In plaats van zich in te zetten om de wel heel erg kwakkelende economie van Italië weer op gang te helpen, want “er is niets aan de hand”, aldus onze premier, wordt momenteel de nieuwe wet op de telefoontaps besproken. Afgeluisterde telefoongesprekken vormen de basis van alle processen tegen diezelfde premier en tevens van alle grote antimaffia-onderzoeken. Een wet om deze praktijk te verbieden of in te perken, is dus op zich al geen goed idee. Maar er is meer aan de hand. Onder komma negenentwintig wordt meteen even de vrijheid van meningsuiting op internet de nek omgedraaid. De tekst luidt als volgt: “Voor informatieve websites, daarbij inbegrepen kranten en tijdschriften die op elektronische manier worden verspreid, worden verklaringen en rectificaties binnen achtenveertig uur na verzoek gepubliceerd met dezelfde grafische kenmerken, dezelfde toegankelijkheid als de rest van de website en met dezelfde zichtbaarheid als het bericht waaraan deze refereren.” Dit wil zeggen dat iedereen die zich beledigd voelt door een bericht op een website, een rectificatie krijgt. Er hoeft niet te worden aangetoond dat het geschrevene onwaar is en er komt geen onafhankelijke derde aan te pas om de gevraagde rectificatie te beoordelen.
NIEUWS - In De Volkskrant: “De Britse blogger Eliot Higgins analyseerde alle details van de executievideo en wist zo de coördinaten van de precieze plek te achterhalen”.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Vannacht is de populaire Bahreinse blogger Mahmood Al Yousif van zijn bed gelicht en gearresteerd. Sargasso volgt Mahmood al sinds 2003. Mahmood is een moslim die moskee en staat graag gescheiden houdt. Mahmood weet wat er in de wereld te koop is, hij is getrouwd met een Schotse en voor zaken reist hij regelmatig naar Europa en Amerika. Hij brak internationaal door met foto’s van (lokale) pitspoezen op de Formula 1 in Bahrein en zijn persoonlijke reddingsactie van een echte poes uit een benarde situatie. Maar Mahmood is ook niet te beroerd zich te roeren in fundamentelere kwesties en dat bracht hem al vaker ‘in contact’ met de autoriteiten. Zo trekt hij de rechtspraak door mullah’s in twijfel. Tijdens de Deense cartoonrellen en de daarop volgende Arabische boycot pleitte hij voor een scheiding tussen business en religie. De overheid zette zijn website op zwart, maar kwam hier op terug toen het schrok van de internationale reactie. Tijdens de vorige (minder succesvolle) Arabische Lente uitte hij kritiek op de demonstrerende sjiietische Al-Wefaq partij die zich volgens hem sektarisch gedroeg en te veel op Iran leunde. Maar hij hield ook zijn mond niet over de in zijn ogen overdreven positieve ontvangst van ex-Guantanamo gevangenen die terugkeerden naar Bahrein. Mahmood is iemand die zich niet in een hokje laat duwen, ook letterlijk niet: zijn zoon twitterde een paar uur terug dat hij contact heeft gehad met zijn gearresteerde vader, volgens zijn zoon behandelen ze hem als gast en hoeven we ons geen zorgen te maken. Laten we hopen dat hij ook nu weer ongeschonden uit deze nieuwe aanvaring met de autoriteiten komt. Internationale aandacht heeft zich in het verleden al bewezen als probaat preventiemiddel voor erger, de rest kan de slimme Mahmood heel goed zelf oplossen.
UPDATE 19.40: Ben Ali afgetreden
President Zine al-Abidine Ben Ali van Tunesië heeft in een speech historische hervormingen aangekondigd. Ben Ali speechte voor het eerst in Tunesisch dialect in plaats van ABA (Algemeen Beschaafd Arabisch) en beval de ordetroepen niet te schieten op de demonstranten. Hij beloofde vrije verkiezingen en het recht op het oprichten van politieke partijen en vakbonden. Alle censuur op internet en de media zal worden gestopt en hijzelf treedt af in 2014. De president zei dat hij jaren is misleid ‘door anderen’ op het gebied van politiek en vrijheid. Op de twitters vragen Tunesiërs zich ondertussen af of deze draai van Ben Ali een huichelachtige 2.0 تغيير (Change 2.0) is of echt iets voorstelt? Onder de hashtag #sidibouzid verschijnen er talloze tweets als reactie op de speech die variëren van ongeloof tot voorzichtige blijdschap, Global Voices verzamelde de tweets. Een tweet was in ieder geval heel duidelijk: de gearresteerde blogger kwam direct na de speech vrij en twitterde je suis Libre.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De bemoeienis van de overheid met het internet groeit met de dag. En dat geldt niet alleen voor landen als China, Iran of Saoedi-Arabië. Begin juli organiseerde de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Verhagen samen met zijn Franse collega Kouchner een conferentie over internetvrijheid in andere landen. In een gezelschap van regeringsvertegenwoordigers van 18 landen, ngo’s en bedrijven spraken zij over het beter naleven van internationale verdragen, een gedragscode voor bedrijven die technologie leveren, hulp aan cyberdissidenten en het internationale juridische kader voor het internet. En zij wijdden mooie woorden aan de bescherming van grondrechten op het internet. Nog dit jaar krijgt de conferentie een vervolg in Nederland. Verhagen en zijn collega werken aan een gedragscode met richtlijnen voor de export van internetfilters.
Verhagen heeft kennelijk weinig contact met zijn Nederlandse collega Hirsch Ballin. Deze publiceerde niet kort daarna voor Nederland een concept-wetsontwerp Bestrijding Computercriminaliteit waarin het Openbaar Ministerie volgens Bits of Freedom een censuurknop krijgt. Zonder rechterlijke toetsing zou het OM volgens dit ontwerp straks Internetaanbieders kunnen verplichten een site te blokkeren als er een vermoeden is van een strafbaar feit. Dat is een wel erg ruime formulering waar van alles en nog wat onder kan vallen, van kinderporno tot het downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal of het toegankelijk maken van gedigitaliseerde oude kranten.
De minister is ook al veel langer bezig met providers tot een afspraak te komen over het blokkeren van (voornamelijk) kinderpornosites. Maar wat er precies gebeurt is nog steeds niet duidelijk. Duidelijk is wel dat de misdadigers er niet door worden gepakt. Het blokkeren van bepaalde sites vanwege het overtreden van de wet, zeggen Bits of Freedom en ook de Europese organisatie voor digitale rechten EDRi, mag geen vervanging worden voor het opsporen en berechten van wetsovertreders.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“I was always hoping more people would read it, and it would get a lot of comments, every once in a while I would see this thing on TV about some mommy blogger making $4,000 a month, and thought, ‘I would like that.’ ”
Maar geld verdienen met een weblog is lastig, zo ondervond Judy Nichols. De uitzonderingen op de regel daar gelaten, mag je als solo blogger blij zijn als je met Google advertenties de hosting en domeinnaam kunt betalen, mits je die hebt natuurlijk. Bovenstaande citaat komt uit een artikel in de New York Times: “When the Thrill of Blogging is Gone“, gewijd aan de miljoenen verlaten blogs die door hun teleurgestelde auteurs verlaten zijn na het uitblijven van de enorme bezoekersstromen en bijbehorende inkomsten. Soms al na een enkele post, waar iemand anders dan weer een blog mee kan vullen. De discipline van regelmatig posten is uiteraard ook niet aan iedereen besteed. En dan hebben we het nog niet eens over de onderwerpskeuze.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.