Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Jan Willem Ebbinge die namens het burgerinitiatief Parrhesia u uitnodigt om prikkelende stellingen te bedenken t.b.v. twee debatten over biobrandstof. Parrhesia is een burgerintiatief dat zich inzet om de rol van de nieuwe media in relatie tot het democratisch tekort te onderzoeken en van een handelingsperspectief te voorzien. Biobrandstoffen leken lange tijd een oplossing te bieden voor diverse problemen. Ze zijn klimaatvriendelijk , duurzaam (vernieuwbaar in tegenstelling tot fossiele brandstoffen), scheppen kansen voor de agrarische sector en maken ons minder afhankelijk van olieproducerende landen. Maar gedurende het afgelopen jaar ontstond twijfel over de geschetste verwachtingen. Gaat de productie van biobrandstof niet ten koste van de voedselvoorziening? Kost het produceren van biobrandstoffen niet meer dan het oplevert? Gaat de productie van de grondstoffen voor biobrandstof niet ten koste van de natuur? Levert biobrandstof wel een reductie van broeikasgassen op als je het hele productieproces meerekent? Er zijn veel partijen gebaat bij de stap naar een duurzame, op biobrandstof gebaseerde economie, en die zouden om die reden een eenzijdig beeld kunnen geven. Er zijn ook partijen die belang hebben bij het voorkomen van de verdere ontwikkeling van biobrandstoffen. Voor een deel hebben al deze spelers conflicterende belangen terwijl geen van hen al zijn kaarten open en bloot op tafel zal leggen. Besluitvorming over biobrandstof is hierdoor tot op heden niet erg transparant geweest. Het al dan niet invoeren van biobrandstof zou structureel verbeterd kunnen worden als de maatschappij direct bij de politieke besluitvorming zou worden betrokken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“We have seen that the environmental problems caused by biofuels and also the social problems are bigger than we thought they were. So we have to move very carefully,” Mr Dimas told the BBC.
Stavros Dimas EU-commissaris voor het milieu -eigenlijk uw échte milieuminister- spreekt in een interview met de BBC over “rethinking the guidelines” aangaande biobrandstoffen. In 2020 moet 10% van de brandstof aan de pomp bestaan uit biobrandstof. Maar volgens Stavros is het beter deze target te missen dan grote schade aan te richten aan natuur en lokale gemeenschappen. Hij spreekt over duurzaamheidscriteria waaraan de door Europa geïmporteerde biomassa moet voldoen. Met de ontwikkeling van deze criteria loopt Nederland voorop, vorig jaar kwamen immers de Cramer-criteria voor de grootschalige import van biomassa al tot stand. Maar het is maar de vraag of ook mét criteria de uitbreiding van energielandbouw op een hongerige (over)volle planeet zo verstandig is?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
