Utrechts brekebeenburgemeester Aleid Wolfsen heeft zichzelf weer eens in het nieuws gebracht. In een uitspraak met een lokaal huis-aan-huiskrantje zei hij: "Vingerafdrukken zeggen niets over iemand persoonlijkheid, dus zijn ze niet persoonlijk." Nu is het gedeelte na 'dus' pertinent onwaar. Als vingerafdrukken niet persoonlijk zouden zijn, zouden ze ook niet geschikt zijn voor identificatie. Het interessante is het gedeelte voor de komma. Wat Wolfsen daar zegt is namelijk feitelijk wel juist. Mijn vingerafdrukken zeggen niets over mij dan wat de vorm van de ribbels op de huid van mijn vingertoppen is. Als ik nadenk over hoe privacygevoelig ik bepaalde informatie vind op basis wat je er over me kunt afleiden, dan kom ik op deze lijst:
[qvdd]
De afvalstoffenheffing was eerst niet kostendekkend. De gemeente moest altijd bijbetalen uit algemene middelen, nu is die heffing wel kostendekkend.
Een woordvoerder van de gemeente Utrecht legt uit waarom de afvalstoffenheffing in die gemeente niet daalde terwijl de kosten wel met 50% afnamen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wat je voor GroenLinks kan doen kan je ook voor de ChristenUnie doen: hoe sterk zijn de bloedgroepen nu? En het interessante aan een christelijke partij in Nederland is dat de vertegenwoordigers een veelvoud aan protestantse religieuze achtergronden hebben.
De ChristenUnie is een fusie van twee partijen: de RPF en de GPV.
[qvdd]
Maar hij zei dus “Het zal mij worst zijn.” Ik hoorde het en wist zeker dat hij die uitdrukking niet zomaar gebruikte. Hij had erover nagedacht. “Het zal mij worst zijn.” Het is direct, grof, maar ook weer niet té. Het is iets dat Dik Trom zou kunnen hebben gezegd, of Bartje. De taal van het Land van Ooit, dat is het. Het Nederland van de veldwachter en de kolenboer. Het bleekveldje voor de kookwas. Toen Nederland Nederland nog was. Wilders werd geboren in 1963. Dé televisieserie voor kinderen in die jaren was Swiebertje, Wilders moet ermee zijn opgegroeid. Daar liggen de wortels van zijn idioom, in de keuken van Juffrouw Saartje, de huishoudster in Swiebertje.
Jan Kuitenbrouwer, ‘De Woorden van Wilders & hoe ze werken’, p16.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
Dit is niet symbolisch. […] Dit is absoluut een maatregel die duidelijk aangeeft: kom niet aan de politie. Het gezag van de politieman- en vrouw moet omhoog. Door dit soort maatregelen denk ik dat dit gaat gebeuren.
Opstelten, minister van 1984 en justitie, over de verhoging van de strafmaat na geweld tegen bijvoorbeeld politie-, brandweer- en ambulancepersoneel. Ook noemt hij het plan om agenten verplicht in uniform van en naar het werk te laten reizen ‘sympathiek’.
[speld]
Vice-premier Maxime Verhagen (CDA) is de enige Nederlandse politicus die niets om macht geeft, zo blijkt uit een peiling van Maurice de Hond onder de Nederlandse bevolking. Een meerderheid noemt hem een ‘voorbeeld voor andere politici’. “Verhagen is een hoogst opmerkelijk verschijnsel in het politieke landschap,” aldus De Hond. “Voordat hij verscheen, dacht iedere politicus dat de top slechts te bereiken was door de technieken van Machiavelli. Maar Maxime komt, ziet en maakt gehakt van de Florentijn.”
Vooral de onbaatzuchtigheid en onkreukbaarheid van Verhagen worden geroemd. Politicoloog André Krouwel (VU): “Als Verhagen al ergens in gelooft, dan zal hij dat nooit opgeven voor regeringsmacht. Hij geeft niets om het pluche van Den Haag. Hij zou bijvoorbeeld ook nooit liegen over het feit dat hij directeur van een basisschool is geweest om hogerop te komen. Dat hij er nu toch zit ziet hij als een vervelende maar noodzakelijke bijkomstigheid, zoals iedere functie die met zich meebrengt.”
Op de lijst van de minst machtbeluste politici uit de Nederlandse geschiedenis, is Verhagen de enige met een noemenswaardige politieke carrière. “Zeker, de geschiedenis van Nederland laat zien dat het fenomeen ‘onbaatzuchtig politicus’ niet geheel nieuw is,” aldus Krouwel. “Tot dusverre was het beste vooruitzicht voor zo’n politicus een onverkiesbare plaats op de lijst van Leefbaar Schiermonnikoog bij de gemeenteraadsverkiezingen.” Van de huidige politieke generatie komt alleen D66-backbencher Fatma Koser Kaya ‘een beetje in de buurt’. “Helaas is zij, met alle respect, toch wel van een heel ander kaliber dan Maxime. Zijn onbaatzuchtigheid doet denken aan die van Gandhi. Mocht reïncarnatie werkelijk bestaan, dan heeft de Indiase legende bij deze een promotie gemaakt, waar zelfs de Dalai Lama zijn bewierookte vingers bij kan aflikken.”
Zelfs nu er van Tweede Kamerverkiezingen voorlopig geen sprake is, berichten vrijwel alle nieuwsmedia over de (twee)wekelijkse peilingen van de Politieke Barometer en Peil.nl. Ze leggen graag alle verschillen tussen die peilingen onder het vergrootglas. Elke week schrijven kranten en websites over de verschuivingen van één of enkele zetels. Politicologen wijzen er terecht op dit soort conclusies op op drijfzand zijn gebouwd. Peilingen hebben foutmarges, zo wordt terecht opgemerkt. Hoe groot zijn die foutmarges nu precies?
