time | Sister Rosetta Tharpe
, door
Blues zoals het bedoeld is door Sister Rosetta Tharpe, die op 23-jarige leeftijd al in de Cotton Club en Carnegie Hall stond. Bovenstaande clip werd in de regen opgenomen op een verlaten treinstation in Manchester in 1964.
Closing Time | Terakaft
, door
“Uit islamitische landen komt weinig esthetisch vandaan” meent Zomergast Peter Buwalda.
Ik was eens in Egypte op vakantie, nog vóór de tijd van de iPod. Drie weken lang was ik verstoken van mijn eigen platen. De islamitische muziek laat je een beetje over je heen komen. Ik zat in een soort pizzeria in Caïro, en ineens, echt helemaal vanuit het niets, werd daar Hound Dog gedraaid. De tranen stonden me in de ogen.
Closing Time | Buddy Guy
, door
BB King is dood, maar Buddy Guy, ook alweer tegen de tachtig jaar oud, is alive and kicking. Hierboven een misschien wat gelikte versie van Sweet Home Chicago, maar leuk vanwege het ensemble dat Buddy om zich heen verzameld heeft.
Closing Time | I’d rather go blind
, door
Raakt een artiest nooit eens vermoeid om voor de zoveelste keer die ene hit te zingen? Ik vind het knap als een artiest een nummer na honderden keren toch geloofwaardig weet uit te voeren. De geloofwaardigheid gaat er bij mij een beetje af als die uitvoering dan nog steeds hetzelfde is als de eerste versie (meestal de albumversie).
Vanavond bluesy nostalgie, met Etta James die een inspirerende uitvoering van I’d Rather Go Blind ten beste geeft, ook al heeft ze het nummer al talloze keren eerder gezongen. Het is er natuurlijk extra leuk op geworden omdat ze het met Dr. John doet.
Closing Time | Traoré en Touré
, door
Boubacar Traoré en Ali Farka Touré roken eerst rustig hun saffie en spelen dan een potje Malinese blues.
Closing Time | The Thrill Is Gone
, door
Diamanda Galás: ze heeft een orkaan van een stem die vier octaven bestrijkt, ooit omschreven als capable of the most unnerving vocal terror.
Qua genres zit het in de richting van avant-garde, alternatieve rock, jazz, experimenteel en in de latere jaren ook blues. De thematiek kan zwaar zijn: sinds de besmetting van haar broer heeft ze menig plaat besteed aan aids, en de dubieuze reacties van de kerk daarop, met titels als The Divine Punishment of You must be certain of the Devil.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.