Het zal trouwe lezers van de zijdelinks van GC inmiddels al duidelijk zijn, er is wat onenigheid over een nieuwe "moskee" die in de buurt van ground zero in Manhattan gebouwd gaat worden. Het zou een slag in het gezicht zijn van de slachtoffers van de moslimterroristen die de toren van het World Trade Center opbliezen, en daar expres neergezet zijn om de nabestaanden te kwetsen en de "overwinning" van de islam te vieren. Tot zover de beeldvorming die verspreid wordt door Amerikaans rechts, nu de feiten. De initiatiefnemer, Imam Feisal Abdul Rauf, preekt al een tijdje in het gebouw dat plaats moet gaan maken voor het cultureel centrum. De man is vooral bekend wegens zijn kritiek op de radicale islam. En inderdaad, de moskee is expres zo dicht op ground zero gepland: "De plaats op steenworp afstand van Ground Zero is illustratief voor wat ons voor ogen staat, daarmee geven we het tegenovergestelde signaal af dan de terroristen deden op 9/11", aldus Feisal. Naast een gebedsruimte/moskee zal het pand een seminarie voor verzoening tussen religies huisvesten, maar ook wereldlijker zaken herbergen als een museum, een restaurant, een zwembad en een theater. Het nieuwe pand zal er niet uitzien als een moskee. Geen minaretten, er zal geen oproep voor gebed klinken.
Bloomberg heeft een mooie visualisatie gemaakt met daarin de rijkste miljardairs. Je kunt handig in de lijst grasduinen. Onze eigenste koningin staat er overigens niet in.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.
Don?t panic, zei president Obama net op tv. Hij had het over varkensgriep. Je kunt niet vaak genoeg zeggen dat paniek niet nodig is. Het. Helpt. Niet. Paniek is hier nu eenmaal mode en de nieuwste rage wordt het mondkapje. Ik heb er al eentje gespot in de New Yorkse metro. Helaas maar eentje. Ik wil ook een mondkapje. Laten we allemaal een mondkapje dragen. Het ademt wat moeilijk, maar het geeft zo?n gezellig gemeenschappelijk gevoel.
Gevoel. Is er gevoel nodig om aan het televisiespelletje Deal or no Deal mee te doen? Het idee is simpel: je kunt door te gokken op het openen van koffertjes een miljoen dollar winnen. Hoe hoger de bedragen die in het spel blijven, des te hoger het bod van de bankier om een deal te sluiten. Het is simpel: Sluit de deal, win dat geldbedrag. Of ga door en gok op de koffer met het hoogste bedrag in het spel. Waarom een deelnemer gokte tussen twee koffers van $1 en $1,000,000 en daarmee een deal van $600,000 afwees? Het had weinig te maken met gezonde kansberekening.
“He’s asking for a huge amount of power. He’s saying, `Trust me, I’m going to do it right if you give me absolute control.’ This is not a monarchy.”
Aldus Nouriel Roubini, van de Universiteit van New York over het reddingsfonds van 700 miljard dollar van de regering Bush om de financiële crisis in Amerika te beteugelen. Een goed plan of het bewijs van de Shock-doctrine van Naomi Klein?
Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.