De peilers kunnen het u niet vertellen. In de onderzoeksverantwoording van Peil.nl noch Politieke Barometer staat niets over de onzekerheid van de gepeilde zetelaantallen. Terwijl die onzekerheid er weldegelijk is. Je ondervraagt immers hooguit een paar duizend mensen. Als je een paar duizend andere mensen vraagt, is de uitkomst waarschijnlijk net anders. Dit wordt ook wel de foutmarge of het betrouwbaarheidsinterval genoemd. Je kunt eenvoudig berekenen hoe groot die betrouwbaarheidsinterval is, ingeval je een willekeurige (aselecte) steekproef trekt.
In een peiling met 1000 respondenten (zoals bij de Politieke Barometer), is er een (95%) foutmarge van plus of min 3,7 zetels voor een partij die dertig zetels krijgt in de peiling. Die partij kan dus in werkelijkheid een steun hebben van tussen de ruim 26 en bijna 34 zetels. Beter gezegd: je kunt er 95% zeker van zijn dat het werkelijke zetelaantal tussen de 26 en 34 zetels ligt. Met meer respondenten wordt de foutmarge kleiner, hoewel het verschil tussen 3000 en 4000 mensen niet meer zo groot is. Voor kleinere partijen is de foutmarge natuurlijk ook kleiner, maar toch nog rond de twee zetels voor een partij die tien zetels peilt. Verschuivingen tussen peilingen die binnen deze foutmarges liggen, zeggen dus niets. Ze kunnen net zo goed toevallig zijn, als ze een gevolg van een ‘echte’ kiezersverschuiving. Het is dus zeer opvallend dat de SGP in sommige peilingen altijd twee zetels scoort, zoals Joop van Holsteyn opmerkte. Als de peilers een echte willekeurige steekproef zouden trekken, zou dat zeer onwaarschijnlijk zijn: het zouden er ook regelmatig 1 of 3 moeten zijn.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wilders is woest. Nu er daags na de affaire Eric Lucassen in de vorm van PVV-kamerlid James Sharpe wéér een lijk uit een kast valt, moet het afgelopen zijn. De geloofwaardigheid van de PVV staat op het spel; de door Wilders zo gevreesde vergelijking met de LPF steekt de kop op, en dat vijf maanden voor de zo belangrijke Statenverkiezingen.
Wilders weet één ding: als je eenmaal een bepaald stigma opgeplakt hebt gekregen, is het duivels moeilijk dat weer weg te poetsen. Daarnaast weet Wilders ook dat vertrouwen te voet komt, en te paard vertrekt.
Daarom moeten de fractieleden nu met de billen bloot. Na Dion Graus, Hero Brinkman, Melony Hemert, Arjan Brogt en Gidi Markuszower (allen opgestapt), Jhim van Bemmel, Marcial Hernandez en Eric Lucassen, valt nu dankzij James Sharpe wéér een walmend lijk de openbaarheid binnen. (Zie voor een korte impressie van de struikelende PVV’ers dit overzicht op HP/DeTijd.) En Wilders heeft er nu schoon genoeg van. Hij wil volledige openheid: wie had last van gaten in het geheugen tijdens de sollicitatiegesprekken? Wat moet er nog gemeld worden?
Maar Wilders heeft een ander probleem: de buitenwacht begint te reageren op het gerommel bij de PVV, en dat leidt onherroepelijk weer tot meer gedonder binnen de fractie.
GroenLinks bestaat dit jaar twintig jaar. De partij is ooit opgericht uit vier partijen. De communistische CPN, de links-socialistische PSP, de groen-christelijke PPR en progressief-christelijke EVP. Daarnaast waren er onafhankelijken die tot de partij toe traden, waaronder mensen die zich niet bij de PvdA thuis voelden. Een van de opvallende dingen aan de geschiedenis van GroenLinks is dat de oprichtende partijen zich heel snel ophieven, en dat de bloedgroepen de discussies niet beheersten. En toch bleven er mensen actief binnen GroenLinks die uit deze groepen voortkwamen.
Er zijn vijf grote ‘bloedgroepen’, waarvan twee geen echte bloedgroepen zijn, maar wel daarmee te vergelijken zijn.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
En weer is er een PVV-kamerlid in opspraak, dit keer is James Sharpe aan de beurt. Wat is er aan de hand? Het bedrijf Digitania, waar hij CEO van was, heeft in 2008 een boete gekregen van 63,99 miljoen Hongaarse Florinten, zo’n 256.000 euro tegen de toenmalige koers. De boete werd opgelegd wegens het misleiden van klanten.
In advertenties voor een sms-datingservice zou het bedrijf in plaats van echte profielfotos de foto’s van modellen hebben gebruikt, aangeleverd door commerciële agentschappen. Daarnaast waren de beschrijvingen bij de vrouwen waarmee geadverteerd niet correct (wat me logisch lijkt als de foto’s al nep zijn).
Nu is het bedrijf veroordeeld, en niet Sharpe zelf. Natuurlijk hoef je als CEO van een bedrijf niet direct verantwoordelijk te zijn voor misstappen die het bedrijf begaat of sterker nog, ervan af te weten. Vaak geldt dat hoe groter het bedrijf is, hoe minder de directie op de hoogte is van de details. Maar Sharpe ontkende voor de camera’s dat hij er ook maar iets vanaf wist: “Er klopt niks van. Onzin, echt onzin.” Als we de onwaarschijnlijke situatie even negeren dat een CEO niet op de hoogte is van een boete van 256.000 euro, dan is de vraag hoe groot Digitania is en hoe waarschijnlijk het is dat Sharpe niet op de hoogte was van deze praktijken?